Το παιδάκι σας μεγάλωσε! Είναι πλέον έφηβος.
Η προσπάθεια των γονιών να διαχειριστούν το κακόκεφο, κυκλοθυμικό έφηβο και τις ορμόνες του/της, θέτει σε αμφισβήτηση την υπομονή και την ψυχραιμία ακόμη και των καλύτερων γονιών.
Όταν ο έφηβος σας λέει κάτι για να σας εκνευρίσει είναι πολύ εύκολο να θυμώσετε και να τσακωθείτε, αντί να ασχοληθείτε με το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Έτσι, αντί να θεωρείτε όλα αυτά τα εφηβικά σχόλια ως κριτική ή πρόκληση στην εξουσίας σας, προσπαθήστε να τα δείτε σαν μία ευκαιρία να παρασύρετε το θυμωμένο παιδί σας σε συζήτηση και να το βοηθήσετε να ωριμάσει.
Δείτε κάποιες απλές συμβουλές που ίσως απευθύνονται καλύτερα στους μπαμπάδες:
«Δεν είναι δίκαιο».
Μερικές φορές ένας έφηβος θα το πει αυτό, για να αποφύγει κάτι που δεν κάνει κέφι, όπως κάποιες δουλειές ή ψώνια.
Άλλες φορές το λένε γιατί πιστεύουν πραγματικά ότι κάτι είναι άδικο. Τα παιδιά συχνά εξισώνουν την αμεροληψία με ισότητα ή ομοιογένεια.
Για παράδειγμα, μπορεί να σκεφτούν ότι επειδή ο μεγάλος αδελφός που είναι 17 ετών γυρίζει σπίτι στις 11 το βράδυ, έχουν το δικαίωμα στην ηλικία των 14 ετών να γυρίζουν και αυτά την ίδια ώρα.
Βοηθήστε τα να καταλάβουν την διαφορά. Ρωτήστε τα γιατί νομίζουν ότι πρέπει να έχουν την ίδια ώρα επιστροφής, και εξηγήστε ότι και ο μεγαλύτερος αδελφός στην δική τους ηλικία, γύριζε νωρίτερα στο σπίτι.
«Όλοι οι άλλοι μπορούν να…»
Πρώτα πρέπει να ρωτήσετε ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι και αν πράγματι το γνωρίζουν αυτό. Ρωτήστε αν πρέπει να επικοινωνήσετε με τους γονείς των φίλων τους.
Χρησιμοποιήστε το ως ευκαιρία για να συζητήσετε τις αξίες σας ως οικογένεια και τις διαφορετικές αξίες και τα πρότυπα που μπορεί να έχουν άλλες οικογένειες και γιατί συμβαίνει αυτό.
Πείτε τους πόσο πολύ τα αγαπάτε και αν δεν τα αφήνετε να κάνουν κάτι, είναι γιατί θέλετε το καλύτερο για αυτά.
«Αυτό είναι χάλια».
Αυτό κάνει κάθε γονιό να ανατριχιάζει και μπορεί να καταλάβει πόσο εύκολο είναι να τσακωθεί με το παιδί του όταν το ακούει.
Εντούτοις προσπαθήστε να ρωτήσετε «γιατί νιώθεις έτσι;», «τι θα πρότεινες εσύ;». Το κλειδί εδώ είναι να φτάσουμε στην καρδιά τους και να καταλάβουμε γιατί νιώθουν έτσι.
«Δεν μπορείς να με αναγκάσεις».
Αντί να αρχίσετε μία λεκτική αντιπαράθεση απαντώντας με ένα «Ω ναι μπορώ!», ο καλύτερος τρόπος θα ήταν να συμφωνήσετε μαζί του λέγοντας: «έχεις δίκιο, δεν μπορώ να σε αναγκάσω.
Είναι επιλογή σου. Έχεις την ελευθερία να επιλέξεις.» Στη συνέχεια, εξηγήστε του ότι αν τελικά επιλέξει να μην το κάνει, θα υπάρξουν συνέπειες. Αυτές οι συνέπειες μπορεί να είναι ότι θα στερηθούν κάτι, μία έξοδο, ένα πάρτι κ.λπ
«Ότι να’ ναι, το ίδιο μου κάνει».
Συνήθως αυτό δεν δηλώνει ότι συμφωνούν με αυτό που είπατε, μάλλον πρόκειται να απορρίψουν αυτό που εσείς λέτε σαν άσχετο, κλείνοντας έτσι τη συζήτηση. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι τους πλημμυρίζουν τα συναισθήματά τους.
Έτσι λοιπόν ρωτήστε πως αισθάνονται. Είναι θυμωμένοι, εκνευρισμένοι ή απογοητευμένοι; Βεβαιωθείτε ότι συνεχίζετε τη συζήτηση προσπαθώντας να καταλάβετε τι ακριβώς συμβαίνει.
«Σε μισώ.»
Όσο και αν πληγωθήκατε, προσέξτε μην απαντήσετε: «μην τολμήσεις να μιλήσεις σε μένα έτσι ξανά.» Δεν θα σας βοηθήσει.
Μπορεί να αισθανθείτε καλύτερα για λίγο, όμως τα παιδιά απλά επιβεβαίωσαν την πεποίθησή τους για το πόσο παράλογος είστε.
Ρωτήστε τα τι μισούν σε σας και γιατί.
Διαβεβαιώστε τα ότι είναι εντάξει να έχουν έντονα συναισθήματα, αλλά πρέπει να είναι υπεύθυνα και να διαχειρίζονται τα συναισθήματα αυτά με σεβασμό.
Προσθέτοντας ότι τα αγαπάτε έτσι και αλλιώς.
Σε όλους αυτούς τους διαπληκτισμούς, πάντα να ψάχνετε να δείτε τα πράγματα και από την οπτική γωνία των εφήβων σας. Όσο «φτωχικά» και αν εκφράζονται, υπάρχει ένα σημείο που πρέπει να ακούσουν οι γονείς.
Πάνω από όλα, προσπαθήστε να κρατήσετε ανοιχτή την επικοινωνία. Ακόμη και ένας μουτρωμένος έφηβος είναι καλύτερος από ένα σιωπηλό, που σιγοβράζει έφηβο.
