Σκέφτομαι τον εαυτό μου, τη ζωή μου. Όλα αυτά που έχω καταφέρει, που έχω πετύχει. Η ζωή όλων μας είναι ένας αδιάκοπος καθημερινός αγώνας. Αγώνας για να κατακτήσουμε επιτυχίες, για να καταφέρουμε πράγματα, για να φέρουμε εις πέρας μικρές ή μεγάλες αποστολές.
γράφει η Μαρία Στραγαλινού
Βάζουμε στόχους και προσπαθούμε να τους εκπληρώσουμε. Τρέχουμε ολημερίς κι ολονυχτίς για να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τι γίνεται όμως όταν φτάνουμε στη γραμμή του τέρματος; Όταν φτάνουμε στη γραμμή του τέρματος, κόβουμε βιαστικά το νήμα, χαμογελάμε για λίγα δευτερόλεπτα και ξεκινάμε πάλι το τρέξιμο για τον επόμενο στόχο.
Αυτό έκανα όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Δε χαιρόμουν τις επιτυχίες μου, δε χαιρόμουν τις χαρές μου. Έτρεχα γρήγορα-γρήγορα να ξεκινήσω τον επόμενο γύρο στον αγώνα δρόμου της ζωής. Ώσπου ήρθε και με βρήκε ο μικρός Χρήστος.
Ο μικρός Χρήστος θέλει τα πράγματα να γίνονται στο χρόνο τους. Δε βιάζεται, κάνει αργά αλλά σταθερά βήματα προς την κατάκτηση κάθε αναπτυξιακού σταδίου. Η εσωτερική του φωνή τον οδηγεί, τον κατευθύνει προς τον εκάστοτε στόχο, είτε αυτός είναι να σταθεί όρθιος, να πει μια λέξη καθαρά, ή να ανέβει μόνος του ένα σκαλοπάτι. Κι όταν πετύχει το στόχο του, τρέχει χαρούμενος πέρα-δώθε για ώρα, και για πολλές επαναλαμβανόμενες φορές. Χαίρεται για τις κατακτήσεις του, τις απολαμβάνει. Δεν έχει την αίσθηση του χρόνου, δεν τον νοιάζει αν θα περπατήσει στους 12, στους 16, ή στους 18 μήνες. Δεν τον νοιάζει πόσο χρονών θα είναι όταν θα μάθει ποδήλατο, ούτε πόσες λέξεις θα λέει στα δύο του χρόνια. Θέλει να κατακτά τη ζωή με το δικό του ρυθμό, κι όταν το κάνει χοροπηδά από χαρά.
Ο μικρός Χρήστος μπορεί να μην μιλάει ακόμα καθαρά, όμως με τον τρόπο που βιώνει την εξέλιξή του μου στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα. Μου λέει ότι πρέπει να αρχίσω να απολαμβάνω τις κατακτήσεις μου. Να μην τις ξεχνώ μόλις κόψω το νήμα στη γραμμή του τερματισμού. Να μην τις έχω δεδομένες, να μην τις προσπερνώ βιαστικά. Αλλά να τις γιορτάζω, να καμαρώνω, να τρέχω, να γελώ και να χοροπηδώ με την ψυχή μου.
Κι αφού τα κάνω όλα αυτά, μετά να παίρνω και πάλι τους δρόμους…
Πηγή: PaidikoKouti.gr
