Σήμερα το πρωί ξυπνήσαμε αλλιώς. Ντυθήκαμε νωρίτερα, ετοιμάσαμε το Δεσποινάκι μας για την πρώτη του ημέρα στο σχολείο.
Την οδήγησα στο σχολείο μαζί με την γυναίκα μου και όταν την χαιρετήσαμε και μας γύρισε πλάτη …βούρκωσα. Πότε μεγάλωσα, πότε μεγάλωσε, πότε άλλαξαν όλα;
Δεν θα μακρηγορήσω όμως. Αντί αυτού ανοίγω ένα μεγάλο κεφάλαιο που αφορά τον πρώτο χρόνο στο σχολείο κάθε παιδιού και τα ερωτήματα που προκύπτουν στο μυαλό κάθε γονέα.
ξεκινάμε με τη “σωστή” σχολική τσάντα
Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που προέκυψαν πριν την πρώτη ημέρα στο σχολείο ήταν η αγορά τσάντας.
Η κόρη μου ήθελε όσες ήταν ροζ ή είχαν πάνω την Πέππα το γουρουνάκι. Από την άλλη εγώ, υπήρχε περίπτωση να αγοράσω τσάντα στο παιδί μου που να μην έχω διασφαλίσει ότι δεν την επιβαρύνει στην πλάτη και την ανάπτυξή της; Όχι, πείτε μου υπήρχε;
Ακόμη κι αν δεν την φοράνε για αρκετή ώρα, μία λάθος τσάντα μπορεί να δημιουργήσει ανατομική ανωμαλία στον αναπτυσσόμενο παιδικό σκελετό και ειδικότερα στη σπονδυλική στήλη.
Το πρώτο βασικό ερώτημα στο οποίο έψαξα την απάντηση ήταν: το βάρος της τσάντας μπορεί να δημιουργήσει ανατομική ανωμαλία στον αναπτυσσόμενο παιδικό σκελετό και ειδικότερα στη σπονδυλική στήλη;
Η απάντηση είναι ΟΧΙ. Η σχολική τσάντα δεν φταίει για όλα τα μυοσκελετικά προβλήματα. Πλέον οι έρευνες είναι σε θέση να μας βεβαιώσουν ότι για την σκολίωση και άλλα προβλήματα στην σπονδυλική στήλη δεν ευθύνεται η σχολική τσάντα (εκτός αν υπάρχει κάποιου είδους προδιάθεση).
Ποια είναι όμως η κατάλληλη σχολική τσάντα;
«Η κατάλληλη σχολική τσάντα είναι καταρχάς αυτή που όταν φοριέται στην πλάτη, διαθέτει έναν εύκαμπτο σκελετό. Θα πρέπει να δένει στη μέση, για να μοιράζεται το βάρος της, αντί να επιβαρύνει μόνο τους ώμους και τη σπονδυλική στήλη. Τα λουριά της θα πρέπει να είναι ρυθμιζόμενα ανάλογα με το ύψος του παιδιού και η πλάτη της τσάντας που ακουμπάει στο παιδί να είναι κατασκευασμένη από ειδικό υλικό που λειτουργεί ανατομικά.
Εμείς επιλέξαμε υφασμάτινη τσάντα καθώς είναι πιο ελαφριά από τη δερμάτινη και ήμασταν τυχεροί να τη βρούμε με ροδάκια για να είναι ακόμη πιο ξεκούραστη για τη Δεσποινούλα.
Να θυμάστε: το βάρος της τσάντας δεν πρέπει να ζυγίζει πάνω από το 10% του βάρους του παιδιού.
Στα έξτρα που έψαξα να έχει η τσάντα μας ήταν εσωτερικές θήκες καθώς η σωστή τοποθέτηση επηρεάζει τη μέση! Επίσης, η κόρη μου μοιάζει στη γυναίκα μου και τα θέλει όλα τακτοποιημένα…
Τα βαρύτερα αντικείμενα μπαίνουν πιο κοντά στην πλάτη. Γιατί; Επειδή αν γίνει αντίθετα μετατοπίζεται το κέντρο βάρος μακριά από την σπονδυλική στήλη και προκαλούνται μεγαλύτερες καταπονήσεις.
Η «ιδανική» σχολική τσάντα, κατά την κυρία Lorna Taylor, παιδιατρική φυσιοθεραπεύτρια στο Λονδίνο, είναι μια “όχι πολύ μεγάλη τσάντα πλάτης, με φαρδείς, επιστρωμένους ιμάντες που θα μοιράζουν εξίσου το βάρος στην ράχη, καθώς και με ζώνη που θα την δένει στη μέση και έτσι θα μεταφέρει λίγο βάρος στην πύελο”.
Σε περίπτωση που αναρωτιέστε… μετά από όοολη αυτή την έρευνα, εννοείται πήγα να αγοράσω τσάντα με την Πέππα το γουρουνάκι, απλά φρόντισα να είμαι σίγουρος πως είναι η ιδεώδης με βάση τα παραπάνω😉
Το απόγευμα αφότου της την αγόρασα, την έβαλα το γραφείο της και μέσα της έκρυψα το αγαπημένο της Danonino με γεύση μπανάνα. Μόλις την είδε “τσίρηξε” από χαρά και μετά από τις 53.000 αγκαλιές που μου έκανε, καθίσαμε μαζί στο μπαλκόνι και φάγαμε το αγαπημένο μας απογευματινό σνακ το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Είπαμε, είμαι μπαμπάς που έχω ισορροπία, θέλω να βλέπω το παιδί μου χαρούμενο και να απολαμβάνει όσα θέλει (παρέα με τον μπαμπούλη της πάντα – lol )
