Η ζωή, γιε μου, σε κάποιους ανθρώπους χρωστάει πολλά…
Γράφει ο Αλέξανδρος Παπαγιάγκου
Eίναι όμως μεγάλος απατεώνας η ζωή, κι ενώ ίσως αναγνωρίζει τα χρέη της, συνήθως κάνει το κορόιδο. Δεν αποπληρώνει εύκολα από μόνη της. Γι’ αυτό αγόρι μου, ν’ αφήνεις στην άκρη τις ντροπές, την ψευδο-αξιοπρέπεια και την ψευδεπίγραφη ανωτερότητα και να ορμάς να της χτυπάς την πόρτα. Να απαιτείς αυτά που αξίζεις, να ρίχνεσαι στη μάχη μαζί της, να της διεκδικήσεις τα πάντα, όλα όσα σου κρατάει φυλαγμένα για αργότερα, γιατί με το «θα δούμε» δε γίνεται δουλίτσα.
Να της δείχνεις τα δόντια σου, να σφίγγεις τις γροθιές σου, να στέκεσαι στα πόδια σου, όρθιος, ευθυτενής απέναντί της, και με βλέμμα-αστραπή να της δίνεις να καταλάβει πως δεν ξέρει με ποιον τα έχει βάλει. Ακόμα κι αν η ζωή δειλιάσει μπροστά σου, και σε γλυκοκοιτάξει και σου κάνει τεμενάδες και σε αρχίσει στα «γιαβρί μου» και στα «τζιέρι μου», μη λυγίσεις.
Δεν παρακαλάς. Απαιτείς. Είναι δικά σου. Και ήρθες να τα πάρεις. Όλα. Μέχρι τελευταίας δεκάρας. Γιατί, δε χαρίζεσαι πουθενά. Σε κανέναν. Είναι δικά σου.
Και θα τα πάρεις τώρα, γατί δεν έχεις χρόνο να ξαναπεράσεις…
Διαβάστε περισσότερa στο Χάπι Daddy
Γεννήθηκα με μία βαλίτσα στο χέρι. Άδεια. Κουβαλώντας την σε δρόμους ελληνικούς και ευρωπαϊκούς παρατήρησα πως στην πορεία βάραινε όλο και περισσότερο. Γέμισε με εικόνες από ταξίδια, με διαλέκτους και ξένες γλώσσες από φίλους αγαπημένους, με μυρωδιές θαλπωρής αλλά και αρώματα ανεξαρτησίας. Υπήρξα εσωτερικός οικονομικός μετανάστης για μια δεκαετία κι επέστρεψα στον τόπο που γεννήθηκα μετά από ένα γάμο, ένα διαζύγιο, ένα γιο κι ένα παιδί που ακόμα κρύβω μέσα μου. Πείστηκα τελικά να ανεβάσω την βαλίτσα στο πατάρι των αναμνήσεων και να συνεχίσω με ένα μικρό μαγικό βαλιτσάκι, του Sport Billy, ενσωματωμένο στην καρδιά μου για να εκπληρώνει τις επιθυμίες του γιου μου. Και του παιδιού που κρύβω μέσα μου. Έχω γράψει το βιβλίο Χάπι Daddy που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bookstars
