Φέτος, η Παρασκευούλα μας θα πάει πρώτη δημοτικού. Τι σημαίνει αυτό;; Σημαίνει πως ήρθε η ώρα να «βουτήξουμε» στα βαθιά.
Διάβασμα, σωστή εκμετάλλευση του χρόνου της ώστε να μην «μπουχτίσει», αυξημένα έξοδα γιατί έτσι έχουν τα πράγματα, καλύτερη προετοιμασία φαγητού, δραστηριότητες που θα απολαμβάνει, κ.λ.π αντίστοιχοι προβληματισμοί που ένας εργένης δεν καταλαβαίνει αλλά ένας γονέας ξημεροβραδιάζεται να σκέφτεται.
Η μικρή βέβαια είναι ενθουσιασμένη! Όλη μέρα χαζεύει τις φωτογραφίες του σχολείου, ξύνει τα μολύβια της, ζωγραφίζει, διαβάζει τον Μικρό Νικόλα (ξέρει ήδη να διαβάζει) και εξιστορεί φανταστικές ιστορίες για την καθημερινότητά της όπως την φαντάζεται.
Όπως την παρατηρούσα σκέφτηκα «τι καλά θα ήταν αν κι εγώ αντιμετώπιζα την έναρξη της νέας χρονιάς μου στη δουλειά με τον ίδιο τρόπο»;
Έχετε σκεφτεί πώς όσο μεγαλώνουμε τόσο λιγότερο χαλαρώνει πραγματικά η σκέψη μας;
Πότε σταματήσαμε να ζωγραφίζουμε κι εμείς ανέμελοι;;;;
Μπήκα απευθείας στο google και έψαξα τις λέξεις «ζωγραφική-οφέλη» και τί δεν βρήκα! Μείωση του στρες, βοήθεια στη συγκέντρωσης, έκφραση συναισθημάτων κ.λπ. Πότε μεγάλωσα τόσο ώστε να θεωρώ τη ζωγραφική ένα παιχνίδι για παιδιά και να επιλέγω αντί αυτού να χαλαρώνω βλέποντας τηλεόραση;
Φώναξα την μικρή μου Παρασκευή και της ζήτησα να φέρει τις ξυλομπογιές και το μπλοκ της για να ζωγραφίσουμε μαζί (έπρεπε να δείτε σε πόσα δευτερόλεπτα έτρεξε να φέρει ό,τι ζήτησα και με πόσο πλατύ χαμόγελο ήρθε).
Αρχίσαμε λοιπόν να ζωγραφίζουμε και αμέσως μόλις «απενεχοποίησα» τη σκέψη πως είναι δραστηριότητα για παιδιά άρχισα να χαλαρώνω. Δεν ξέρω τι έγινε αλλά εγγυώμαι πως ένιωσα το στρες να μειώνεται.
Έψαξα στο ίντερνετ λοιπόν και βρήκα βιβλία για ζωγραφική ενηλίκων καθώς πρόκειται για το «παζλ» της νέας εποχής σε ότι αφορά τη χαλάρωση του μυαλού. Είναι άλλο ένα δείγμα της φάσης «Γινόμαστε πάλι παιδιά» που μας έχει χτυπήσει τελευταία την πόρτα και σύμφωνα με μελέτες και μαρτυρίες, αποδίδει!
Την επόμενη κιόλας ημέρα, πήρα την Παρασκευή από το χέρι και πήγαμε Lidl να πάρουμε ξυλομπογιές για εμένα, κηρομπογιές, μαρκαδόρους, σχολική τσάντα και γραφική ύλη για εκείνη. Έπειτα αγόρασα και ένα φοβερό βιβλίο ζωγραφικής ενηλίκων (– George R.R. Martin’s Official A Game of Thrones Colouring Book) και πήγαμε σπίτι να… ζωγραφίσουμε.
Και κάπως έτσι ανέπτυξα μία δραστηριότητα με την κόρη μου, κατάδική μας. Κάθε απόγευμα, ζωγραφίζουμε, συζητάμε τις σκέψεις μας και απολαμβάνουμε τις δικές μας στιγμές.
Και το άγχος για τη νέα χρονιά;; – Ποιο άγχος……..;;;!!
Αστειεύομαι, φυσικά και έχω άγχος να ανταπεξέλθω σε όσα μπορεί να χρειαστεί να προσφέρω στην οικογένειά μου. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι πως περνάω τα απογεύματα μου με την κόρη μου, έχουμε δεθεί περισσότερο και μου εκμυστηρεύεται όσα σκέφτεται και μέσα από ένα βιβλίο με περιγράμματα και μερικές ξυλομπογιές «πιάνω τον εαυτό μου» να αποσυμπιέζεται.
Άρα, όλα λύνονται.
