Πεντάχρονο αγόρι πέθανε στην αγκαλιά του Άγιου Βασίλη

aghiosvasilis

Οι ιστορίες των Χριστουγέννων προκαλούν συγκίνηση, χαρά αλλά και λύπη. Είναι ο λόγος που οι άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν στον Αϊ Βασίλη και το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Μια αληθινή ιστορία που δίνει μαθήματα αγάπης, αλληλεγγύης και ανθρωπιάς έρχεται όχι από κάποιο όμορφο σπίτι, μια γειτονιά ή από μια στολισμένη πόλη αλλά από ένα νοσοκομείο στο Τένεσι της Αμερικής. Εκεί νοσηλευόταν σε άσχημη κατάσταση ένα αγοράκι πέντε χρονών, όπου όπως όλα τα παιδιά ήθελε και αυτό να «προλάβει» να πάρει το χριστουγεννιάτικο δώρο από το Αι Βασίλη, καθώς ήταν καλό παιδί φέτος.

Οι γονείς του παιδιού ήξεραν ότι ήταν τα τελευταία Χριστούγεννα του παιδιού τους, που όσο αδύναμοι και να ένιωθαν από την στεναχώρια τους ήθελαν να μην του χαλάσουν καμία επιθυμία.

Όπως ανέφερε το Knoxville News Sentinel, η νοσηλεύτρια του νοσοκομείο πήρε τηλέφωνο τον κύριο Έρικ Σμίτ- Μάτζεν, με τον οποίο συνεργαζόταν χρόνια μαζί του, καθώς με την στολή του Αι Βασίλη πρόσφερε χαρά, δώρα στους ασθενείς. Όμως αυτή την φορά θα έδινε το πιο αξέχαστο δώρο της 60ετής καριέρας του.

Όταν το πήραν τηλέφωνο έτρεξε κατευθείαν, δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να μην πάει, αναφέρει στο περιοδικό. Οι γονείς τον περίμεναν έξω από το θάλαμο που βρισκόταν το πεντάχρονο παιδί τους, κρατώντας το παιχνίδι που του είχε ζητήσει. Δεν θα ξεχάσει ποτέ, όπως δημοσιεύει το περιοδικό, πως όταν μπήκε στο δωμάτιο της εντατικής και αντίκρισε το μικρό αγόρι να τον κοιτάει με τόση χαρά, ένιωσε μεγάλη ευλογία που κάνει αυτή την δουλειά και δίνει χαρά στα μικρά παιδάκια.

Του έκανε εντύπωση που το μικρό αγόρι τον ρώταγε, πως θα είναι στα σύννεφα, άμα είναι ωραία και άμα θα έρχεται να τον βλέπει όταν θα «φύγει».

«Κάναμε πολύ ωραία συζήτηση, μιλάγαμε αρκετά λεπτά. Θυμάμαι έντονα ότι προσπαθούσα όσο μπορούσα να του απαντάω σε όλες του της απορίες, άλλα μου ήταν πολύ δύσκολο γιατί όλο βούρκωνα», «Το παιδί ένιωθε ευτυχισμένο, γιατί όλο γελούσε, τα μάτια του έλαμπαν. Ξαφνικά, έγειρε στον ώμο μου και ‘’έφυγε’’».

Όπως λέει στον δημοσιογράφο του περιοδικού, ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην ζωή του. Έκανε πολύ καιρό να το ξεπεράσει,σκεφτόταν συνέχεια εκείνο το αγόρι.Η γυναίκα του ήταν το στήριγμα του εκείνη την περίοδο.

Υποσχέθηκε εκείνη την περίοδο ότι δεν θα σταματήσει ποτέ να κάνει αυτή την δουλειά, και θα πηγαίνει σ όλα τα παιδάκια που το έχουν ανάγκη.

[usatoday] [dailymail] [newpost] [independent]