Από την ημέρα που γεννήθηκε ο αδελφός μου, ομολογώ δεν θυμάμαι πολλά, παρά μόνο το “μανταλάκι” στον ομφάλιο λώρο του.
γράφει η κόρη του μπαμπά, η αδελφή του αδελφού..
Μεγαλώνοντας η σχέση μας ήταν μέτρια. Τσακωνόμασταν πολύ, εκείνος είχε την ανάγκη να είμαστε φίλοι ενώ εγώ, είχα την ανάγκη απλώς να κάνω επαναστάσεις χωρίς αιτία. Το αποτέλεσμα; Ο αδερφός μου δεν κατάφερε να κάνει την δική του επανάσταση στην ηλικία που επιτρεπόταν, γιατί τις έκανα εγώ σε βαθμό τέτοιο που του προκαλούσε αηδία.Το μεταγενέστερο αποτέλεσμα; Τώρα που μεγαλώσε και έχει σχηματίσει μία θεωρία για τη ζωή, έρχεται συνεχώς σε σύγκρουση με τον μπαμπά.
Είναι 2 κόκορες σε ένα κοτέτσι.
Από τη μία πράγματι είναι θέμα κυριαρχίας το οποίο είναι απολύτως σεβαστό. Από την άλλη είναι απλώς μία συγκρουσιακή σχέση που κρύβει συναισθηματικές σκέψεις μέσα στον καθένα. Πάντως και οι δύο αισθάνονται πως έχουν δίκιο, πως αδικούνται από τον “έτερο κόκορα” και απλά φωνάζουν ασταμάτητα.
Τραγική – αστεία – φιγούρα σε αυτές τις εντάσεις, η δόλια μάνα που δεν ξέρει τι να κάνει και πάει σαν μπαλάκι πέρα – δώθε.
Γράφω αυτό το άρθρο μετά από έναν τελευταίο καυγά που μου προκάλεσε τόσο έντονα την ανάγκη, να αποδομήσω τα γεγονότα και να προσπαθήσω να τους βοηθήσω.
Οι άντρες είσαστε παιδιά. Χωρίς καμία ειρωνεία στον χαρακτηρισμό αυτό. Έχετε μία ανεξάντλητη παιδική φύση που μάλλον είναι γενετική. Προορίζεστε να “φέρνετε” το φαγητό στο σπίτι, να προστατεύετε τα μέλη της οικογένειας από κινδύνους κ.λ.π. Έτσι πρέπει πάντα να είσαστε έτοιμοι να διεκδικήσετε΄ό,τι σας ανήκει χωρίς να φοβάστε. Οκ, μέχρι εδώ, αλλά…
Τι πρέπει να καταλάβετε; Πως ούτε ο μπαμπάς, ούτε ο γιος μπορεί να λειτουργήσει “μαγικά”.
Ο μπαμπάς δεν μπορεί να ακούει βλακείες και να μην μιλάει, ο γιος δεν μπορεί να ακούει βλακείες και να μην μιλάει. Το σωστό είναι να σιωπαίνει ο μικρός με σεβασμό προς τον μεγάλο, αλλά από την άλλη ο μεγάλος πρέπει να έχει την ωριμότητα να καταλαβαίνει πως ο μικρός επιτίθεται κρατώντας οδοντογλυφίδα…
- Μπαμπά, είσαστε ο δάσκαλος του γιού για κάθε πεδίο μάχης στον έξω από το σπίτι κόσμο.
- Γιε, είσαστε “προιόν” της μαμάς και του μπαμπά – όσα μισείτε στον πατέρα σας είναι κατά το ήμισυ δικά σας γνωρίσματα.
Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως όσο κι αν καυγαδίζετε το μόνο που καταφέρνετε είναι να διαλύεστε ψυχολογικά.
Η αλλαγή στη σχέση σας μπορεί να έρθει μόνο αν καθένας δουλέψει τον χαρακτήρα του. Και μην ακούσω βλακείες “να δουλέψει ο μικρός εγώ είμαι μεγάλος και δεν μπορώ” – αυτό να το σκεφτόσασταν προτού γνωρίσετε τη μαμά μου, την κυνηγήσετε απεριόριστα (τουλάχιστον έτσι λέγεται) και γίνετε γονέας. Η γονεϊκότητα είναι επάγγελμα χωρίς σύνταξη.
Επίσης, μην ακούσω “Δεν με καταλαβαίνει, δεν κάνει αυτό που θέλω, άλλοι μπαμπάδες κάνουν αυτό”… Ο μπαμπάς σου αδερφέ μου είναι ο καλύτερος πατέρας του κόσμου, γιατί; Γιατί θέλει πολλά κότσια να ξέρεις πως το παιδί σου έχει τόσο έντονη διαμάχη με τον εαυτό του γιατί έχει γονίδιά σου. Θέλει κότσια να υποφέρει και να ξέρεις πως φταις μέχρι ένα σημείο εσύ και μόνο εσύ. Θα το δεις όμως όταν έρθει ο καιρός…
Θα δεις πως ο καλύτερος πατέρας είναι αυτός που σε αγαπάει χωρίς υποκρισία. Ως ίσο προς ίσο.
Σας αγαπάω κοκόρια μου.
Υγ: Μάνα, κράτα γερά.
