Συχνά διαβάζω ή συζητάω με φίλους γύρω από το «θεσμό» της ελληνίδας μάνας. Συνήθως συζητάμε για τις ατάκες που όλες, λίγο πολύ, λένε. Προσωπικά έχω την υποψία ότι κάθε γυναίκα περνάει μια μυστική εκπαίδευση μόλις γίνεται μάνα. Στόχος είναι να μη χαθεί το ρεπερτόριο αυτό της ατάκας που για χρόνια μεγαλώνει γενιές ελλήνων.
Κείμενο: Χρίστος Σμπώκος
Σκεφτόμουν λοιπόν πόσο άδικο είναι που και σε αυτό παρακάμπτεται ο πατέρας! Ενώ έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για άρθρα με τις «καλύτερες 25 ατάκες της ελληνίδας μάνας» και ενώ έχουν αναστενάξει sites και blogs με το θέμα, ο πατέρας μένει στην απέξω! Δεν είναι αυτό fair play!
Πληροφορώ λοιπόν, όποιον ενδιαφέρεται προφανώς, ότι και ο πατέρας έχει καθοριστικό ρόλο στις ατάκες αυτές ενώ σε πολλές περιπτώσεις με καίριες παρεμβάσεις αλλάζει το σκηνικό. Για παράδειγμα, συχνά ο πατέρας μνημονεύεται στην ατάκα της ελληνίδας μάνας, «κοίτα να σοβαρευτείς και να στρώσεις, γιατί θα καταλήξεις σαν τον πατέρα σου». Άλλες πάλι φορές ο πατέρας αποτελεί παραπομπή της μάνας «να πας να τα πεις αυτά στον πατέρα σου να δούμε τι θα πει». Υπάρχουν δε και φορές που πραγματικά αποθεώνει στο παιδί τον πατέρα του, «όλο βλακείες κάνεις, ίδιος ο πατέρας σου»!
Επιπλέον συχνά η μάνα ζητάει τη βοήθεια του πατέρα εμμέσως και χωρίς πίεση πάντα, «δες το Θανασάκη της κυρίας Ολυμπίας που διαβάζει και όλο άριστα παίρνει, εσύ τι είσαι, χειρότερος; «Γιώργο πες του κι εσύ» (Γιώργος = ο πατέρας που βλέπει τηλεόραση κάπου παραδίπλα αμέριμνος).
Και τέλος υπάρχουν και οι ακραίες περιπτώσεις όπου ο πατέρας παίρνει το ρίσκο να συμμετέχει στο διάλογο. «Ρε Μιχάλη, φύγε από εκεί, θα πέσεις και θα λερωθείς» λέει η μάνα. Για ανεξήγητους λόγους παρεμβαίνει ο πατέρας «άστο ρε Μαρία, παιδί είναι θα παίξει, ε θα λερωθεί κιόλας». Πάει φιρί φιρί να εισπράξει απάντηση καταπέλτης ή όχι; «Άμα λερωθεί, να τον πλύνεις εσύ κι αυτόν και τα ρούχα του». Και πάνω που λες οκ, φτηνά τη γλύτωσε ο μπαμπάς αρχίζει σερί (χαμηλόφωνης έως και υπόκωφης) γκρίνιας. «Αλλά έτσι είναι, όταν τα βρίσκουμε όλα έτοιμα ξέρουμε να κάνουμε τους καλούς»… «Αλλά έτσι είναι, σε ποιον θα μοιάσει το παιδί… (ξέρεις καλά ποιoν υπονοεί ε;)». Με το απαραίτητο βέβαια κλείσιμο «Αλλά δε φταίει κανείς, εγώ φταίω που δεν σας έχω αφήσει να βρωμίσετε».
Με αυτά τα απλά καθημερινά παραδείγματα, ένα μικρό μέρος μόνο της γκάμας που υπάρχει, θέλω να τονίσω τη συνεισφορά του πατέρα στην ανάπτυξη, διαμόρφωση, καθιέρωση αλλά και διαιώνιση του συλλεκτικού αυτού είδους με το κωδικό όνομα «ατάκες ελληνίδας μάνας»! Μπράβο μας μπαμπάδες που συμβάλλουμε τόσο σε αυτό το αναπόσπαστο μέρος της κουλτούρας της ελληνικής οικογένειας και κοινωνίας. Και αρθρογραφίας!
Ο Χρίστος (με ι, ναι) Σμπώκος είναι ένας από τους πολλούς κρητικούς της Αθήνας. Πάνω από όλα είναι (παν)ευτυχής μπαμπάς από τον Αύγουστο του 2013 όταν μια Τρίτη και 13 έγινε για αυτόν η αγαπημένη του μέρα. Εργάζεται στο χώρο της Επικοινωνίας και των Δημοσίων Σχέσεων, αφού πέρασε παλιότερα κι από το ποδόσφαιρο. Ως περήφανος full time dad πια εκπαιδεύεται καθημερινά για να γίνει superdad!
