Αν εξαιρέσεις όλα εκείνα τα περίεργα και αγχωτικά πράγματα των πρώτων μηνών, την εκμηδένιση των ιδιωτικών στιγμών σου και τους αναρίθμητους τρόπους που μπορείς απλά να κάνεις κάτι στραβά, η πατρότητα είναι πολύ ωραίο πράγμα!
Μεταξύ μας, κανένας άνδρας δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τι τον «χτύπησε» τις πρώτες μέρες με το νεογέννητο μωρό στο σπίτι. Γιατί αυτό που βιώνεις στην αρχή δεν είναι πατρότητα, είναι δουλικότητα. Και ίσως και διπολικότητα (όχι δική σου, της γυναίκας σου). Το μόνο ευχάριστο… ευτυχώς δεν κρατάει για μια αιωνιότητα.
Πατέρας γίνεσαι δε γεννιέσαι. Γιατί όσο και αν πιστεύεις ότι έχεις έμφυτο το ταλέντο της πατρότητας, για να κατακτήσεις επάξια τον τίτλο του πατέρα αλλά και για να συνειδητοποιήσεις πραγματικά την έννοια της πατρότητας πρέπει αναγκαστικά να περάσεις από κάποια στάδια:
Στάδιο 1: Πανικός
Το παιδί κλαίει. Δεν ξέρεις γιατί κλαίει. Πανικοβάλλεσαι.
Το παιδί δεν κλαίει. Μήπως έπαθε κάτι και δεν κλαίει; Πανικοβάλλεσαι.
Το παιδί δεν κοιμάται. Πανικοβάλλεσαι.
Το παιδί κοιμάται. Γιατί κοιμάται τόσο, μήπως έπαθε κάτι; Πανικοβάλλεσαι.
Το παιδί δεν τρώει. Πανικοβάλλεσαι.
Το παιδί τρώει. Μήπως δεν κάνει που τρώει τόσο πολύ; Πανικοβάλλεσαι.
Το παιδί έκανε κακά. Πανικοβάλλεσαι.
Το παιδί δεν έκανε κακά. Μήπως έπαθε κάτι; Πανικοβάλλεσαι.
Στάδιο 2: Έπαρση
Μην πάει ο νους σου στη σημαία. Καυχιέσαι σε όλους όπου σταθείς και όπου βρεθείς για τα κατορθώματα του παιδιού σου, που ενώ είναι μόλις 2 μηνών σου χαμογέλασε, που καταλαβαίνει τη φωνή σου από μακριά, που είναι μέσα στα όρια στις καμπύλες ανάπτυξης, που είναι πιο όμορφο από του γείτονα. Όπως η κουκουβάγια το κουκουβαγιάκι.
Στάδιο 3: Κριτική
Κρίνεις τον άλλο μπαμπά στο πάρκο που αφήνει το παιδί να παίζει στο χώμα εκεί που ένας θεός ξέρει τι σκυλιά έχουν κάνει την ανάγκη τους, τον μπαμπά στο απέναντι μπαλκόνι που έχει αγκαλιά το παιδί και μιλάει πεντέμισι ολόκληρα λεπτά στο ακτινοβόλο κινητό του, τον μπαμπά στην παραλία που δεν έχει λούσει με αντηλιακό το παιδί του. Εσύ θα το έκανες καλύτερα. Αυτοί το κάνουν λάθος. Εσύ τα κάνεις σωστά όλα. Πάντα. Σίγουρα.
Στάδιο 4: Μέλλον
Πιάνεις τον εαυτό σου να κάνει ώριμες σκέψεις για το τι μέλλει γενέσθαι, σε τι κόσμο θα μεγαλώσει το παιδί σου, πως θα αντεπεξέλθει, αν θα καταφέρεις να του εξασφαλίσεις ένα καλύτερο μέλλον. Όταν συμβεί αυτό, τότε είσαι ένα βήμα πιο κοντά στην απόκτηση του τίτλου.
Στάδιο 5: Ανοσία
Όταν δε θα σε νοιάζει πια αν θα ξυπνήσεις μέσα στη μέση της νύχτας, όταν δε θα σε τρομάζει τι θα δεις όταν ανοίξεις την πάνα, όταν δε θα «μασάς» από το ψεύτικο κλάμα του παιδιού σου, τότε ναι είσαι επίσημα πατέρας!
Και εκεί που νόμισες ότι όλα τα δύσκολα έχουν περάσει, συνειδητοποιείς ότι τα «βάσανα» δεν τελειώνουν ποτέ. Και ότι όσο μεγαλώνει το παιδί αυτά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Η πατρότητα είναι πολύ ωραίο πράγμα τελικά!
Λίγο πριν το τέλος του 2012 γεννήθηκε η κόρη του και μαζί με αυτήν και η ιδέα για το πρώτο ελληνικό site για μπαμπάδες. Δεν κατάγεται από τον πλανήτη Κρύπτον ούτε έχει κάποια υπερδύναμη. Αυτό που έχει είναι υπέρμετρη αγάπη για τις 2 γυναίκες της ζωής του και η υπόσχεση που έχει δώσει στον εαυτό του να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερος μπαμπάς για τα παιδιά του.
