Η εισαγωγή των παιδιών στο νοσοκομείο για εγχείρηση, συνοδεύεται συνήθως από άγχος και φόβο. Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να ελέγξουμε και να μειώσουμε τα αρνητικά συναισθήματα των παιδιών;
• Να είστε ειλικρινής
Η ειλικρίνεια αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο για την εγκαθίδρυση εμπιστοσύνης ανάμεσα στους νοσηλευτές και τους ασθενείς.
Είναι φορές που το ιατρικό προσωπικό διστάζει να πει στο παιδί ότι η εγχείρηση θα είναι επίπονη εξ’ αιτίας της επιθυμίας του να το προστατεύσει από το πόνο.
Παρόλα αυτά έχει αποδειχτεί ότι τα παιδιά ανταποκρίνονται καλύτερα στη αληθινή πληροφόρηση.
Ένα παιδί που είναι καλά προετοιμασμένο για νοσηλεία και εγχείρηση εμφανίζει λιγότερο φόβο για το άγνωστο και το ανοίκειο και εμπιστεύεται πιο εύκολα τους ανθρώπους που του έδωσαν αληθινές εξηγήσεις.
Οι έρευνες έχουν δείξει ότι παρόλο που η μέθοδος αυτή πολλές φορές αυξάνει την ανησυχία των παιδιών, το ψυχολογικά προετοιμασμένο παιδί αναρρώνει πιο γρήγορα και με λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις.
• Ενημέρωση
Όταν προετοιμάζουμε ένα παιδί για εγχείρηση, η χρονική στιγμή της πληροφόρησης είναι τόσο σημαντική όσο το περιεχόμενο αυτής.
Γενικότερα, όσο πιο μικρό είναι σε ηλικία το παιδί, τόσο πιο μικρό θα πρέπει να είναι το χρονικό διάστημα ανάμεσα στο πρόγραμμα προετοιμασίας και την εγχείρηση.
Για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, η ενημέρωση θα πρέπει να περιορίζεται κυρίως στα σημαντικά μόνο γεγονότα της επικείμενης εγχείρησης.
Η προσέγγιση αυτή μειώνει το φόβο, αλλά δεν παρέχει αρκετό χρόνο στα παιδιά να φαντασιωθούν το επερχόμενο γεγονός.
Τα μεγαλύτερα παιδιά και οι ενήλικες μπορούν να επωφεληθούν περισσότερο εάν το πρόγραμμα προετοιμασίας έχει λάβει χώρα μια εβδομάδα πριν την εγχείρηση, έτσι ώστε να έχουν αρκετό χρόνο να αφομοιώσουν τις πληροφορίες σε γνωστικό και συναισθηματικό επίπεδο. Επίσης, μπορούν να επωφεληθούν από ομαδικές συνεδρίες.
• Ενημερωμένοι και όχι φοβισμένοι γονείς
Η πληροφόρηση και οι δραστηριότητες θα πρέπει να απευθύνονται στους φόβους τόσο των παιδιών όσο και των γονέων.
Σημαντική είναι η εξέταση του συστήματος υγείας της οικογένειας (εάν είναι η πρώτη φορά που εισάγεται στο νοσοκομείο το παιδί, τι είδους πληροφόρηση έχουν ήδη λάβει ο ασθενής και οι γονείς σχετικά με την αρρώστια ή τον τραυματισμό, τις νοσηλευτικές διαδικασίες και τα πιθανά αποτελέσματα κτλ).
Αυτού του τύπου η πληροφόρηση μας δίνει στοιχεία για το οικογενειακό υπόβαθρο, για το έχει ειπωθεί στο παιδί και για το επίπεδο κατανόησης των γονιών.
Πολλές φορές οι γονείς δεν έχουν εξηγήσει τίποτα στον ασθενή λόγω δικής τους άγνοιας, της αγωνίας τους για την εγχείρηση ή γιατί πιστεύουν ότι το παιδί είναι πολύ μικρό για να καταλάβει οτιδήποτε.
Εάν οι γονείς είναι σωστά και με λεπτομέρεια ενημερωμένοι για την θεραπεία του παιδιού τους, τότε εμφανίζουν λιγότερο άγχος και ως εκ’ τούτο επιδρούν θετικά στη μείωση του φόβου του νοσηλευόμενου παιδιού.
Όσο μεγαλύτερο είναι το παιδί τόσο πιο λεπτομερείς επεξηγήσεις μπορεί να λάβει. Ωστόσο είναι καλό να ζητάμε από το παιδί να επαναλαμβάνει αυτά που του λέμε, έτσι ώστε να βεβαιωνόμαστε ότι τα έχει καταλάβει πλήρως. Στους ενήλικες δίνουμε τη δυνατότητα να ρωτάνε απορίες χωρίς τη παρουσία των γονιών τους, που ίσως τους προκαλεί αμηχανία.
• Κατανόηση του παιδιού
Ένα από τα κλειδιά της αποτελεσματικής ψυχολογικής προετοιμασίας είναι η εκτίμηση του επιπέδου κατανόησης της νοσηλείας και της εγχείρησης, εκ μέρους των παιδιών.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν τη λεκτική ικανότητα για να εκφράσουν τις ανησυχίες τους, ενώ πάλι τα παιδιά που έχουν μια υψηλή λεκτική ικανότητα, είναι πιθανό να υπερεκτιμηθεί το επίπεδο κατανόησης τους.
• Μη χρησιμοποιείτε λέξεις που προκαλούν φόβο
Όταν δίνονται οδηγίες ή επεξηγήσεις στα παιδιά είναι σημαντικό να αποφεύγεται η χρήση λέξεων ή φράσεων που μπορεί να προκαλέσουν φόβο ή αρνητικές φαντασιώσεις.
Για παράδειγμα η χρήση του όρου “λέιζερ” θα μπορούσε να προκαλέσει άγχος σε παιδιά που παρακολουθούν κινούμενα σχέδια, κατά τα οποία το λέιζερ χρησιμοποιείται για να εξαφανιστεί κάποιος.
Χρειάζεται να εξηγηθεί με προσοχή ότι το λέιζερ δεν είναι παρά μια φωτεινή δέσμη φωτός που θα τους βοηθήσει να θεραπευτούν πιο γρήγορα.
Επίσης, η αναισθησία δεν θα πρέπει να περιγράφεται σαν μια διαδικασία όπου “ο γιατρός θα τους κοιμίσει”, διότι μπορεί τα παιδιά να έχουν βιώσει την εμπειρία της ευθανασίας ενός ζώου.
Οι επεξηγήσεις οφείλουν να είναι ξεκάθαρες και να προετοιμάζουν το παιδί για όλα αυτά που θα βιώσει κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του.
• Πληροφόρηση ανάλογα με το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού
Το περιεχόμενο της πληροφορίας και η μέθοδος μετάδοσης της πρέπει να είναι συμβατό με το αναπτυξιακό επίπεδο του παιδιού.
Η πληροφόρηση θα πρέπει να είναι και ακουστική και οπτική, έχοντας πάντα ως σκοπό την μείωση του φόβου της νοσηλείας.
Για παράδειγμα, το παιδί που πρόκειται να υποβληθεί σε εγχείρηση θα πρέπει να γνωρίζει ότι στην αίθουσα του χειρουργείου θα υπάρχει πολύ δυνατό φως και ότι ο χώρος θα είναι κρύος, αλλά οι νοσοκόμες θα τον σκεπάσουν με μια χοντρή κουβέρτα.
Η κάλυψη των ψυχολογικών αναγκών των μικρών ασθενών απαιτεί την αναγνώριση των ειδικών ατομικών και αναπτυξιακών δυνατοτήτων των παιδιών.
Ο γονιός σε συνεργασία με τον ειδικό μπορεί να βοηθήσει το νοσηλευόμενο παιδί που πρόκειται να υποβληθεί σε εγχείρηση, ώστε να μπορέσει να βιώσει όσο το δυνατό λιγότερο επώδυνα αυτή τη νοσοκομειακή εμπειρία.
πηγή: tsinou.gr
