Αντιδράσεις και επιπτώσεις…
Τι συμβαίνει όταν το σχολείο καλεί τους γονείς να συζητήσουν τις χαμηλές επιδόσεις του παιδιού; Ποια είναι τα συναισθήματα που νιώθουν οι γονείς όταν ενημερώνονται ότι το παιδί δεν βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο όπως οι συμμαθητές του; Ποια είναι η αντίδραση των γονιών όταν ακούν για την πιθανότητα μαθησιακών δυσκολιών;
parentshelp.gr
Υπάρχουν πολλά συναισθήματα που βιώνουν οι γονείς όταν συνειδητοποιούν ότι το παιδί τους μπορεί να έχει μαθησιακές δυσκολίες.
Πολλές συνεντεύξεις που διεξάγονται με γονείς, περιλαμβάνουν πλούσιες συναισθηματικές περιγραφές – σοκ, άρνηση, ενοχή, οργή και θλίψη.
Επίσης παρατηρούνται συναισθήματα απελπισίας, απογοήτευσης και ανησυχίας, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι γονείς νιώθουν αποδοχή, ελπίδα και στο τέλος ανακούφιση που γνωρίζουν το πρόβλημα.
Οι αντιδράσεις βέβαια των γονιών δεν είναι στατικές. Μπορεί να αλλάξουν ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας, τις δεξιότητες αντιμετώπισης της οικογένειας και την ικανότητα των γονιών να συνεργάζονται έτσι ώστε να καλύψουν τις ανάγκες του παιδιού.
Οι πιο συχνές αντιδράσεις των γονιών σύμφωνα με αναφορές είναι:
Η άρνηση.
Μερικοί γονείς αρνούνται να δεχτούν ότι το παιδί τους έχει κάποιου είδους μαθησιακή δυσκολία. Μπορεί να βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες και να αποδίδουν τη δυσκολία του παιδιού σε άλλους παράγοντες (π.χ. τεμπελιά, αδιαφορία), επειδή δεν θέλουν να δουν ότι υπάρχει αντικειμενική δυσκολία.
Μπορεί να κατηγορήσουν τους εκπαιδευτικούς ή το/τη σύζυγο για τη σχολική αποτυχία αρνούμενοι να προσφέρουν τις ειδικές υπηρεσίες και παροχές που μπορεί να έχει ανάγκη το παιδί.
Γιατί όμως οι γονείς να αντιδρούν με άρνηση στο πρόβλημα; Για μερικούς γονείς είναι αρκετά στρεσογόνα η παραδοχή της δυσκολίας διότι φοβούνται ότι το παιδί θα αποτύχει στη ζωή του – αυτό συχνά για τους γονείς είναι ο χειρότερος φόβος.
Ο θυμός. Ο θυμός που μπορεί να νιώθουν μερικοί γονείς είναι στενά συνδεδεμένος με την άρνηση διότι στηρίζεται στο φόβο.
Οι γονείς που νιώθουν θυμό, μπορεί να κατηγορούν και να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα για τη δυσκολία του παιδιού τους. Γιατί όμως οι γονείς να νιώθουν θυμό και οργή;
Όπως στην περίπτωση της άρνησης, ο θυμός πηγάζει από το φόβο ότι το παιδί θα αποτύχει στη ζωή του και κανείς δεν θα μπορέσει να βοηθήσει το παιδί.
Η θλίψη.
Ορισμένοι γονείς αισθάνονται θλίψη όταν μαθαίνουν για τη μαθησιακή δυσκολία του παιδιού. Η θλίψη μπορεί να πηγάζει από τη ισχυρή αίσθηση ανησυχίας για το μέλλον και για τα διάφορα πράγματα που ίσως να μην καταφέρει να πετύχει το παιδί σε σχέση με τους συνομηλίκους του.
Η ανακούφιση.
Αν και η ανακούφιση ίσως θα ήταν για κάποιους το τελευταίο πράγμα που θα περίμεναν να νιώσει ένας γονιός, μερικοί γονείς ανακουφίζονται όταν μαθαίνουν ότι το παιδί έχει μαθησιακή δυσκολία.
Αυτό συμβαίνει γιατί η επίσημη διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών δίνει στους γονείς μια εξήγηση για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το παιδί.
Επιπλέον, οι γονείς μπορεί να νιώθουν ανακουφισμένοι γιατί γνωρίζουν πως η διάγνωση θα επιτρέψει στο παιδί να λάβει ειδική αντιμετώπιση και ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης.
Πώς επηρεάζει το παιδί η αρνητική αντίδραση των γονιών;
Όταν οι γονείς αντιδρούν αρνητικά στη διάγνωση των μαθησιακών δυσκολιών, δεν βοηθούν ούτε το παιδί τους αλλά ούτε και τον εαυτό τους.
Το παιδί μπορεί να νιώσει ενοχή, απόρριψη, αυξημένο άγχος και αποθάρρυνση.
Μπορεί να παραιτηθεί από κάθε σχολική προσπάθεια για πρόοδο και βελτίωση και να αποσυρθεί τελείως από το κοινωνικό του περιβάλλον.
Η αρνητική στάση των γονιών μπορεί να επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την αρνητική εικόνα που έχει το παιδί για τον εαυτό του εξαιτίας της επαναλαμβανόμενης σχολικής αποτυχίας, να ισοπεδώσει την αυτοεκτίμησή του και να δημιουργήσει λανθασμένες πεποιθήσεις αναξιότητας και ανικανότητας.
Όλες αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις δυστυχώς, μπορεί να συνοδεύουν το παιδί και στην ενήλικη ζωή.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;
- Ζητήστε βοήθεια από ειδικούς και άλλους γονείς.
- Συζητήστε με το σύντροφό σας και την οικογένειά σας.
- Μάθετε τι είναι οι μαθησιακές δυσκολίες αναζητώντας όσες πιο πολλές πληροφορίες μπορείτε.
- Εκφράστε τα συναισθήματά σας και μάθετε να διαχειρίζεστε τα αρνητικά συναισθήματα.
- Διατηρείστε θετική στάση απέναντι στη δυσκολία αλλά και γενικότερα.
- Αποδεχτείτε την πραγματικότητα και δημιουργήστε ρεαλιστικές προσδοκίες.
- Να θυμάστε ότι δεν είσαστε οι μόνοι γονείς που αντιμετωπίζουν κάτι τέτοιο.
- Τέλος, να θυμάστε ότι το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι πρόκειται για το παιδί σας.
Μπορεί το παιδί σας να μαθαίνει και να αποδίδει διαφορετικά από τα άλλα παιδιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο πολύτιμο, λιγότερο σημαντικό και λιγότερο ικανό. Αγαπήστε και αποδεχτείτε το παιδί σας για αυτό που είναι.
Αν οι γονείς χαλαρώσουν, σχεδιάσουν τα επόμενα θετικά βήματα, στηρίξουν και αντιμετωπίσουν το μέλλον με αισιοδοξία, θα βοηθήσουν το παιδί να αποδώσει το μέγιστο των ικανοτήτων του.
Όσο πιο θετικά αντιμετωπίσουν οι γονείς τη μαθησιακή δυσκολία, τόσο πιο θετικά θα ανταποκριθεί και θα αντιμετωπίσει το παιδί τη μαθησιακή πρόκληση!
Ακόμη: Το άγχος στα παιδιά – Είναι τελικά τόσο ξένοιαστα όσο νομίζουμε;