Όλα πήγαν κατ’ ευχήν και έφτασε επιτέλους η στιγμή που επιστρέφετε όλοι μαζί στο σπίτι απ’ το μαιευτήριο…
Ευτυχώς, γιατί δεν αντέχεται και πολύ το κλίμα στο νοσοκομείο ή την κλινική. Περνάς τις πρώτες ώρες απλά κοιτώντας αυτό το αθώο πλάσμα που έχει έρθει στον κόσμο. Που κοιμάται σχεδόν όλη μέρα. Που κλαίει μόνο όταν πεινάει. Ή πονάει. Ή πρέπει να το αλλάξεις. Σιγά τα αβγά, σκέφτεσαι…Μέχρι να έρθει η νύχτα και να πέσεις για ύπνο, οπότε και συνειδητοποιείς ότι δεν είναι τελικά και τόσο «αθώο» όσο νόμιζες. Όχι ότι κάνει κάτι, απλά δε σε αφήνει να κοιμηθείς. Αϋπνία ή αλλιώς insomnia, όπως στο ομώνυμο τραγούδι των faithless “I can’t get no sleep. I need to sleep, although I get no sleep”. Μην κάνεις έτσι. Μία νύχτα είναι, θα περάσει.
Αμ δε! Όπως κι η πρώτη νύχτα, έτσι κι οι επόμενες περνούν σε κατάσταση ύπνου και ξύπνιου. Μετά συνηθίζεις. Θες, δε θες. Συνηθίζεις τελικά να είσαι ζόμπι. Αλλά αυτό που τελικά είναι το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι όλοι – και όταν λέω όλοι εννοώ όλοι – έχουν άποψη για το πώς πρέπει να φροντίσεις το μωρό, πως να το κάνεις μπάνιο, πως να το αλλάξεις, πως να το ταΐσεις, πως να το ντύσεις. Όλοι, πλην εσού και της γυναίκας σου, γιατί απλά «δεν ξέρετε ακόμα να είστε γονείς», «έχεις πολλά να δεις ακόμα», «όταν στα ‘λεγα εγώ» και άλλα πολλά τέτοια κλασικά της ελληνίδας μάνας και πεθεράς. Και μέσα σόλα έχεις όλους να σε παίρνουν τηλέφωνο δυο και τρεις φορές τη μέρα για να ρωτήσουν τι κάνει το μωρό. Τι μπορεί να κάνει δηλαδή το μωρό; Και τι μπορεί να άλλαξε μέσα στις τρεις ώρες που πέρασαν από την προηγούμενη φορά που σε πήραν τηλέφωνο; Και στην τελική γιατί κανείς ρε γ@μ#το δε ρωτάει τι κάνουν οι γονείς, που τους έχουν έρθει τα πάνω κάτω; Γιατί όσο προετοιμασμένος και να θεωρείς ότι είσαι, στην πραγματικότητα δεν είσαι καθόλου έτοιμος.
Καθένας βέβαια αντιμετωπίζει διαφορετικά το γεγονός, αλλά σε κάθε περίπτωση με την άφιξη του μωρού στο σπίτι ξεκινά ένας νέος κύκλος ζωής που συνοδεύεται από πολλά και ποικίλα συναισθήματα – πολλά εκ των οποίων δεν είναι αυτά που περιμένεις. Χρειάζεσαι χρόνο για να συνηθίσεις στην νέα οικογενειακή ζωή. Ειδικά όταν είσαι άντρας, γιατί κακά τα ψέματα οι γυναίκες έχουν αυτό που λένε μητρικό ένστικτο. Ή έτσι τέλος πάντων πιστεύουμε εμείς.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η καθημερινή φροντίδα του μωρού πρέπει να αφήνει αμέτοχο τον πατέρα, ούτε το ότι η ενασχόληση με αυτό είναι αποκλειστικό προνόμιο της μητέρας. Η παρουσία σου είναι εξίσου σημαντική, και ας μην το πολυπιστεύεις. Άσε που είναι καλύτερα να μάθεις από την αρχή να κάνεις τα πράγματα ώστε αν χρειαστεί να μείνεις μόνος με το μωρό να μην πανικοβληθείς.
Ο ύπνος πάντως είναι υπερεκτιμημένος. Το σωστό είναι να ξυπνάς νωρίς, να χαίρεσαι τη μέρα από το πρωί και τα σχετικά. Μόνο που εσύ τα κάνεις ανάποδα. Γιατί σέρνεσαι τη μέρα και είσαι όρθιος τη νύχτα αναζητώντας συμβουλές αντιμετώπισης κρίσεων στο διαδίκτυο ή ανακαλύπτοντας τις μαγικές ιδιότητες του σεσουάρ και του απορροφητήρα απέναντι στο κλάμα του μωρού. Και ξαφνικά, μετά από καιρό, εκεί που δεν το περιμένεις, έρχεται το θείο δώρο: το μωρό κοιμάται ένα τετράωρο σερί. Εκεί να δεις πόσο υπερεκτιμημένος είναι ο ύπνος.
Καληνύχτα!
Λίγο πριν το τέλος του 2012 γεννήθηκε η κόρη του και μαζί με αυτήν και η ιδέα για το πρώτο ελληνικό site για μπαμπάδες. Δεν κατάγεται από τον πλανήτη Κρύπτον ούτε έχει κάποια υπερδύναμη. Αυτό που έχει είναι υπέρμετρη αγάπη για τις 2 γυναίκες της ζωής του και η υπόσχεση που έχει δώσει στον εαυτό του να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερος μπαμπάς για τα παιδιά του.
