Στη σημερινή εποχή συναντάμε όλο και πιο συχνά χωρισμένα ζευγάρια. Στατιστικά το 20-25% των παντρεμένων ζευγαριών καταλήγει να πάρει διαζύγιο.
Το γεγονός αυτό έχει ως συνέπεια μια σειρά δύσκολων και συχνά δυσάρεστων καταστάσεων. Θα κάνουμε μια απόπειρα προσέγγισης για τις επιπτώσεις που έχουν αυτές οι αλλαγές στον άντρα.
γράφει η Ειρήνη Κιλέτση, Ψυχολόγος / Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt
Το διαζύγιο βιώνεται από το ζευγάρι αλλά κι ολόκληρη την οικογένεια ως κρίση, ακόμη κι αν έχει προηγηθεί αρκετός καιρός που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Κι αυτό γιατί φέρνει αλλαγές σε πρακτικό και συναισθηματικό επίπεδο που είναι έντονες και στρεσογόνες.
Μετά από ένα διαζύγιο όλοι έρχονται αντιμέτωποι με μια νέα πραγματικότητα. Τα πρακτικά θέματα που προκύπτουν απασχολούν έναν άντρα σε μεγάλο βαθμό, βοηθώντας τον ενδεχομένως να μην ασχοληθεί με το δυσκολότερο κομμάτι του διαζυγίου, το συναισθηματικό. Είναι αυτός που συχνότερα φεύγει από το σπίτι, κυρίως όταν υπάρχουν παιδιά που μένουν πίσω με τη μητέρα τους, είναι αυτός που κατά κόρον αποχωρίζεται τα παιδιά του. Αυτό, ακόμη και αν ο ίδιος επέλεξε ή συμφώνησε με το διαζύγιο, τον φέρνει σε μια περισσότερο ευάλωτη θέση κοινωνικά, συναισθηματικά ίσως και οικονομικά.
Το ίδιο το διαζύγιο είναι το επισφράγισμα της ματαίωσης τόσων ονείρων και προσδοκιών που υπήρχαν στο γάμο, τόσων αναγκών που μένουν ανικανοποίητες. Οι ανάγκες και οι προσδοκίες που ματαιώνονται μας οδηγούν σε ένα πλήθος συναισθημάτων όπως απογοήτευση, θλίψη, θυμός, φόβος. Από μόνο του το διαζύγιο είναι μια απώλεια που συχνά την αισθανόμαστε ως απόρριψη και αποτυχία. Δύσκολα συναισθήματα που δυστυχώς ο τρόπος ανατροφής των ανδρών και τα κοινωνικά στερεότυπα, δεν επιτρέπουν ή δε συγχωρούν εύκολα την ύπαρξη και την εκδήλωσή τους. Έτσι ένας άντρας μέσα σε ένα διαζύγιο μπορεί πολύ εύκολα να νοιώσει συναισθηματικά απομονωμένος και μόνος, να φοβάται ή να ντρέπεται για τα συναισθήματά του και φυσικά να προσπαθεί να τα κρύψει για να μη φανεί αδύναμος ή λιγότερο άντρας. Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που ούτε καν μπορεί να αναγνωρίσει κάποιος αυτά τα συναισθήματα, οπότε μπορεί να θεωρήσει ότι δεν τον αφορούν και ότι είναι μια χαρά. Αυτή η προσπάθεια να φανεί «δυνατός» είναι στην ουσία που τον αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο.
Δυστυχώς η αναγνώριση, η αποδοχή και η διαχείριση συναισθημάτων δε θεωρείται κατάλληλος τρόπος ανατροφής πολλών αγοριών και έτσι οι άντρες φτάνουν να πληρώνουν αυτό το τίμημα ακριβά. Όταν όλα αυτά τα συναισθήματα μένουν εγκλωβισμένα δημιουργούν μεγάλη αναστάτωση και ένταση που φυσικά ζητά εκτόνωση. Κυρίως η θλίψη που αναστέλλεται προκαλεί έντονο θυμό και επιθετικότητα τόσο προς το περιβάλλον όσο και προς το ίδιο το άτομο: ένταση και νεύρα, επικίνδυνη οδήγηση, χρήση αλκοόλ και ουσιών, έντονη και ριψοκίνδυνη ερωτική ζωή, αλλά και αϋπνία, πονοκεφάλους, σφίξιμο στο σώμα, δερματικά προβλήματα, φοβίες, κατάθλιψη και άλλα. Αυτή είναι μια προσπάθεια του οργανισμού για εκτόνωση και ανακούφιση αν και οι πραγματικές αιτίες της έντασης παραμένουν.
Αν μιλούσαν οι άντρες για το τι πραγματικά συμβαίνει στη ζωή τους, για το πως μπορεί να είναι μέσα τους, χωρίς φόβο, ντροπή και ανταγωνισμούς τότε θα μπορούσε να συμβεί μια πραγματική εκτόνωση και ανακούφιση. Θα ήταν ευχής έργον να μπορούσαν να αναπτύξουν ένα τέτοιο πλαίσιο στήριξης μεταξύ τους με αποδοχή και εμπιστοσύνη. Γιατί στο κάτω κάτω τίποτα από όλα όσα συμβαίνουν και αισθάνονται δεν είναι εξωφρενικά.
Το να θρηνήσει ένας άντρας για την απώλεια του γάμου του και τη ματαίωση όλων του των προσδοκιών δεν είναι αδυναμία, ούτε κάτι κακό, είναι φυσιολογικό και χρήσιμο. Δεν τον κάνει λιγότερο άνδρα, τον κάνει περισσότερο άνθρωπο, έναν άνθρωπο πιο ικανό, πιο έμπειρο και ώριμο να αντιμετωπίσει αποτελεσματικότερα τις προκλήσεις της νέας κατάστασης.
Σπούδασε στο τμήμα Ψυχολογίας του Α.Π.Θ. και στη συνέχεια ολοκλήρωσε τετραετή εκπαίδευση στην ψυχοθεραπεία Gestalt. Εργάζεται ως ψυχοθεραπεύτρια ενηλίκων σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο εδώ και 15 χρόνια έχοντας στο ενεργητικό της πλήθος διαλέξεων σε φορείς και σχολεία. Υπήρξε συντονίστρια σε ομάδες γονέων, σε ομάδες της κοινωνικής υπηρεσίας της ΧΕΝ και συνεργάτης του κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας του Α.Π.Θ. Η ψυχοσωματική υγεία, η προετοιμασία ζευγαριών για την κοινή τους ζωή και το ρόλο τους ως γονείς και η διαχείριση κρίσεων είναι μερικά από τα θέματα με τα οποία εργάζεται. Είναι ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Εταιρίας ψυχοθεραπείας Γκεστάλτ και μέλος της Ευρωπαϊκής εταιρίας Ψυχοθεραπείας (EAGT).
