Έχει κολλήσει το χέρι μου στο πληκτρολόγιο. Όχι γιατί δεν ξέρω τι να γράψω αλλά γιατί είναι τόσα πολλά συναισθήματα που ένιωσα. Εξωπραγματικά για μένα. Η μαμά μου έλεγε θα γίνεις μάνα και θα με καταλάβεις. Τώρα σε καταλαβαίνω ρε μαμά…Τώρα σε αγαπάω πιο πολύ!
Στη πρώτη εγκυμοσύνη είναι όλα άγνωστα. Δεν έχεις ιδέα τι σε περιμένει μέχρι που αντικρίζεις το πλάσμα σου και αλλάζει ολόκληρη η ζωή σου! Στη δεύτερη όμως είναι όλα διαφορετικά. Πριν λοιπόν να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου φοβόμουν! Φοβόμουν μήπως δε σε αγαπήσω τόσο πολύ όσο αγαπάω την Ηρώ μου και θα ήταν άδικο για εσένα. Μήπως δεν είμαι η κατάλληλη μαμά για σένα επειδή μεγάλωσα και ξέχασα πως είναι να παίζεις και να κυλιέσαι στα πατώματα με ένα μωρό.
Αλλά εσύ τα έκανες όλα εύκολα μωρό μου. Ήθελες να βγεις γρήγορα για να μου διώξεις όλους τους φόβους. Με ένα τοκετό του φτερού. Γελούσε ο γιατρός που γέννησα σε είκοσι λεπτά. Όταν σε βάλανε στην αγκαλιά μου μέσα στα αίματα, με κοίταξες με τα τεράστια μάτια σου, βούτηξες το στήθος μου αμέσως και μετά αποκοιμήθηκες. Και ‘κει κατάλαβα πως δεν γίνεται να σε αγαπήσω λιγότερο! Σε ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή!! Ήσουν το μικρό μου…Το μυρμήγκι μου…Αυτό το πλάσμα που δε μπορώ να του χαλάσω χατίρι όσο και να κλαίει, όσο και να γκρινιάζει.
Κακά τα ψέματα, τη μητρότητα τη βιώνεις αλλιώς μεγαλώνοντας. Έχεις πιο πολύ υπομονή με το παιδί. Δεν σου είναι πλέον όλα άγνωστα, ίσως μόνο λίγο διαφορετικά. Αλλά ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και πώς να το φροντίσεις. Έχεις πάρει την κρυάδα από το πρώτο βλέπεις! Αν και αυτά που πέρασα μαζί σου γλυκιά μου δεν τα είχα συναντήσει με την Ηρώ. Εσύ είσαι πιο ευαίσθητη, τσαούσα εννοείται, αλλά ευαίσθητη.
Ξέρεις πόσα βράδια ξενυχτήσαμε παρέα που ήσουν άρρωστο;! Ουυ πολλά! Χρειάστηκες όλη μου την προσοχή και τη φροντίδα όταν ήσουν πιο μικρή. Αντιμετωπίσαμε μεγάλο θέμα βλέπεις με το φαγητό. Ακόμη και τώρα δηλαδή. Από μωρό σε πείραζε το γάλα, πολλά φρούτα και λαχανικά ακόμη και το κρέας. Ταλαιπωρήθηκες πολύ γλυκό μου. Τρέχαμε συνεχώς σε παιδιάτρους, αλλεργιολόγους και γαστρεντερολόγους για να δούμε τι συμβαίνει και πολλές φορές δεν καταλήγαμε σε κάποια διάγνωση. Εκεί να δεις μάτια μου ταλαιπωρία. Πρώτα από όλα δική σου. Γιατί όλη αυτή η ευαισθησία σε έκανε να πονάς τα βράδια και να κλαις μέχρι το πρωί! Και εγώ να σε έχω αγκαλιά μου και να προσπαθώ να πάρω τον πόνο μακριά σου και μέσα μου να πονάω και εγώ.
Νομίζω πως ήταν η πιο δύσκολη περίοδος που περάσαμε μαζί. Πιο δύσκολη και από τα δόντια. Και γενικότερα πολλές αρρώστιες και αλλεργίες. Αλλά δεν πειράζει αγάπη μου. Ήταν και αυτός ένας τρόπος για να σε αγαπήσω περισσότερο.
Τώρα περπατάς και γελάς και σκαρφαλώνεις. Έμαθες να τρέχεις και δεν σταματάς πουθενά. Και ίσως τώρα που μεγάλωσα το αντιμετωπίζω διαφορετικά απ’ότι με την Ηρώ. Τώρα έχω πιο πολύ το φόβο και την αγωνία μην χτυπήσεις. Ένα μόνιμο άγχος μην παραπατήσεις, μην χτυπήσεις το κεφάλι σου, μην, μην. Και όχι επειδή αγαπάω εσένα περισσότερο, αλλά επειδή τώρα, στην ηλικία που είμαι και με τα όσα πέρασα με την μεγάλη μου, είμαι ίσως πιο συνειδητοποιημένη για τους κινδύνους που κρύβονται στα πάντα!
Τώρα είσαι ένα μικρό και χαριτωμένο τερατάκι που ξεσηκώνει τον κόσμο. Και παρέα με την αδερφή σου ξετρελαίνετε τους πάντες.
Είχα αγωνία πολύ για το πώς θα τα πάτε. Ήθελα τόσο πολύ να είστε αγαπημένες που όντως και έγινε. Το όνομά της ήταν από τις πρώτες λεξούλες που είπες! Ηωωωώ… την φώναζες και ήθελες συνέχεια να παίζεις μαζί της και να σε παίρνει αγκαλιά. Και η μεγάλη μου σου έχει αδυναμία όμως. Σε φρόντιζε από μωράκι που ήσουν. Είχε προσπαθήσει μία φορά και να σε αλλάξει κρυφά και είχε κάνει ένα χαμό…!! Και βρήκα εσένα με ανάποδη πάναα χαχα!! Αλλά έτσι αγαπημένες να είστε πάντα και δεμένες γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από αυτήν!
Και αν έμαθα κάτι από όλο αυτό είναι πως τελικά η αγάπη δεν γίνεται να μοιραστεί ανάμεσα σας! Απλά πολλαπλασιάζεται και μεγαλώνει κάθε μέρα και περισσότερο. Είσαι το γουρλωμάτικό μου μερμηγκάκι που μου έκανε πιο όμορφη τη ζωή, ενώ δεν ήξερα ότι γίνεται κι άλλο! Είστε τα παιδάκια μου τώρα και για πάντα!
Το παραπάνω κείμενο είναι αφιερωμένο στην Φένια μου. Στο μικρό μου κορίτσι!
Γιατί όταν είσαι μαμά θέλεις το καλύτερο για το παιδί σου by Δελτα Advance.
Ιστορίες αγάπης από μαμάδες που δεν ξεχνούν την πρώτη στιγμή που είδαν το παιδί τους:
Διαβάστε ακόμη: Ράνια Θρασκιά: Όταν σε πρωτοείδα, κατάλαβα τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον περισσότερο από όσο αντέχεις.
Διαβάστε ακόμη: Αναστασία Φωκά: Γεννήθηκε ο γιος μου δεν μπορούσα να πιστέψω ότι αυτό το μικρό πλασματάκι είναι το παιδί μου.
Διαβάστε ακόμη: Λένα Γατση: θέλω να σε δω να μεγαλώνεις.
Διαβάστε ακόμη: Χριστίνα Κοροβέση: Πίστεψα πραγματικά πως δεν θα σε γνώριζα ποτέ…
Διαβάστε ακόμη: Μυρσίνη: Αχ… έγινα κι εγώ η μαμά μου! Έχεις δίκιο παιδί μου να γελάς όταν με βλέπεις να σε κυνηγάω να φορέσεις το μπουφάν σου!
