Η κορούλα σας, 3 ετών, κάνει μπαλέτο με άλλα παιδάκια της ηλικίας της. Και κάποια στιγμή ένα άλλο κοριτσάκι χτυπάει το παιδί σας χωρίς κανένα λόγο.
Ο πατέρας της δεν είπε και δεν έκανε απολύτως τίποτα. Το ίδιο και η δασκάλα. Φυσικά εκνευριστήκατε και στεναχωρηθήκατε. Πως θα έπρεπε να αντιδράσετε, και τι πρέπει να κάνετε αν συμβεί ξανά;
Αν δούμε ότι κάποιο άλλο παιδί χτυπάει το παιδί μας, ανεξάρτητα από το γιατί, αυτόματα κυριαρχεί το προστατευτικό μας ένστικτο. Φυσικά και ο πατέρας του άλλου κοριτσιού έπρεπε να επέμβει όπως και η δασκάλα.
Ο θυμός σας είναι ασφαλώς δικαιολογημένος, πρώτα για την πράξη αυτή και οπωσδήποτε γιατί οι άλλοι ενήλικες δεν ανταποκρίθηκαν σωστά.
Όμως μήπως πρέπει να σκεφτούμε πως θα ήταν όταν μία ομάδα από τρίχρονα κοριτσάκια έβλεπαν έναν ενήλικα να χάνει την ψυχραιμία του;
Έχοντας αυτό κατά νου, αυτό το περιστατικό μπορεί να είναι μια στιγμή μάθησης για όλους να αντιδρούν διαφορετικά στο μέλλον.
Μπορεί να μην είναι ακριβώς ένα χαστούκι στην τάξη του μπαλέτου, αλλά ένα παρόμοιο περιστατικό που θα μπορούσε να συμβεί στα παιδιά μας, και όσο περισσότερο το σκεφτόμαστε εγκαίρως τόσο πιο προετοιμασμένοι θα είμαστε.
Δείτε το από την προοπτική ενός παιδιού.
Όλοι ξέρουμε ότι ένα τρίχρονο παιδάκι δεν είναι διάσημο για την αυτοσυγκράτησή του! Το κοριτσάκι αυτό είχε μία επιθετική ώθηση και ούτε αυτό ούτε εμείς θα καταλάβουμε ποτέ γιατί.
Γι’ αυτό και υπάρχουν οι ενήλικες. Μπορεί να φανταστείτε ένα νησί με μόνους κατοίκους τρίχρονα παιδάκια; Το απόλυτο χάος!
Επομένως, μόνο και μόνο επειδή ένα παρορμητικό χαστούκι μπορεί να είναι κανονική συμπεριφορά, πρέπει το κοριτσάκι να μάθει ότι η συμπεριφορά αυτή δεν είναι ασφαλής ούτε αποδεκτή.
Είναι καλό για εμάς να θυμόμαστε ότι τα παιδιά μας και τα παιδιά των άλλων παρακολουθούν τα πάντα.
Μπορεί να μην μαζέψουν ποτέ τα παιχνίδια τους γιατί βλέπουν ότι το κάνουμε εμείς, αλλά πραγματικά προσέχουν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρούμε, ειδικά σε άσχημες καταστάσεις. Εάν λοιπόν το τρίχρονο κοριτσάκι δει ένα ενήλικα να χάνει την ψυχραιμία του, δεν μαθαίνει τι πρέπει να κάνει εκείνη τη στιγμή.
Μείνετε ήρεμοι.
Εάν ο γονέας του παιδιού δεν παρεμβαίνει, μπορείτε εσείς. Πρώτα ρωτήστε το κοριτσάκι σας αν είναι καλά.
Μάλλον θα δείτε δακρυσμένα ματάκια. Ήρεμα πείτε στο άλλο κοριτσάκι ότι πλήγωσε την κόρη σας και τώρα είναι λυπημένη.
Ελπίζουμε ότι αυτή η συμπεριφορά σας θα κάνει τη δασκάλα και τον πατέρα του άλλου παιδιού να πουν κάτι. Επίσης η ήρεμη συμπεριφορά σας θα καθησυχάσει το κοριτσάκι σας.
Η προσοχή, η επίγνωση είναι πάρα πολύ χρήσιμη στην ανατροφή των παιδιών. Η ενσυνειδητότητα βοηθά τον εγκέφαλο μας να παραμείνει ήρεμος σε αγχωτικές καταστάσεις που προκαλούν έντονα συναισθήματα.
Τελικά αυτή η ηρεμία μας βοηθά να αντιδράσουμε καλύτερα.
Και αυτό που μας βοηθά να φτάσουμε σε αυτό το σημείο αυτοελέγχου είναι ο διαλογισμός!
Η πρακτική αυτή σιγά – σιγά αλλάζει πραγματικά τον εγκέφαλο, με αποτέλεσμα λιγότερη αντιδραστικότητα ακόμη και με έντονα συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις.
Φυσικά αυτό μπορεί να μην είναι εύκολο για όλους τους γονείς, ή απλά να μην το θέλουν. Όμως αξίζει μία προσπάθεια.
Αν υπάρξει επόμενη φορά…
Για να συνοψίσουμε εκατοντάδες χρόνια διδασκαλιών, η πρακτική συνειδητοποίησης αναπτύσσει μία ισχυρή επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων στην παρούσα στιγμή.
Η ίδια η πράξη της αναγνώρισης «ο θυμός μου μεγαλώνει θα μπορούσα να χάσω τον έλεγχο. Θέλω να χτυπήσω τον πατέρα όπως το παιδί του χαστούκισε το δικό μου παιδί», σε συνδυασμό με βαθιές αναπνοές θα βοηθήσει να ανταποκριθούμε πιο σωστά.
Όμως όσο και αν σας βοήθησαν οι βαθιές αναπνοές, αν συμβεί ξανά στο μάθημα του μπαλέτου, τότε το πρόβλημα γίνεται πιο σοβαρό.
Κάθε παιδάκι στην τάξη αξίζει να αισθάνεται ασφαλές και η επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά που δεν αντιμετωπίζεται κατάλληλα από ενήλικες παρεμβαίνει σε αυτό το αίσθημα ασφάλειας.
Λοιπόν, παραμείνετε ήρεμοι και μιλήστε με την δασκάλα έξω από την τάξη. Μάθετε πως αντιμετωπίζουν στο πρόγραμμα του χορού, τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών προσχολικής ηλικίας.
Φυσικά το προσωπικό της σχολής πρέπει να θέσει όρια στην άλλη οικογένεια και να εξηγήσει καθαρά ότι τέτοιου είδους συμπεριφορά δεν επιτρέπεται.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι θα είμαστε σε θέση να προστατεύσουμε τα παιδιά μας, σωματικά και συναισθηματικά. Όμως εξίσου σημαντικό είναι ότι όσο καλύτερα το χειριζόμαστε, τόσο καλύτερα τα προστατεύουμε.
