Θυμήθηκα τις προάλλες τη διαφήμιση γνωστής εταιρίας βρεφικών πανών, που έλεγε ότι μέχρι να ξεκινήσει να χρησιμοποιεί το γιογιό το μωράκι σας, θα του αλλάξετε πάνω κάτω 4.500 πάνες!
γράφει ο Κωνσταντίνος Μητρούδης
WTF; Εμένα δεν μου το είχε πει κανένας αυτό! Εννοώ, πως, εντάξει, δεν πήγα και τελείως αδιάβαστος. Μου ‘χαν πει ότι θα παίξει πολύ σκατό. Ότι θα υπάρξουν πολλές, ατελείωτες, βασανιστικές νύχτες, που θα πλήρωνα και 1000€ για να διακτινιστώ στο αφράτο κρεβάτι ενός ήσυχου ξενοδοχείου. Ότι θα χανόμουν σχεδόν με όλους τους φίλους μου, εκτός από αυτούς που μιλάμε για δοντάκια, καροτσάκια, φουστανάκια, δαχτυλάκια, σκατάκια και γενικά όλα τα -άκια.
Ότι όλοι θα ανακατευόντουσαν και θα είχαν άποψη για το πώς πρέπει να μεγαλώσει το δικό μου το παιδί. Ότι κάθε φορά που θα ήλεγχα ένα ύποπτο όχημα με τέσσερα άγνωστα άτομα μέσα, θα σκεφτόμουν συνεχώς, αυτό ακριβώς το παιδί. Ότι κάθε φορά που θα πήγαινα να γλυκοκοιτάξω ένα πιπίνι, αμέσως θα έφερνα στο μυαλό μου εμένα μετά από καμιά 15αριά χρόνια, να κυνηγάω με το οπλισμένο Walther πιστόλι μου το γκόμενό της. Ότι κάθε φορά που θα έπρεπε να δουλέψω (απλήρωτες) υπερωρίες, στη μεταγωγή ενός κρατουμένου, θα μου έλειπε τόσο, που θα πόναγα μέσα μου. Αλλά ποτέ δεν μου είπε κανένας ότι θα άλλαζα κοντά 5.000 πάνες! Δηλαδή, φαντάζομαι μετά από ενάμιση χρόνο περίπου, να’μαι όπως ο Κούρκουλος στην περίφημη κατάθεσή του και να ωρύομαι:
Αλλά να πω την αλήθεια, ούτε εγώ θα μου τα έλεγα αυτά. Αν όλα αυτά έβγαιναν παρά έξω, δε θα έκανε κανένας παιδιά.
Αντιθέτως, θα μου έλεγα ότι κάθε φορά που γυρίζω κατάκοπος σπίτι, τη βλέπω και φωτίζει η ψυχή μου.
Ότι κάθε φορά που της μαθαίνω κάτι καινούριο, αισθάνομαι ο πιο περήφανος άνθρωπος στον κόσμο.
Ότι κάθε φορά που την ταΐζω βρασμένο παντζάρι, τη βλέπω και γελάω σαν να έχω τον πιο αστείο κλόουν του κόσμου μπροστά μου.
Ότι μετά από πολλές ώρες προσπαθειών να κοιμηθεί, κάθομαι απλά και την κοιτάω. Έτσι.
Γιατί είναι το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου.
Τέτοια πράγματα τέλος πάντων και σταματάω εδώ, γιατί…μπήκε ένα σκουπιδάκι στο μάτι μου… Για όλα αυτά λοιπόν, και τα καλά και τα άσχημα, σ’ ευχαριστώ μπέμπα μου. Χρόνια μας καλά!
Τα αυθεντικά πειστήρια του εγκλήματος υπέρ ζωής…
Αναδημοσίευση από το www.eyedoll.gr
Πατέρας από το 2012, μπαμπάς από το 2013, μπαμπάκος από το 2014. Απολαμβάνω να γράφω ιστορίες, άντε και καμιά κλήση, όπως και να πιάνω τους κακούς, αστυνομικός γαρ, με ισχυρότερο όπλο μου το χιούμορ και την υπομονή. Πιο πολύ όμως απολαμβάνω κάθε μου λεπτό κοντά στα δυο μου παιδιά…
