Η Μαρία, στο κείμενο που ακολουθει μιλάει στον μπαμπά της μέσα από τις πιο βαθιές τις σκέψεις. Να θυμάστε παιδιά, κάθε γονέας, κάθε μπαμπάς, κάθε μαμά έχει ανάγκη να ακούει πως το παιδί του είναι καλά.
Μπαμπά μεγάλωσα, και δε φοβάμαι πια τους δράκους των παραμυθιών. Δεν αφήνω πια κανένα να με φοβίζει, χαράζω με δύναμη και αποφασιστικότητα το δρόμο της ζωής μου. Δεν άφησα το παιδί που ήμουν να φύγει από μέσα μου, κρατάω την αγνότητα και την απλότητα.
Μπαμπά μεγάλωσα, τίποτα δε με τρομάζει πια. Οι μπαμπούλες των βιβλίων, τα ξωτικά των παραμυθιών, οι άνθρωποι που προσπαθούν να με αποθαρρύνουν. Κρατάω την αξιοπρέπεια και τη διάθεση για ζωή, αφήνοντας όλους τους φασαριόζηδες ανθρώπους να νομίζουν πως με αναστατώνουν.
Είμαι καλά μπαμπά. Χαμογελώ και σχεδιάζω το μέλλον μου με αισιοδοξία. Είμαι δυνατή και ξέρω πως πάντοτε μέσα στο σκοτάδι μπορώ να βρίσκω το φως. Μην ανησυχείς για εμένα, στο τέλος πάντοτε βρίσκω το δρόμο μου και πορεύομαι με σημαία την ελευθερία και την αλήθεια μου.
Είμαι καλά μπαμπά, μην ανησυχείς για εμένα…
