Μα το θέλω… Μπορεί να μη με άκουσες καλά. Αλήθεια σου λέω, στ’ αλήθεια το θέλω…
Παιδί: Μπορώ να έχω αυτό;
Μπαμπάς: Όχι.
Παιδί: Δικό μου λάθος! Μάλλον δεν εκφράστηκα σωστά. Σου το ζητάω επειδή το θέλω.
Μπαμπάς: Η αλήθεια είναι ότι αυτό το κατάλαβα…
Παιδί: Νομίζω πως δε με ακούς. Θα ήθελα να το πάρω, επειδή το θέλω.
Μπαμπάς: Σε άκουσα και πολύ καλά μάλιστα. Αυτό που λέω είναι πως δεν έχεις κάποιο δυνατό επιχείρημα.
Παιδί: Ίσως αν το έλεγα ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ;
Μπαμπάς: Δεν έχω κάποιο πρόβλημα με την ακοή μου. Το πρόβλημα είναι πως το επιχείρημά σου είναι, αυτό που θα έλεγαν οι Ρωμαίοι, circulus in probando – ένας φαύλος κύκλος.
Παιδί: Τότε λοιπόν, επίτρεψέ μου να σου δώσω μια νέα πληροφορία: ΤΟ ΘΕΛΩ.
Μπαμπάς: Αυτή είναι η ίδια πληροφορία με πριν. Αυτό που μόλις είπες είναι αυτό που είπες εξαρχής.
Παιδί: Καλά… τότε μπορώ να δω βιντεάκια στο YouTube;
Μπαμπάς: Όχι δεν μπορείς να δεις βιντεάκια στο YouTube.
Παιδί: Αφού δε μ’ φήνεις να δω YouTube, μπορώ να το έχω;
Μπαμπάς: Όχι! Τι σε κάνει να πιστεύεις πως μπορείς να το έχεις τώρα;
Παιδί: Αν στο ζητούσα πιο ευγενικά;
Μπαμπάς: Στηρίζω απόλυτα την απόφασή σου να συμπεριφερθείς πιο ευγενικά και όντως είναι κάτι που μπορεί να αυξήσει τις πιθανότητες να αποκτήσεις το επόμενο πράγμα που θα ζητήσεις, αλλά δε θα επηρεάσει στην παρούσα φάση την απόφαση μου.
Παιδί: Μπορώ να έχω τουλάχιστον ένα μέρος του;
Μπαμπάς: Όχι βέβαια. Το να πάρεις ένα μέρος του είναι το ίδιο πράγμα με το να το πάρεις όλο.
Παιδί: Τότε μπορώ να το πάρω ολόκληρο;
Μπαμπάς: Όχι.. Η απάντηση μου συνεχίζει να είναι όχι.
Παιδί: Γιατί όχι;
Μπαμπάς: ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ… τέλος πάντων, απλά όχι.
Παιδί: Εντάξει αλλά σου έχω ένα νέο δεδομένο.
Μπαμπάς: Ναι. Ποιο είναι αυτό;
Παιδί: Ότι το χρειάζομαι.
2.
Μαμά: Βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Ας αρχίσει…
Μαμά: Όχιιιιι!
Παιδί: …το παιχνίδι!
Μαμά: Βάλε τα παπούτσια σου τώρα!
Παιδί: Μαμά, στο διάστημα υπάρχουν σωματίδια που επιπλέουν;
Μαμά: Βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Το ήξερες πως στην πραγματικότητα δεν ψηφίζουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά ανθρώπους που ψηφίζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Μαμά: Δε με νοιάζει. Βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Εμένα με νοιάζει.
Μαμά: Δε σε νοιάζει. Βάλε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί έχουμε παπούτσια;
Μαμά: Σε παρακαλώ… απλά φόρεσε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Και τώρα που το λέμε, που ακριβώς είναι τα παπούτσια μου;
Μαμά: Τι που είναι; Εδώ είναι! Ακριβώς δίπλα στα πόδια σου!
Παιδί: Α! Αυτά τα παπούτσια;
Μαμά: ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΟ… Συγνώμη. Ναι. Αυτά τα παπούτσια αγάπη μου. Το μοναδικό σου ζευγάρι παπούτσια.
Παιδί: Γιατί δεν έχω άλλα παπούτσια;
Μαμά: Όχι άλλες ερωτήσεις, απλά φόρεσε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Δεν μπορώ. Δε φοράω κάλτσες.
Μαμά: Έβγαλες τις κάλτσες σου;
Παιδί: Δεν τις φοράω πια, άρα προφανώς τις έχω βγάλει.
Μαμά: Φόρεσε τις κάλτσες σου και μετά φόρεσε και τα παπούτσια σου.
Παιδί: Αυτό κάνω!
Μαμά: Δεν το κάνεις! Απλά κάθεσαι εδώ!
Παιδί: Και πώς αλλιώς θα φορέσω τα παπούτσια μου; Είναι μέρος της διαδικασίας. Όλο αυτό, είναι κομμάτι του βάζω τα παπούτσια μου. Στο Ι Τσινγκ λέει πώς…
Μαμά: Φτάνει πια με τις κινέζικες φιλοσοφικές μπαρουφιές που σου μαθαίνει ο πατέρας σου. ΕΙΠΑ ΦΟΡΕΣΕ…συγνώμη. Συγνώμη. Απλά… φόρεσε τα παπούτσια σου.
Παιδί: Τις βρήκα τις κάλτσες μου. Ήταν εδώ τόση ώρα δίπλα στα παπούτσια μου.
Μαμά: Αν φορέσεις τα παπούτσια σου μέχρι να μετρήσω ως το 5, θα σε αφήσω να διαλέξεις τι θα κάνουμε μετά. 1,2,…
Παιδί: (βάζοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα κάλτσες και παπούτσια) YouTube!
3.
Μαμά: Το φαγητό είναι έτοιμο!
Παιδί: Αυτό είναι το φαγητό;
Μαμά: Ναι.
Παιδί: Μμμμ… Κατάλαβα! Άρα μου λες πως εγώ θα φάω τώρα ΑΥΤΟ;
Μαμά: Θα ΚΡΥΩΣΕΙ!
Παιδί: Ναι απλά αυτό δεν είναι φαγητό, είναι ωμά λαχανικά που μόλις έψησες λίγο στο τηγάνι!
Μαμά: Ναι. Σήμερα τρώμε κάτι υγιεινό.
Παιδί: Και πώς είμαστε σίγουροι ότι είναι υγιεινό;
Μαμά: Eίναι υγιεινό και είναι το φαγητό μας για σήμερα το βράδυ! Ξεκίνα να τρως.
Παιδί: Για πρωινό έφαγα κρύα πίτσα και λίγο μερέντα και μετά πήρα 10 στο τεστ ορθογραφίας.
Μαμά: Μόλις έκανες ένα συμπτωματικό συσχετισμό, δε λέει κάτι αυτό.
Παιδί: Ίσως αν απλά σου εξηγούσα ότι ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΦΑΩ;
Μαμά: Μπορείς να φωνάζεις όσο θέλεις αλλά αυτό είναι το φαγητό σου για σήμερα το βράδυ.
Παιδί: Κρύωσε.
Μαμά: Δεν κρύωσε!
Παιδί: Μα δες το. Είναι κρύο. Έχει παγώσει.
Μαμά: Ξεκίνα να τρως. Δεν έχει παγώσει.
Παιδί: Θα φάω μόνο αν φας κι εσύ.
Μαμά: Όχι… δεν πάει έτσι.
Παιδί: Και γιατί όχι;
Μαμά: ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΝΗΛΙΚΑΣ ΕΔΩ ΠΕΡΑ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΛΕΩ. ΤΩΡΑ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ. ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΘΑ ΜΕ ΣΚΑΣΕΙΣ. ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΓΟΝΕΙΣ.
Παιδί: Και γιατί φωνάζεις;
Μαμά: Συγνώμη! Συγνώμη! Δεν ήθελα να σου φωνάξω. Ειλικρινά σου ζητώ συγνώμη! Θες να παραγγείλουμε πίτσα;
4.
Παιδί: Που είναι η μαμά;
Μπαμπάς: Γιατί τη θέλεις;
Παιδί: Κάποιες φορές ένα παιδί δικαιούται απλά να θέλει τη μαμά του.
Μπαμπάς: Εξυπνάκια! Είμαι εγώ εδώ τώρα και ίσως να μπορώ να σε βοηθήσω εγώ.
Παιδί: Είναι κάτι που εμπίμπτει στη δικαιοδοσία της μαμάς.
Μπαμπάς: Είναι απασχολημένη τώρα και είμαι εγώ εδώ μαζί σου.
Παιδί: Απασχολημένη με τι και που;
Μπαμπάς: Στο δωμάτιο. Αλλά μην πας εκεί τώρα.
(Το παιδί φεύγει από το σαλόνι)
(Μεγάλη παύση, υπόκωφη συζήτηση από το υπνοδωμάτιο)
(Το παιδί επιστρέφει)
Παιδί: Μίλησα με τη μαμά.
Μπαμπάς: Το φαντάστηκα…
Παιδί: Η μαμά μου είπε να ρωτήσω εσένα. Που είναι αυτό που θα μου έδινες πιο πριν;
Μπαμπάς: Εννοείς αυτό που ΔΕΝ θα σου έδινα πιο πριν!
Παιδί: Nαι.
Γονιός: Γιατί θέλεις να μάθεις;
Παιδί: Γιατί είμαι άνθρωπος που διψάει για γνώση.
Μπαμπάς: Ναι, αλλά δεν μπορείς να το έχεις.
Παιδί: Αμάν πια, βγάζεις εύκολα συμπεράσματα. Το ξέρω πως δεν μπορώ να το έχω! Το ‘πιασα το υπονοούμενο! Είμαι απλά περίεργος να μάθω που είναι.
Μπαμπάς: Αν σου πω πού είναι, υπάρχει μήπως περίπτωση στο κοντινό μέλλον να μάθω ότι το πήρες;
Παιδί: Κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.
Μπαμπάς: Άρα, υπάρχει ένα μέλλον στο οποίο έχεις πάει και το έχεις πάρει.
Παιδί: Κράτα αυτή τη σκέψη!
(Το παιδί φεύγει από το δωμάτιο)
(Μεγάλη παύση, υπόκωφη συζήτηση από το υπνοδωμάτιο)
(Το παιδί επιστρέφει)
Παιδί: Η μαμά μού είπε πως είναι απασχολημένη τώρα και ότι μπορείς απλά να μου πεις που είναι γιατί υποσχέθηκα να μην πάω να το πάρω.
Μπαμπάς: To υποσχέθηκες;
Παιδί: Μάρτυράς μου η μαμά.
Μπαμπάς: Το ξέρεις ότι απλά δε θα το πάρεις, σωστά;
Παιδί: Απλά θέλω να γνωρίζω που βρίσκονται τα πράγματα μέσα στο σπίτι μας.
Μπαμπάς: Αυτό που ψάχνεις είναι πάνω από το ψυγείο.
Παιδί: Και γιατί το έβαλες εκεί;
Μπαμπάς: Eπειδή δε σε εμπιστεύομαι.
Παιδί: Μα… πως είναι δυνατόν; Εγώ σε εμπιστεύομαι!
Μπαμπάς: Ευχαριστώ.
Παιδί: Σε εμπιστεύομαι τόσο που ξέρω ότι όταν θα πάω να πάρω την καρέκλα και τη βάλω μπροστά στο ψυγείο και ανέβω πάνω, αυτό που ψάχνω θα είναι εκεί.
Μπαμπάς: Υποσχέθηκες πως δε θα το κάνεις.
(Το παιδί φεύγει από το δωμάτιο)
Μπαμπάς: Μην πας στην κουζίνα. Στ’ ορκίζομαι πως έτσι και ακούσω καρέκλα…
(Το παιδί επιστρέφει)
Παιδί: Γιατί φωνάζεις;
Μπαμπάς: Συγνώμη. Δεν έπρεπε να σου φωνάξω.
Παιδί: Μπορώ να παίξω στο τάμπλετ;
Μπαμπάς: Ναι.
(Το παιδί παίρνει το τάμπλετ και αρχίζει να βλέπει βιντεάκια στο YouTube)
(Η μαμά κατεβαίνει τις σκάλες)
Μαμά: Σου είπα συγκεκριμένα να μην πάρεις το τάμπλετ.
Παιδί: Ο μπαμπάς είπε ότι μπορώ.
Πρωτότυπο κείμενο: Sean Williams / Πηγή: Slate
Μετά από ένα χρόνο λειτουργίας του superdad, άλλαξαν πολλά… Πλέον δηλώνω νέα μαμά, σύζυγος, επαγγελματίας, νοικοκυρά, νοσοκόμα, ψυχολόγος, παιδαγωγός, ενώ αυτή η λίστα με τους νέους και παλιούς ρόλους δεν έχει τελειωμό… Αυτό που μου αρέσει είναι να αναζητώ και ν’ ανακαλύπτω καθημερινά φρέσκιες ιδέες για γονείς και ό,τι νέο “παίζει” από τον κόσμο των παιδιών!
