Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε οικογένεια μια από τις πιο συχνές ερωτήσεις από φίλους και συγγενείς ήταν τι θα ήθελες να είναι, αγόρι ή κορίτσι.
Γράφει ο Γ.Θ.Λ.
Στις αρχές δεν ήξερα τι να απαντήσω, οπότε ακολουθούσα την ασφαλή στρατηγική των γηραιότερων, ότι να ναι, αρκεί να είναι υγιές.
Έλεγα ψέματα όμως, μέσα μου βαθιά ήθελα να είναι αγόρι. Ήθελα να είναι αγόρι με το οποίο θα ήμουν άνετος να συνυπάρχω, με το οποίο θα ήξερα τι να του πω, πως να του φερθώ, πως να το γαλουχήσω.
Σε μια συζήτηση που κάναμε με φίλους ένα βράδυ, αποφάσισα να επιχειρηματολογήσω στην παρέα γιατί θα ήθελα να ήταν αγόρι. Η παρέα ήταν από 2 άλλα ζευγάρια με αγόρια και αισθανόμουν ότι θα με καταλάβαιναν.
Όμως έκανα λάθος. Η συντριπτική τους πλειοψηφία κατέρριψε ένα-ένα όλα μου τα επιχειρήματα και σχεδόν με έπεισαν ότι το γεγονός πως θέλω αγόρι είναι καθαρά ψυχολογικό θέμα και δεν μπορεί να βασιστεί σε λογικά επιχειρήματα. Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα ισχύουν αντιστοίχως και για το κορίτσι.
Δεν εγκατέλειψα. Συνέχισα να το ψάχνω, να το σκέφτομαι αλλά βρέθηκα σε αδιέξοδο. Τίποτα από όσα είχα στο μυαλό μου δεν ίσχυε στην πραγματικότητα.
Γεννήθηκε η κόρη μου και κάθε επιχείρημα καταρρίφθηκε. Κάθε σκέψη ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μου. Κάθε στιγμή μαζί της είναι ένα μικρό καθημερινό θαύμα. Κάθε χαμόγελό της είναι ταξίδι σε έναν κόσμο όπου όλα είναι ροζ και όλα έχουν ένα δικό τους νόημα το οποίο ποτέ δεν μπορώ να συλλάβω πλήρως.
Σήμερα 3 χρόνια μετά δεν θα την άλλαζα με τίποτα αν και είμαι σίγουρος ότι αν ήταν αγόρι πάλι τα ίδια θα έλεγα. Παρόλα αυτά οι αγκαλιές και τα χάδια της είναι ότι θα μπορούσα ποτέ να ονειρευτώ και να ζητήσω από το μαγικό λύχνο του Αλαντίν αν έπρεπε να διαλέξω και για τις 3 ευχές.
Σε ένα όνειρο που έβλεπα για πολλά χρόνια ήμουν καπετάνιος ενός πλοίου στην μέση ενός ωκεανού, στην μέση μιας ήρεμης νύκτας, με μόνη πυξίδα τα άστρα. Πάντα πίστευα ότι αυτό συνιστά την ευτυχία στην ζωή και πως κάποτε θα το ζήσω.
Αυτό είναι για εμένα η κόρη μου, η πυξίδα μου στην ζωή μου. Αυτό είναι για εμένα η ζωή μου, ένα ταξίδι μια ήρεμη νύχτα, στην μέση του ωκεανού με μόνο φως το χαμόγελο της κόρης μου.
