Μερικές φορές νομίζω πως είμαι απαίσιος μπαμπάς. Άλλες πάλι, κάνω απαίσια πράγματα στα παιδιά μου, αλλά δεν αισθάνομαι καθόλου ενοχές…
Κάποιες φορές λοιπόν, όταν θέλω την ησυχία μου, βγάζω από εκνευριστικά παιχνίδια τις μπαταρίες και λέω ότι έχουν χαλάσει. Μετά τις ξαναβάζω και προσποιούμαι ότι με κάποιο μαγικό τρόπο κατάφερα και πάλι να επισκευάσω το χαλασμένο παιχνίδι! Ο μπαμπάς όλα τα φτιάχνει! Δοξάστε τον…
Στην κόρη μου εντωμεταξύ, δεν έχω πει ακόμα ότι γράφει το γράμμα Κ ανάποδα, γιατί το βρίσκω πολύ γλυκό και κρυφά μέσα μου δε θέλω να σταματήσει να το κάνει. Ποτέ…
Καμιά φορά, εξαφανίζω τα αγαπημένα παιχνίδια του γιου μου για να τον «αναγκάσω» να περάσει χρόνο μαζί μου…
Όταν δεν αντέχω να δω για εξηκοστή όγδοη συνεχόμενη φορά στο You Tube την Πέππα στην παραλία, κάνω «σήμα» στη γυναίκα μου κρυφά, να απενεργοποιήσει το ρούτερ και φυσικά είμαι πολύ, πολύ στεναχωρημένος που χάλασε το ίντερνετ…
Μια φορά με πήρε ο ύπνος στον καναπέ με ένα μαρκαδόρο στο χέρι και γέμισα λεκέδες το ύφασμα. Σε όλους λέω ότι το έκανε ο 3χρονος γιος μου…
Ο οποίος γιος μου, επιμένει ότι από φαγητό του αρέσει μόνο το κοτόπουλο. Στην πραγματικότητα του αρέσουν τα πάντα. Το μπιφτέκι λοιπόν στο σπίτι μας, είναι «μαύρο κοτόπουλο», ο αρακάς «πράσινο κοτόπουλο», τα καρότα «καροτόπουλο». Έτσι, τρώμε «κοτόπουλο» κάθε μέρα…
Και μιας και μιλάμε για φαγητό, θυμήθηκα πως όταν τα παιδιά ζητούν σοκολάτα μετά το βραδινό, τους λέω ότι δεν κάνει να φάνε γιατί η σοκολάτα το βράδυ φέρνει εφιάλτες. Αφού κοιμηθούν όμως, χτυπάω 2-3 πλακάκια σοκολάτας… για πλάκα…
Όταν κοιμάται η κόρη μου πάλι, κάθομαι δίπλα στο κρεβάτι και την κοιτάζω για αφύσικα πολλή ώρα…
Το πρόβλημα λοιπόν, είναι ότι αγαπάω τα παιδιά μου πάρα πολύ. Υπερβολικά πολύ. Το είδος της αγάπης που σε «τρώει». Το είδος της αγάπης που είναι σαν ανοιχτή πληγή. Είμαι 100% ευάλωτος. Τα παιδιά μου αν ήθελαν θα μπορούσαν να με «καταστρέψουν». Για αυτό μερικές φορές το παίζω επίτηδες νευριασμένος μόνο και μόνο για να μην μου πάρουν τον αέρα. Η αλήθεια βέβαια, είναι ότι πάντα με τουμπάρουν ακόμα και αν κατά βάθος δεν το γνωρίζουν. Αλλά για κάποιο περίεργο τρόπο μου αρέσει που με τουμπάρουν…
Πρωτότυπο κείμενο: John Kinnear / Πηγή: Ask Your Dad / Μετάφραση-Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Μητρούδης (superdad.gr)
Πατέρας από το 2012, μπαμπάς από το 2013, μπαμπάκος από το 2014. Απολαμβάνω να γράφω ιστορίες, άντε και καμιά κλήση, όπως και να πιάνω τους κακούς, αστυνομικός γαρ, με ισχυρότερο όπλο μου το χιούμορ και την υπομονή. Πιο πολύ όμως απολαμβάνω κάθε μου λεπτό κοντά στα δυο μου παιδιά…
