Οι περισσότεροι πιστεύουν πως οι κρίσεις οργής είναι κάτι αναπόφευκτο για ένα νήπιο, 2 ή 3 ετών. Υπάρχουν όμως, τρόποι για να περιορίσει κανείς τις υπερβολικές αντιδράσεις, τις κραυγές και το κλάμα. Αυτό που χρειάζεται από την πλευρά του γονέα είναι συνέπεια, σταθερότητα και λίγη δημιουργική φαντασία.
Οι κρίσεις οργής είναι μία φυσική αντίδραση των παιδιών, σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε για μεγάλους με όρια που τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν.
Τα παιδιά αυτής της ηλικίας μόλις κάνουν τα πρώτα βήματα ανεξαρτησίας και βρίσκονται αντιμέτωπα με ένα διαρκές «ΜΗ», «ΌΧΙ» και «ΠΡΟΣΕΧΕ».
Αν συμπληρώσει κανείς σε αυτό ότι τα παιδιά 2 ετών δεν μπορούν ακόμη να εκφράσουν απόλυτα αυτό που τα αναστατώνει, τότε έχουμε την απόλυτη συνταγή μίας κρίσης οργής. Δείτε λοιπόν, 10 μυστικά για να περιορίσετε τις κρίσεις οργής των παιδιών (αλλά και τις δικές σας).
Γίνετε παράδειγμα προς μίμηση:
Αυτό σημαίνει ότι δεν νευριάζετε μπροστά στα παιδιά, δεν χάνετε την ψυχραιμία σας και δεν φωνάζετε.
Έτσι, δείχνετε στο παιδί ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή, ότι είστε δεκτικοί σε νέες ιδέες και νέες δράσεις, δεν απογοητεύεστε εύκολα και είστε ευέλικτοι. Εάν οι αντιδράσεις είναι ήρεμες και λογικές ακόμη και στις πιο δύσκολες καταστάσεις, ένα δείχνετε ότι διατηρείτε την ψυχραιμία σα ακόμη και στις πιο μεγάλες προκλήσεις, τότε έτσι θα μάθει και το παιδί σας.
Μην υποχωρείτε:
Όταν πείτε στο παιδί «φτάνει» ή «μην αγγίζεις» τότε αυτό είναι απόλυτο και αδιαπραγμάτευτο.
Εάν υπαναχωρήσετε έστω και μία φορά τότε το παιδί σας θα θεωρήσει ότι είναι αποδεκτό να ουρλιάζει και να κλαίει για να αποκτήσει μεγαλύτερα προνόμια, για να περάσει το δικό του. Εάν γνωρίζει ότι αλλάζετε εύκολα γνώμη, τότε θα πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση.
Δώστε κίνητρα:
Όταν πρέπει να φύγετε από ένα μέρος ή να τερματίσετε μία δραστηριότητα, δώστε κίνητρο στο παιδί για αυτό που θα ακολουθήσει. Δώστε του κάτι να προσμένει.
Η φράση «πρέπει να φύγουμε τώρα» δεν είναι τόσο δελεαστική όσο η φράση «πάμε στο σπίτι να παίξουμε με δαχτυλομπογιές ή να ζωγραφίσουμε με παγάκια». Ενδεχομένως να χρειαστεί να «πουλήσετε» καλά το έπαθλο/κίνητρο του παιδιού και να το επαναλάβετε συχνά μέχρι να πετύχετε το στόχο σας. Είναι απαραίτητο να μην αθετήσετε την υπόσχεσή σας.
Προειδοποιήστε:
Πριν την αλλαγή ή τον τερματισμό μίας δραστηριότητας ή πριν φύγετε από κάποιο χώρο, δώστε μία προειδοποίηση 5 λεπτών στο παιδί και εξηγήστε του με σαφήνεια γιατί πρέπει να γίνει αυτό και τι θα ακολουθήσει. Οι εξηγήσεις πρέπει να είναι αναλυτικές και σαφείς για τα παιδιά αυτής της ηλικίας.
Ελέγξτε τις αντιδράσεις σας στις κρίσεις οργής:
Αντιδράστε με ψυχραιμία και αφήστε τους μελοδραματισμούς για να επιβραβεύσετε τη θετική συμπεριφορά. Είναι προτιμότερο οι επιπλήξεις να είναι ήπιες. Συνήθως τα παιδιά ξεσπούν σε κρίσεις οργής όταν πεινάνε, είναι κουρασμένα ή βαριούνται και μπορούν να αποτραπούν εάν προσέξουμε τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών, προσφέροντάς τους ένα ελαφρύ γεύμα ή μία σύντομη σιέστα.
Απλά λόγια:
Όταν δίνετε οδηγίες στα παιδιά θα πρέπει να μιλάτε με απλά λόγια που σίγουρα θα κατανοήσουν. Επαναλάβετε τις οδηγίες μερικές φορές ή αλλάξτε τις λέξεις που χρησιμοποιείτε εάν νομίζετε ότι δεν έχουν καταλάβει. Προτού δώσετε οδηγίες σε ένα παιδί, αγγίξτε το στον ώμο και πείτε το όνομά του ώστε να έχετε την προσοχή του.
Θέστε όρια… και στον εαυτό σας:
Δεν έχει νόημα η κούπα με τον καυτό καφέ να είναι σε σημείο που το παιδί μπορεί να αγγίξει. Απλοποιείστε τα πράγματα για όλους, τοποθετώντας όλες τις κούπες σε σημείο που μην φτάνει το παιδί. Επίσης, είναι σημαντικό να του εξηγείτε κάθε φορά ΓΙΑΤΙ δεν πρέπει να την αγγίξει. «Η κούπα καίει». Καλλιεργήστε αυτόματες αντιδράσεις σε μερικές λέξεις όπως το «Καίει» και «Σταμάτα». «Καίει» σημαίνει δεν αγγίζουμε και «Σταμάτα» σημαίνει παγώνουμε αυτό που κάνουμε.
Χρησιμοποιείτε θετικές οδηγίες / ανακατευθύνετε το παιδί:
Η προσοχή δεν πρέπει να εστιάζεται στο αντικείμενο που το παιδί δεν πρέπει να αγγίξει. Αντιθέτως, εστιάστε σε κάτι που το παιδί επιτρέπεται να αγγίξει. Κάντε ελκυστικό το επιτρεπτό αντικείμενο. Είναι σημαντικό όταν μιλάτε στο παιδί να κατεβαίνετε στο ύψος του και να το κοιτάτε στα μάτια.
Μάθετε στο παιδί να εκφράζεται:
Σε αυτή την ηλικία τα παιδιά δεν γνωρίζουν ακόμη να εκφράζονται σωστά. Έτσι, ότι κι αν θέλουν, από νερό μέχρι ένα παιχνίδι, η πρώτη τους αντίδραση είναι το κλάμα ή η φωνή. Όταν διαπιστώσετε ποια είναι η πραγματική ανάγκη του παιδιού, θα πρέπει να του την αποτυπώσετε με λόγια, ώστε να μάθει στο μέλλον να την εκφράζει. Αν για παράδειγμα διαπιστώνετε ότι διψάει, πρέπει να του μάθετε σιγά σιγά να λέει «Θέλω νερό». Είναι επίσης σημαντικό να του μάθετε να λέει ήρεμα, αλλά με τα σωστά λόγια «δεν θέλω» ή «δεν θέλω άλλο».
Μάθετε στο παιδί πώς να κάνει κάτι και όχι πώς να ΜΗΝ το κάνει:
Είναι προτιμότερο να πούμε στο παιδί «χαϊδεύουμε το σκύλο απαλά» αντί να του πούμε «μην τραβάς το σκύλο έτσι». Είναι προτιμότερο να του πούμε «το ποτήρι σπάει για αυτό το κρατάμε έτσι», αντί να το μαλώσουμε που δεν προσέχει με το ποτήρι. Το παιδί χρειάζεται σαφείς και συγκεκριμένες οδηγίες, όχι μόνο απαγορεύσεις. Με υπομονή επαναλαμβάνετε τις οδηγίες.
