Από τις πιο έντονες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας είναι το πέταγμα του χαρταετού την Καθαρά Δευτέρα.
Θυμάμαι να γεμίζει το σπίτι μας στο χωριό που μεγάλωσα με κόσμο, να ακούγονται γέλια, φωνές, να τρώμε λαγάνα με χαλβά ή χίλια δυό «τσιμπητά» που έφτιαχνε η μητέρα μου και μουσικές παραδοσιακές να ακούγονται στη διαπασών. Αυτό δε, που θυμάμαι πιο έντονα είναι τον μπαμπά μου.
Ο μπαμπάς μου ποτέ δεν «πετούσε αετό» από νωρίς. Ήταν βλέπετε οικοδεσπότης και όλο πείραζε τους φίλους που «περνούσαμε» μαζί Καθαρά Δευτέρα πως κανένας δεν μπορεί να «αμολήσει καλούμπα» επιτυχημένα στην πρώτη προσπάθεια.
Δεν ξέρω πώς το έκανε αλλά όντως κανένας δεν τα κατάφερνε… Κι έτσι «χτιζόταν ένας μύθος» και όλα τα παιδιά τον φωνάζαμε να έρθει στο δρόμο να πετάξει τον αετό… Κι έτσι, νωρίς το απόγευμα κι αφού η μέρα είχε πια κυλίσει, ο μπαμπάς σηκωνόταν και πραγματικά ακολουθούσε πανικός.
Έβγαιναν όλοι έξω. Όλοι οι φίλοι μας, όλα τα παιδιά, μπροστά εγώ και ο αδερφός μου και ξωπίσω η μαμά να κρυφογελάει πειράζοντας τον πως σιγά μην τα καταφέρει… Εσείς τι λέτε; Το κατάφερνε;; ΠΑΝΤΑ. ΜΑ ΠΑΝΤΑ. ΜΑ ΠΑΝΤΑ. Με την πρώτη προσπάθεια ο χαρταετός μας έφτανε πάααανω. Ακολουθούσαν οχλαγωγίες και η ημέρα έκλεινε πάντα με την πρόκληση για την επόμενη χρονιά.
Όταν έγινα πατέρας και ήρθε η πρώτη χρονιά για να «πετάξω» χαρταετό το μόνο που κατάφερα ήταν να τον πετάξω στα σκουπίδια… Να σου γέλια ο πατέρας μου, η κόρη μου και όλοι οι παρόντες.
Εννοείται πως ο παππούς πια πατέρας μου… τσουυπ με την πρώτη. Το ίδιο απόγευμα του λέω, «πατέρα» μάθε μου να πετάω αετό. «Του χρόνου».
Το «του χρόνου» είναι φέτος και αλήθεια έχω περάσει δύο απογεύματα στο πατρικό μου να ακούω συμβουλές.
Έχω ήδη πάρει χαρταετό από την ημέρα που είδα την προσφορά στο φυλλάδιο του Lidl. Δεν χρειάζεται να ξοδευτείτε. Ο καλός χαρταετός α) πρέπει να είναι όμορφος για να αρέσει στα παιδιά (εγώ αγόρασα πραγματικά τον πιο παιχνιδιάρικο χαρταετό της αγοράς και β) είναι δεν είναι όμορφος, είναι δεν είναι α ποιότητας, αν δεν φυσήξει κι αν δεν είστε λίιιγο μαέστροι θα τον πετάξετε κι εσείς… στα σκουπίδια.
Στο ψητό τώρα, ακολουθούν οι έμπειρες συμβουλές του «βασιλιά χαρταετοπεταχτή» – παρατσούκλι που του είχαμε βγάλει ως παιδιά :
Νούμερο ένα συμβουλή: Προσοχή στα ζύγια.
Όλη η επιτυχία για το πέταγμα του αετού, βρίσκεται στα ζύγια του. Τα ζύγια, είναι δυο κομμάτια σπάγκος δεμένος στο άκρα, που το καθένα ενώνεται με τον σπάγκο που θα αφήσετε να κρέμεται από το κέντρο του χαρταετού. Τα ζύγια πρέπει να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο. Στο σημείο της ένωσης δένουμε ένα γερό σπάγκο, την καλούμπα.
Περιμένετε να σηκωθεί αεράκι.
Δίνετε στο παιδί να κρατάει τον χαρταετό.
Ξεκινάτε τρέξιμο
Μόλις αισθανθείτε την αντίσταση αφήνει το παιδί τον αετό και τρέχετε!
Μόλις λίγο πάρει ύψος αρχίζετε το «τράβα – άπλωσε» όσο ανεβαίνει «αμολάτε καλούμπα» και τραβάτε απλώνετε!
Όσο ανεβαίνει τόσο αμολάτε καλούμπα και παράλληλα «μαζεύετε – απλώνετε»
«Τόσο απλό» – Είπε ο «βασιλιάς» και εγώ μέσα μου σκέφτηκα… «γιατί εγώ τι έκανα πέρσι;»
Και τώρα στα πιο σημαντικά:
-Πετάμε το χαρταετό σε χώρους ανοιχτούς που δεν έχουν κίνδυνο ατυχήματος.
-Δεν πετάμε χαρταετό κοντά σε καλώδια της ΔΕΗ.
Τι κάνουμε αν μπλεχτεί:
Αν ο χαρταετός μπλεχτεί, τότε δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να τον απελευθερώσουμε τραβώντας τον σπάγκο ή χρησιμοποιώντας άλλα αντικείμενα, ακόμη και ξύλινα ούτε πρέπει να επιχειρήσουμε να αναρριχηθούμε πάνω σε ικριώματα ή στύλους διανομής ηλεκτρικού ρεύματος ή ηλεκτροφωτισμού, ούτε και σε σημεία που βρίσκονται κοντά σε ηλεκτροφόρα καλώδια.
Σε κάθε περίπτωση που θα χρειαστούμε βοήθεια επικοινωνούμε είτε με τις βλάβες του ΔΕΔΔΗΕ είτε με το τοπικό Αστυνομικό Τμήμα.
Τα τηλέφωνα των «Βλαβών» του ΔΕΔΔΗΕ είναι τα εξής:
Κέντρα Βλαβών Αττικής
-Αθηνών 10503
-Πειραιώς 10504
-Περιστερίου 10505
-Μεσογείων 10506
-Ελευσίνας 10507
-Φιλοθέης – Κηφισιάς 10508
-Καλλιθέας 10509
-Κέντρα Βλαβών Θεσσαλονίκης
-Δυτ. Θεσσαλονίκης 10501
-Κέντρο Θεσσαλονίκης 10502
-Ανατ. Θεσσαλονίκης 10503
-Κέντρα Βλαβών Περιφέρειας
Τηλέφωνα βλαβών της επαρχίας στο πλαίσιο κάθε Νομού για κλήση μόνο από σταθερό τηλέφωνο ΟΤΕ 1050
Άντε και καλά Κούλουμα!
