Γράφει η Μαρία Φραγκάκη
Το ομολογώ! Έχω θέμα με τις μυρωδιές και τις γεύσεις. Και όταν λέω έχω θέμα, το εννοώ.
Μπορεί μια μυρωδιά, να μου φέρει χίλιες δυο εικόνες και αναμνήσεις. Έχω συνδυάσει τις πιο όμορφες -παιδικές κυρίως- στιγμές μου με μυρωδιές.
Το ίδιο παθαίνω και με τις γεύσεις. Πόσο μάλλον όταν αυτές οι δυο συνδυάζονται. Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τη μυρωδιά του σπιτιού, όταν η μαμά μου μαζί με τη γιαγιά μου τη Μαρία –αλλά και εμένα τη μικρή Μαρία που πήγαινα και ανακατευόμουν- έφτιαχναν τα γλυκά των Χριστουγέννων ή ακόμη και όταν η μαμά μου έφτιαχνε ένα κέικ ή το φαγητό για το Κυριακάτικο τραπέζι.
Κάθε μυρωδιά, κάθε γεύση, ήταν και μια διαφορετική ημέρα ή μια διαφορετική γιορτή/περίσταση.
Πόσες αναμνήσεις Θεέ μου!
Οι μυρωδιές του Σαββατοκύριακου, πάντως, ήταν διαφορετικές. Είχαν λίγη περισσότερη αγάπη, περισσότερο χρόνο και περισσότερη χαρά.
Γιατί ήταν τότε που κατάφερνε όλη η οικογένεια να είναι μαζί και να απολαμβάνει όμορφες, χαλαρές και χαρούμενες στιγμές.
Έτσι είναι και σήμερα! Στο δικό μας σπίτι, στη δική μας οικογένεια.
Έτσι είναι και τώρα, που λόγω του lockdown, περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί.
Το περασμένο Σάββατο, ο Νικόλας ξύπνησε πιο αργά, αφού δεν είχε μάθημα και μάλιστα ξύπνησε με πολλή όρεξη, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ήθελε να φάμε όλοι μαζί το πρωινό μας, όπως κάνουμε τα περισσότερα Σαββατοκύριακα και μάλιστα μου είπε: “Mαμά, θα σε βοηθήσω και εγώ να το ετοιμάσουμε!»
Και έτσι έγινε! Ξεχυθήκαμε οι τρεις μας στην κουζίνα και ο καθένας ανέλαβε από κάτι. Οι άντρες του σπιτιού ξεκίνησαν να κάνουν χυμούς για όλους και εγώ ανέλαβα όλα τα υπόλοιπα.
Εντάξει, ως συνήθως η μαμά κάνει multitasking στην κουζίνα και τα καταφέρνει όλα πιο γρήγορα. Γάλα, δημητριακά, scrabled eggs, καφές, φρυγανιές, μαρμελάδες, αλλά και κρουασάν. Τα αγαπημένα του Νικόλα!
Αλλά και τα δικά μας, δε θα πω ψέματα …Τα Croissants από την Χρυσή Ζύμη.
Υπέροχα και αφράτα κρουασάν βουτύρου, με τυρί κρέμα και γαλοπούλα, τα οποία, αφού τα έβγαλα από την κατάψυξη, τα έβαλα στο φούρνο για ψήσιμο και σε 15-20 λεπτά, είχαμε στο τραπέζι μας λαχταριστά και σπιτικά κρουασάν.
Αλλά δε σταμάτησα εκεί! Επειδή ξέρω πόσο πολύ αρέσει η σοκολάτα στα αγόρια μου (και στον μικρό Νικόλα, αλλά και στον μπαμπά) έψησα και κρουασάν με πραλίνα φουντουκιού για επιδόρπιο.
Και αφού είχα πάρει φόρα, έβαλα και λίγα κρουασάν βουτύρου, για να τα φτιάξει ο καθένας όπως προτιμά, αλμυρά ή γλυκά.
Αν με ρωτάτε, τρελαίνομαι να βάζω μαρμελάδα μέσα σε αυτά. Είναι εκπληκτικά! Περιττό να σας πω οτι μοσχομύρισε όλο το σπίτι…
Όπως καταλαβαίνετε, εξαφανίστηκαν όλα, εν ριπή οφθαλμού.
«Μαμά, όταν ανοίξουν τα σχολεία, θέλω να μου βάζεις για κολατσιό αυτά τα ωραία κρουασάν που φτιάχνεις!»
Τέλεια, σκέφτηκα. Μου έλυσε τα χέρια ο Νικόλας με αυτό που είπε.
Έτσι, θα είμαι ήσυχη ότι θα τρώει το σνακ του στο σχολείο και θα ξέρω ότι θα τρώει και κάτι που είναι φτιαγμένο από αγνά και εκλεκτά υλικά, σαν να το έχω φτιάξει εγώ…
Αφού φάγαμε το πρωινό μας, παραμείναμε στο τραπέζι και απολαύσαμε τη χαλαρή κουβεντούλα μας, απ’ αυτές που κάνουμε όταν δεν τρέχουμε για να προλάβουμε το σχολικό ή τα meetings στο γραφείο.
Κάναμε σκέψεις για το πώς θα περάσουμε τα διαφορετικά φετινά Χριστούγεννα, αλλά και πλάνα για όταν επιστρέψουμε στην κανονικότητά μας. Σύντομα εύχομαι!
Αλλά να σας πω κάτι; Δεν έχει και τόση σημασία τελικά που φέτος δε θα κάνουμε εκείνες τις βόλτες ή το ταξίδι που πολύ θα θέλαμε.
Σημασία έχει που είμαστε όλοι μαζί και να δεις που ακόμη και κάτω από αυτές, τις πιο ιδιαίτερες συνθήκες, θα περάσουμε καλά στο σπίτι μας, θα παίξουμε επιτραπέζια, θα δούμε Χριστουγεννιάτικες ταινίες, θα δημιουργήσουμε και θα μαγειρέψουμε στιγμές… αρκεί που είμαστε μαζί.
