Είμαι μπαμπάς και αγαπώ τα παιδιά μου.
Θεωρώ πως είμαι απόλυτα ικανός για να μεγαλώσω και να φροντίσω τα παιδιά αλλά σε ότι αφορά την διαπαιδαγώγηση των παιδιών πάντα η μαμά κάθεται με τα παιδιά και εγώ μένω απ’ έξω.
Ο λόγος είναι απλός: Οι γυναίκες είναι πιο ανεκτικές σε ότι αφορά τα παιδιά. Ακόμη έχουν περισσότερη νευρικότητα, περισσότερη φαντασία και ιδέες. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι μπαμπάδες κάνουν κάτι λάθος αλλά το κάνουν διαφορετικά και αυτό πολλές φορές οι μαμάδες δεν το καταλαβαίνουν. Για αυτό τον λόγο μένουμε απ’ έξω.
Σχεδόν όλες οι γυναίκες έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, όμως τελικά τείνουν να την διαχειρίζονται λάθος και αυτό δεν είναι καλό για κανέναν. Για παράδειγμα ενώ και οι μπαμπάδες ξέρουν να κάνουν μπάνιο το μωρό ή να το χτενίσουν και να το αλλάξουν οι μαμάδες μας λένε συνεχώς: «Κάντο έτσι! Γιατί το κάνεις με αυτόν τρόπο;» Τι γίνεται μετά; Ο μπαμπάς αποθαρρύνεται και τότε τα παρατάει και μετά η μαμά παραπονιέται πως ο μπαμπάς δε βοηθάει καθόλου στο σπίτι.
«Μαμάδες! Αφήστε τον μπαμπά να κάνει αυτό που νομίζει με τον τρόπο του. Μπορεί να μην είναι ο δικός σας τρόπος αλλά δεν σημαίνει ότι είναι λάθος.»
Ένας άλλος λόγος για καβγά είναι το πόσο χρόνο περνά ο κάθε γονιός με τα παιδιά του. Είναι η μαμά ή ο μπαμπάς; Η απάντηση βρίσκεται στο αν αφήνει η μαμά τον μπαμπά να αναλάβει δράση ή τα κάνει όλα μόνη της γιατί θεωρεί πως ο μπαμπάς τα κάνει όλα λάθος.
Πρέπει όλες οι μαμάδες να ξέρουν πως νοιαζόμαστε για όλα, αλλά ότι νοιαζόμαστε διαφορετικά. Δηλαδή μας ενδιαφέρει να γίνουν κάποια πράγματα αλλά δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο θα γίνουν. Μπορεί να μην κοιμίσουμε τα παιδιά στην ώρα που πρέπει αλλά θα τα κοιμίσουμε λίγο αργότερα.
Αγαπώ τα παιδιά μου. Θέλω το καλύτερο για αυτά και θέλω να πετύχουν στην ζωή τους και να εκπληρώσουν τα όνειρά τους. Δεν θέλω να εκπληρώσουν τα όνειρά τους με τον δικό μου τρόπο ή της γυναίκας μου. Θέλω να κάνουν αυτό που εκείνα θέλουν
Γιατί οι μπαμπάδες δεν είναι μαμάδες και δε μας πειράζει…
Μιχάλης
