Βλέπω λευκή σελίδα και θέλω να συντάξω σε λέξεις κάποιες σκέψεις μου. Θυμάμαι λοιπόν τις δικές μου: θέλω να φέρω στην εποχή μας ένα «καθαρό» πλασματάκι και να το «αναγκάσω» να τη ζήσει;
Δεν έχω δημιουργήσει παρά ελάχιστα ώστε να γίνει ο κόσμος καλύτερος για να υποδεχθεί νέες γενιές. Θα μπορώ να του προσφέρω τουλάχιστον όσα μου προσφέρθηκαν εμένα; Είμαι έτοιμος; Δικαιούμαι να αναλάβω τέτοια ευθύνη; Θα μπορούσα να τολμήσω; Τόση φοβία και τόση ανασφάλεια.
Πήρα μια τεράστια μυρωδιά ευτυχίας με τη γέννηση του αγνού μικρού θεού, του βαφτισιμιού μου. Τον ένιωθα και τον παρατηρούσα με δέος σαν να παρατηρώ τον εαυτό μου στην βρεφική μου ηλικία και αυτόματα τον αγάπησα. Τότε ένιωσα πρώτη φορά, εξαιτίας του, την πραγματική αγάπη και για τον εαυτό μου. Σ’ ευχαριστώ! Μετά το ξανασκεφτόμουν…
Μπορώ να τιθασεύσω τον εγωισμό μου, να μάθω ν’ αγαπώ τόσο πολύ τον εαυτό μου και μετά τους ανθρώπους γύρω μου, ώστε ν’ ανοίξω την καρδιά και το μυαλό μου για να χωρέσει την ελεύθερη ύπαρξη ενός νέου ανθρώπου στον οποίο θα δωθώ ολοκληρωτικά χωρίς όρια και χωρίς να περιορίσω στο ελάχιστο τις άπειρες πιθανότητες και προοπτικές του;
Πας φιρί φιρί να μπλέξεις, σκέφτομαι. Πάλι το μυαλό σου τρέχει σε δρόμους περίεργους. Και μετά την γνώρισα. Την ερωτεύτηκα, «είδα» αυτό που δεν είχα ξαναδεί και μετά ένιωσα πως θα τα καταφέρω μαζί της. Την ξανακοίταξα – θα τα καταφέρω μαζί της. Εν αρχή ην η τελεία, η τέλεια τελεία, όπως το ολόγιομο φεγγάρι…
Το στοίχημα δεν είναι το να το μεγαλώσεις «σωστά» αλλά να καταφέρεις να υπερβείς τους φόβους σου, τον εγωισμό σου και τα δικά σου θέλω και αποθημένα ώστε να γίνεις ο μαγικός καθρέπτης του στις ατέλειωτες διαδρομές που θ’ ακολουθήσει ανιχνεύοντας τα όρια του και δημιουργώντας τον δικό του δρόμο. Σε σένα να καθρεφτίζεται βλέποντας τις παγίδες ώστε να επιλέξει μόνο του αν θα πέσει μέσα τους ή αν θα τις αποφύγει. Και ποτέ δε θα ξέρω ακριβώς το δικό του δρόμο, ποτέ δεν θα μπορώ να νιώθω την δύναμη που το οδηγεί, παρά μόνο να το εμπιστεύομαι απόλυτα.
Εύχομαι να πιστεύει περισσότερο από μένα, ν’ αγαπάει καταρχάς τον εαυτό του περισσότερο από μένα ώστε να μπορέσει στη συνέχεια ν’ αγαπήσει και την φύση και τους ανθρώπους γύρω του περισσότερο από μένα. Να νιώθει δημιουργικό περισσότερο από μένα και να διαχειρίζεται καλύτερα από μένα τις προκλήσεις της εποχής του στην πορεία του προς την δική του αλήθεια.
Δεν είμαι ακόμη μπαμπάς αλλά με οραματίζομαι στον σημαντικότερο ρόλο που ίσως μου δοθεί η δυνατότητα να βιώσω στη ζωή μου.
Λ.
