Όταν πονάει το παιδί σου, πονάς εσύ!

Ακολουθεί άρθρο που διαβάσαμε, γραμμένο μεν από μία μαμά αλλά απόλυτη αλήθεια και για τον μπαμπά. Όταν πονάει το παιδί σου, πονάς εσύ!

“Θυμάμαι σαν τώρα το τεστ εγκυμοσύνης που μου έδειξε ότι θα γίνω μαμά. Τι ήξερα τότε για τη μητρότητα; Τίποτα. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως όσα μου έλεγε η μανούλα μου ήταν αλήθεια.

Τη μέρα που σε γνώρισα οι πόνοι της γέννας ήταν αφόρητοι. Έκλαιγα και θυμάμαι να σκέφτομαι όσο περίμενα στο μαιευτήριο να μου κάνουν επισκληρίδιο αναισθησία, ότι “Θεέ μου πονάω τόσο που δεν θα αντέξω”! Πού να ήξερα τότε πως την ημέρα που θα σε δω να πονάς θα προσεύχομαι να αισθανθώ 1000 φορές εντονότερα τον πόνο παρά να πονάς εσύ.

Η ημέρα που αρρώστησε το μωρό μου

Η ημέρα εκείνη που έκλαιγες αφόρητα και δεν ήξερα τι να κάνω, δυστυχώς δεν άργησε να έρθει. Μωράκι ήσουν τόσο δα, όταν είδα αίμα στα κακά σου. Κι έπειτα ανέβασες πυρετό. Κι έπειτα η παιδίατρος μου είπε να σε πάμε στα έκτακτα περιστατικά στο νοσοκομείο. Κι έπειτα ήρθε η ώρα να σε τρυπήσουν ξανά και ξανά μέχρι να βρουν τη φλεβίτσα σου. Κι εσύ να κλαις, να κλαις, να κλαις. Κι έπειτα μου είπε η παιδίατρος πως το αίμα στα κακά σου ήταν δείγμα μίας αλλεργίαςΑλλεργίας στο γάλα αγελάδας. Κι εγώ δίπλα σου, μουδιασμένη, ανήμπορη, να σκέφτομαι πως φταίω που πονάς. Κι αυτό μωρό μου ήταν πόνος αφόρητος. Ο πόνος ο δικός σου ήταν αφόρητος πόνος.

Όσο κι αν μεγαλώσεις αν θα πονάς θα πονάω. Αν πληγωθείς θα πληγωθώ. Αν κλάψεις θα κλάψω. Παιδί μου, παιδάκι μου, για εμένα ποτέ δεν θα γίνεις “ανεξάρτητο” παιδί. Για εμένα ακόμη κι όταν ανοίξεις τα φτερά και ζήσεις τη ζωή που θα επιλέξεις, θα είσαι το βρέφος μου, το μωράκι που χάιδευα στην κοιλιά στην εγκυμοσύνη μου, το μωρό που είδα πρώτη φορά μετά από πολύωρο τοκετό και σκέφτηκα: “Θεέ μου αυτό είναι το παιδί μου”.

Δώστε στα παιδιά σας αμέτρητες αγκαλιές. Γιατί από τη στιγμή που θα μάθεις πως διανύεις την εγκυμοσύνη σου και μέχρι να φύγεις από τον κόσμο, θα είσαι πάντα μαμά. Πάντα θα ζεις για να ζήσει το παιδί σου.