Ο παιδικός συγγραφέας Γιώργος Λεμπέσης μιλάει στο superdad για τα βιβλία του και το γιο του

LEBESIS_GIORGOS_2

Το να δημιουργείς ιστορίες είναι από τα πιο όμορφα πράγματα. Όμως όταν το κοινό μας είναι τα παιδιά, κάθε λέξη έχει διπλή δύναμη, άρα και διπλή ευθύνη.

Η συγγραφή δεν ήρθε στη ζωή του Γιώργου Λεμπέση σε μορφή απόφασης. Έγινε μάλιστα  τυχαία και σαν να του τράβαγε το μπατζάκι, του συστήθηκε δειλά την άνοιξη του 2008. Αφού γνωρίστηκαν και είδαν ότι ταιριάζουν αρκετά, ξεκίνησε η κοινή τους ζωή ανάμεσα σε φαντασία, σουρεαλισμό και πολύ τρέλα…

Συνέντευξη: Σταύρος Σταυρινός

Πώς και γιατί ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας παιδικό βιβλίο;

Δεν υπήρχε ποτέ στο μυαλό μου, μέχρι εκείνη τη στιγμή, η ιδέα του να γράψω ένα παιδικό βιβλίο, πόσο μάλλον αυτού που ακολούθησε. Αν και η σχέση μου με τη φαντασία και το σουρεαλισμό πάντα υπήρχε στην καθημερινότητα μου, ποτέ δεν είχε βρεθεί η αφορμή να αποτυπωθεί αυτή η οπτική στο χαρτί. Και επειδή αν είναι κάτι να γίνει βρίσκει τον τρόπο να βγει στην επιφάνια, δόθηκε η αφορμή μέσα από το πρώτο παιδικό φεστιβάλ, το οποίο και δημιούργησα το 2008 για λογαριασμό της εταιρίας που εργαζόμουν τότε. Ο σχεδιασμός και η πρωτοτυπία με τα οποία ήθελα να πλαισιώσω αυτό το φεστιβάλ ήταν και ο λόγος που γράφτηκε η πρώτη ιστορία της «Ψαρόσουπας». Στη συνέχεια το ένα έφερε το άλλο και αυτή τη στιγμή μετράμε δώδεκα βιβλία τα οποία έχουν εκδοθεί και έντεκα ακυκλοφόρητα διηγήματα.

Υπάρχει κάποιο από τα βιβλία σας που ξεχωρίζετε;

Δεν είναι εύκολο να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση μιας και όλα έχουν βγει από το ίδιο μυαλό. Είναι σαν να πρέπει να διαλέξω ποιο από τα παιδιά μου αγαπάω πιο πολύ. Αυτό που μπορώ να διαχωρίσω είναι μόνο κάποια σημεία τα οποία ίσως να διαφοροποιούν κάπως αυτά τα έργα. Η «Ψαρόσουπα» για παράδειγμα με έχει αποζημιώσει στο έπακρο και νιώθω πολύ περήφανος γι αυτή. Το «Μικρό Άλφα και τα καλά καθούμενα» φροντίζει τα πιο μικρά παιδιά ενώ το «Θ’ αυγό», με κάνει ακόμα να γελάω. Ο «Κόσμος της Τζίνας» είναι η αρχή των έργων ενώ οι «Ανωήρωες» είναι το πιο φρέσκο δημιούργημα της παρέας, που είμαι σίγουρος ότι θα αρέσει σε όλα τα παιδιά που θα διαβάσουν τις περιπέτειες τους!

Από που αντλείτε την έμπνευση σας για τις ιστορίες που γράφετε;

Κυρίως από τους ανθρώπους. Από τις ατέλειες τους, από τις άχαρες και αστείες στιγμές τους, από την θλίψη τους από τη χαρά τους και πιο συγκεκριμένα από την προσπάθεια τους να γίνουν καλύτεροι.

Ταυτίζεστε ποτέ με τους ήρωες των βιβλίων σας;

Όχι πάντα, και ο λόγος είναι γιατί οι πιο πολλοί ήρωες μου, είναι βγαλμένοι από τις ζωές άλλων ανθρώπων και άλλων συγκυριών.

Ποιο νόημα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες των παραμυθιών σας;

Χωρίς να έχω τέτοια πρόθεση, αυτό που προκύπτει σχεδόν σε όλα μου τα έργα, είναι η αναγνώριση και η σωστή διαχείριση του εαυτού μας. Η αγάπη και η λύτρωση του μέσα μας Θεού, η πίστη σε ότι ξεκινάει και τελειώνει μέσα μας.

GEORGE LEBESSIS_MG_7423

Ποιο είναι το αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο, που δεν έχετε γράψει εσείς;

Ένα από τα παραμύθια που ακόμα με συγκλονίζουν ως προς την σύλληψή του είναι ο Πήτερ Παν! Και ο βασικός λόγος που θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ, είναι γιατί η βασική του ιδέα είναι για μένα ο πυρήνας της σκέψης μου. Είναι ο λόγος που προσπαθώ κάθε μέρα να συνυπάρξω με αυτό το παιδί που δεν θέλει μέσα μου να μεγαλώσει.

Όταν ήσασταν παιδί ποιο ήταν το αγαπημένο σας παραμύθι;

Δεν θυμάμαι να έχω ένα αγαπημένο παραμύθι. Θυμάμαι πως μου άρεσαν αρκετά και πιο πολύ κάποια που μου έλεγε η γιαγιά μου στα Χανιά, αλλά ποτέ δεν είχα ένα αγαπημένο. Αυτό φυσικά με έχει ακολουθήσει μέχρι σήμερα, μιας και ποτέ δεν είχα ένα αγαπημένο συγκρότημα ή ένα αγαπημένο φαγητό ή ένα αγαπημένο τραγούδι. Πάντα πίστευα (τουλάχιστον όταν άρχισα να έχω τέτοιου είδους ανησυχίες) πως δεν μπορείς τόσο εύκολα να ξεδιαλέξεις την ωραιότητα.

Έχετε ένα γιο 2 ετών. Τι βιβλία του διαβάζετε;

Είναι πολύ μικρός ακόμα για να μπορέσει να ακούσει ολόκληρα κείμενα και έτσι αρκούμαστε στις εικόνες και στα βιβλία μάθησης. Ωστόσο, όσες φορές έχω επιχειρήσει να του διαβάσω ολόκληρο κείμενο έχω επιλέξει Άντερσεν, παραμύθια της φίλης μου Φραντζέσκας Αλεξοπούλου, της αγαπημένης Κατερίνας Μαρκαδάκη και φυσικά τις Ψαρoσουπίτσες του μπαμπά του. Γενικά στην παρούσα φάση, διαβάζουμε βιβλία με μικρό κείμενο και χαζεύουμε ευχάριστες εικόνες πάνω στις οποίες μπορούμε να κάνουμε κουβέντα.

Είναι κάποιος ήρωας των βιβλίων σας εμπνευσμένος από το γιο σας;

Συγκεκριμένος ήρωας όχι ακόμα, αλλά ατάκες και λέξεις πολλές. Μία από αυτές μάλιστα έχει γίνει σλόγκαν στα μικρά παιδιά, αφού ακούγεται φέτος, σε θεατρική παράσταση.

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας σαν μπαμπά;

Δεν ξέρω αν είμαι καλός μπαμπάς μιας και δε σας κρύβω πως πολλές φορές αναπολώ την προ παιδιού ελευθερία. Όμως ξέρω πως είμαι καλός παρατηρητής του γιου μου. Προσπαθώ να καταγράφω τις αντιδράσεις του, τις ανάγκες του ακόμα και τις αγάπες του σε κάποια πράγματα. Θέλω να μπορέσω να καταλάβω ποιος είναι ο δρόμος που θα επιλέξει να του μάθω. Θέλω να δω σωστά τι θα μου δείξει ότι είναι, έτσι ώστε να μπορέσω να τον μεγαλώσω ελεύθερο κι ατόφιο, χωρίς να γρατζουνίσω το είναι του.

Τι πρέπει να κάνει ένας εκπαιδευτικός ή γονιός για να αγαπήσει το παιδί το βιβλίο;

Θα πρέπει να μη χτίσει αυτή την διαδικασία πάνω σε ενοχές, πίεση και τρόμο. Θα πρέπει στο παιδί ό,τι είναι να βγει, να βγει φυσικά και με τέτοιο τρόπο που να μπορέσει να απολαύσει εν τέλη το διάβασμα. Αν δεν μπορεί ένα παιδί να απολαύσει το διάβασμα δεν χρειάζεται να το γεμίσουμε τύψεις. Υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα να αγαπήσει κανείς. Αν δεν αγαπήσει το βιβλίο τώρα, δεν πειράζει, αφήστε το. Είναι πιο πιθανό έτσι να το αγαπήσει αργότερα, όταν θα ξέρει μόνο του το λόγο.

Ποια θεωρείτε ότι είναι τα κριτήρια για να διαλέξουμε για τα παιδιά μας βιβλία;

Δε νομίζω ότι υπάρχουν κριτήρια ή συνταγές για τη σωστή επιλογή. Υπάρχουν μόνο διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικά μυαλά και κουλτούρες, που μόνο αυτές ευθύνονται για τις επιλογές μας και τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.