Συμβουλές για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο για τα παιδιά σας

Γονική Επίβλεψη

Η επίβλεψη των γονέων και των ενηλίκων είναι πρωταρχικής σημασίας για την προστασία και την ασφάλεια του παιδιού. Τα παιδιά δεν μπορούν να επικριθούν ή να κατηγορηθούν ότι κάνουν λάθος επιλογές, αν δεν είναι αρκετά μεγάλα ή ικανά ώστε να κρίνουν. 

Οι γονείς και οι κηδεμόνες πρέπει να κάνουν τη δέουσα επιμέλεια και να ελέγξουν τους ενήλικες που έχουν πρόσβαση στα παιδιά τους.

Όσο περισσότερο εμπλέκεται ένας γονέας στη ζωή του παιδιού του, τόσο λιγότερο πιθανό είναι το παιδί να αναζητήσει αυτή την προσοχή από μια λιγότερο έμπιστη και πιθανώς επικίνδυνη πηγή. Δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις ή τεχνάσματα που να αντικαθιστούν την επίβλεψη και την ανησυχία των ενηλίκων. Είναι στο χέρι όλων μας να διασφαλίσουμε την ασφάλεια και την προστασία των παιδιών μας.

Συμβουλές ασφάλειας για παιδιά ενώ βρίσκονται στο Διαδίκτυο

Υπάρχουν μερικά πολύ σημαντικά πράγματα που πρέπει να έχετε υπόψη σας όταν βρίσκεστε στον υπολογιστή σας στο σπίτι ή στο σχολείο, στη βιβλιοθήκη, στο σπίτι ενός φίλου σας κ.λπ.:

Να είστε προσεκτικοί με τη δημοσίευση φωτογραφιών του εαυτού σας (αν πρέπει, μην δημοσιεύετε προκλητικές φωτογραφίες ή φωτογραφίες που δείχνουν συμπεριφορά που δεν θα θέλατε να δει η μαμά, η δασκάλα, ο εργοδότης ή ο πιθανός σύμβουλός σας στο κολέγιο). Ακριβώς επειδή ένα μεγαλύτερο αδερφάκι έχει δημοσιεύσει στιγμιότυπα σε έναν ιστότοπο δεν το κάνει έξυπνη ή ασφαλή ιδέα. 

Μην συναντήσετε κάποιον ή κάποια  χωρίς την άδεια των γονιών σας.

Μην συμπληρώνετε κανένα «διασκεδαστικό» ερωτηματολόγιο που σας προωθείται, ακόμα κι αν είναι από φίλους σας. Θυμηθείτε, βρίσκεστε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα μπορούν να προωθηθούν. Όλα αυτά τα προσωπικά σας πράγματα θα μπορούσαν να προσγειωθούν στα χέρια κάποιου που θα μπορούσε να τα χρησιμοποιήσει για να σας βλάψει.

Θυμηθείτε να μην δίνετε ποτέ προσωπικές πληροφορίες, όπως το όνομα, τη διεύθυνση κατοικίας, το όνομα του σχολείου ή τον αριθμό τηλεφώνου σας σε chat rooms. 

Επίσης, μην στέλνετε ποτέ μια φωτογραφία σας σε κάποιον με τον οποίο συνομιλείτε στον υπολογιστή χωρίς την άδεια των γονιών σας.

Ποτέ μην γράφετε σε κάποιον που σας έχει κάνει να νιώσετε άβολα ή φοβισμένοι.

Να θυμάστε ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται στο διαδίκτυο μπορεί να μην είναι αυτοί που λένε ότι είναι. Κάποιος που λέει ότι «αυτή» είναι «κορίτσι 12 ετών» θα μπορούσε πραγματικά να είναι μεγαλύτερος άνδρας ή γυναίκα.

Ενημερώστε αμέσως τους γονείς σας εάν διαβάσετε κάτι στο Διαδίκτυο που σας κάνει να αισθάνεστε άβολα.

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως “ιδιωτικό” στο Διαδίκτυο. Μπορεί να το νομίζετε, αλλά δεν είναι αλήθεια. Οι άνθρωποι μπορούν να βρουν ό,τι θέλουν – και να κρατήσουν αυτό που δημοσιεύετε – για πάντα.

Πάντα να ελέγχετε πρώτα με τους γονείς, τους κηδεμόνες σας ή άλλους έμπιστους ενήλικες πριν πάτε οπουδήποτε, κάνετε οτιδήποτε, βοηθήσετε κάποιον, αποδεχτείτε οτιδήποτε, μπείτε σε ένα όχημα ή φύγετε με οποιονδήποτε.

Ακολουθήστε αυτά τα βήματα για να προστατέψετε τα παιδιά σας από επιτήδειους :

Μάθετε τα γεγονότα – Οι πραγματικότητες, όχι η εμπιστοσύνη, θα πρέπει να επηρεάσουν τις αποφάσεις σας σχετικά με το παιδί σας.

Μιλήστε για αυτό – Τα παιδιά συχνά κρατούν μυστική την κακοποίηση (cyberbullying), αλλά τα εμπόδια μπορούν να καταρριφθούν μιλώντας ανοιχτά για αυτήν.

Μείνετε σε εγρήγορση – Μην περιμένετε εμφανή σημάδια όταν ένα παιδί υφίσταται σεξουαλική κακοποίηση.

Σε περίπτωση που αντιληφθείτε πως το παιδί σας έχει πέσει θύμα κακοποίησης ή πολιορκείται από κάποιον επιτήδειο, επικοινωνήστε με δικηγόρο ηλεκτρονικού εγκλήματος και ζητήστε βοήθεια.

Η ασφάλεια ενός παιδιού είναι δουλειά ενός ενήλικα. Τα παιδιά διδάσκονται συχνά πώς να προστατεύονται από τη σεξουαλική κακοποίηση – και αυτό είναι σημαντικό για αυτά να μάθουν – αλλά δεν υποκαθιστά την ευθύνη των ενηλίκων. Φροντίζουμε τα παιδιά να φορούν ζώνες ασφαλείας. Αποθηκεύουμε τοξικά οικιακά καθαριστικά μακριά. Γιατί, λοιπόν, θα αφήσουμε τη δουλειά της πρόληψης της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών αποκλειστικά στα παιδιά;

Ευθύνη Ενηλίκων

Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι για ένα παιδί να πει «όχι» σε έναν γονιό, έναν δάσκαλο, έναν προπονητή. Ακόμη και οι ενήλικες που εμπιστευόμαστε για την προστασία των παιδιών δεν μπορούμε πάντα να τους εμπιστευόμαστε. Οι προπονητές, οι δάσκαλοι, οι κληρικοί και οι γονείς είναι αυθεντίες που αισθάνονται τα παιδιά ότι μπορούν να εμπιστευτούν. Ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό όσων κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά ανήκουν σε αυτήν την ομάδα. Πρόκειται για ενήλικες που έχουν την ευκαιρία να «περιποιούνται» τα παιδιά με στοργή και προσοχή, δυσκολεύοντας τα παιδιά να αναγνωρίσουν ορισμένες συμπεριφορές ως κακοποίηση.

Και ξέρουν ότι τα παιδιά έχουν μάθει να τα «νοιάζονται». Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα προγράμματα που εστιάζουν στην ευθύνη των ενηλίκων είναι απαραίτητα.