Δεν ήταν παρά μία κουβέντα που είπε ο γιος στον μπαμπά του λίγο πριν κοιμηθεί. Αλλά σε αυτήν την κουβέντα, ο μπαμπάς βρήκε την υπερδύναμη του…
Χθες το βράδυ καθώς διάβαζα στο γιο μου ένα παραμύθι, γύρισε το κεφάλι του και μου είπε σιωπηλά: «μπαμπάκα μου, είσαι ο ήρωας μου». Τα έχασα. Δεν ήξερα τι να κάνω ή τι να πω. Τον κοίταξα στα μάτια και του είπα ότι τον αγαπώ, τον φίλησα στο μέτωπο και συνέχισα να διαβάζω.
Δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου αυτό που μόλις μου είχε πει. Ένιωθα ένα κόμπο στο λαιμό και τα μάτια μου να αρχίζουν να δακρύζουν. Όμως δεν ήμουν σίγουρος αν ο γιος μου στα 4 του χρόνια μπορούσε να καταλάβει τι σημαίνει να θεωρείς κάποιον τον ήρωα σου. Μήπως το είχε ακούσει κάπου ή το είχε δει στην τηλεόραση και απλώς επανέλαβε τα λόγια; Ξαναέφερα στο μυαλό μου τη στιγμή και για κάποιο περίεργο λόγο, σαν να ήθελα να μειώσω αυτό που μόλις μου είχε πει, άρχισα να αναρωτιέμαι αν όντως το εννοούσε.
Καθώς ήμουν ξαπλωμένος εκεί δίπλα του, άρχισα να σκέφτομαι το ρόλο μου ως πατέρας και τι σήμαινε για μένα να θεωρείς κάποιον τον ήρωα σου. Σε καμία περίπτωση δε θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικό πατέρα. Κάνω ό,τι μου έρχεται φυσικά και ό,τι οι περισσότεροι γονείς – πιστεύω – κάνουν για τα παιδιά τους. Του δείχνω την αγάπη μου, τον φροντίζω, παίζω μαζί του και του μαθαίνω όσα περισσότερα μπορώ για τη ζωή. Τι ήταν λοιπόν αυτό που είχα κάνει που το θεωρούσε τόσο ξεχωριστό ώστε να με καθιστά τον ήρωα του;
Ήξερα κιόλας από πολύ μικρή ηλικία ότι ο πατέρας μου ήταν ο δικός μου υπερήρωας. Αλλά δεν του το είπα ποτέ. Έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κάνει το δικό μου κόσμο και του αδελφού μου πάντα καλύτερο. Ήταν υποστηρικτικός και ποτέ δεν έχανε ευκαιρία να μας διδάξει για τη ζωή – την ευγένεια, το σεβασμό, τη σκληρή δουλειά και την ταπεινοφροσύνη. Επίσης, ποτέ δεν έχανε ευκαιρία να μας δείξει πόσο μας αγαπούσε, παρόλο που συχνά δεν το εξέφραζε με λόγια.
Μήπως και ο πατέρας μου αισθανόταν το ίδιο που αισθάνομαι κι εγώ τώρα ως πατέρας; Τον είχα κάνει να νιώσει ότι για μένα ήταν ο καλύτερος πατέρας που θα μπορούσα να έχω;
Συλλογιζόμενος την παιδική μου ηλικία συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν απατείται κάποια μεγαλειώδη χειρονομία ή επιστέγασμα που σε καθιστά ήρωα στα μάτια ενός παιδιού, αλλά τα μικρά καθημερινά πράγματα – αγάπη, κατανόηση, συμπόνια, υπομονή. Τα ίδια ακριβώς πράγματα που μου είχε χαρίσει απλόχερα ο πατέρας μου.
Ακόμα συνεχίζω να προσπαθώ να μειώσω στο μυαλό μου αυτό που μου είχε πει ο γιος μου. Όχι απαραίτητα επειδή ο ίδιος μπορεί να μην καταλαβαίνει τι σημαίνει να θεωρείς κάποιον τον ήρωα σου, αλλά ίσως επειδή στα τέσσερα του χρόνια δεν μπορεί ακόμα να καταλάβει τι σημαίνει για μένα να είμαι εγώ ο ήρωας του…
Πρωτότυπο κείμενο: Mathew Lajoie / Πηγή: The Good Men Project / Μετάφραση: Σταύρος Σταυρινός (superdad.gr)
Πατέρας από το 2012, μπαμπάς από το 2013, μπαμπάκος από το 2014. Απολαμβάνω να γράφω ιστορίες, άντε και καμιά κλήση, όπως και να πιάνω τους κακούς, αστυνομικός γαρ, με ισχυρότερο όπλο μου το χιούμορ και την υπομονή. Πιο πολύ όμως απολαμβάνω κάθε μου λεπτό κοντά στα δυο μου παιδιά…
