Έτυχε φίλοι μου να μπήκαν πολύ πρόσφατα στο εκλεκτό club των μπαμπάδων. Σκεφτόμουν λοιπόν την εποχή που ήμουν κι εγώ στην ίδια φάση. Την αμηχανία, το άγχος, την περιέργεια και την ανυπομονησία που ένιωθα. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μελέτησα ήταν πώς θα «διεκδικήσω» κι εγώ το ρόλο μου με το μωρό. Γιατί της μαμάς ο ρόλος, καλώς ή κακώς, ήταν εξαρχής ξεκάθαρος!
γράφει ο Χρίστος Σμπώκος
Κι εγώ λοιπόν, όπως όλοι οι νέοι μπαμπάδες, όταν έρχεται το πρώτο μας μωρό στο σπίτι, ψάχτηκα και συνεχίζω να ψάχνομαι είναι η αλήθεια. Δε σταματάει. Τουλάχιστον μέχρι να πάει στρατό. Ή μήπως και ποτέ; Τελοσπάντων, ας μην το αναλύσουμε τοοόσο πολύ! Στην αρχή μέχρι να «σπάσει ο πάγος» και να βρεις τα κουμπιά του νέου μέλους περνάει λίγος καιρός. Και χρειάζεται ψάξιμο, πειραματισμούς και δοκιμές.
Τελικά διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να το ενδιαφέρουν. Κάποια του κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον για μέρες ή εβδομάδες (τα περισσότερα), ενίοτε όμως άλλα μόνο για μερικές ώρες ή και λεπτά ακόμα. Κάποια πάλι μερικούς μήνες και λίγα, ελάχιστα μένουν με σύμβαση αορίστου.
Δεν είμαι ειδικός, κάθε παιδί θα έχει τα δικά του. Μπορώ όμως να εγγυηθώ για δύο συγκεκριμένα πράγματα, δοκιμασμένα διαχρονικά από γενιά σε γενιά, από μπαμπά σε μπαμπά τα οποία με έχουν βγάλει κι εμένα ασπροπρόσωπο. Και βοηθάνε και στη σχέση μπαμπά – παιδιού. Και στη σχέση μαμάς – μπαμπά (μιας και απασχολείς το μωρό και την αφήνεις λίγο να ανασάνει). Βοηθούν από μπαμπάς να γίνεις σημαντικός για την υπόλοιπη οικογένεια μπαμπάς.
Πρώτη λοιπόν επιλογή σου, τεσταρισμένη αιώνες τώρα, είναι η μπάλα. Μπαλάκια. Μπαλόνια. Κάθε μορφής. Μπορεί να τα κρατάει, να τα κλωτσάει, να τα πετάει και να παίζει για ώρα μαζί τους. Λειτουργεί και ως τηλεχειριστήριο. Φροντίζεις να πετάξεις τη μπάλα προς την κατεύθυνση που θες να πάει και 9/10 φορές το παιδί σε δικαιώνει. Επίσης δεν κοστίζουν ιδιαιτέρως. Μοναδικό ρίσκο να γίνει καμιά ζημιά από καμιά στραβοκλωτσιά ή κανένα άτσαλο πέταγμα. Βέβαια η ζημιά θα γίνει ούτως ή άλλως αργά ή γρήγορα με κάποιο οποιοδήποτε τρόπο οπότε μικρό το ρίσκο που παίρνεις.
Bonus για τη μαμά: Απασχολείται εύκολα μαζί με το παιδί ο μπαμπάς και σας αφήνουν λίγο στην ησυχία τους.
Δεύτερη διαχρονική, βγαλμένη από τα βάθη των γενεών επιλογή, είναι η μουσική. Κάθε είδους. Παιδική μουσική. Ροκ μουσική. Παραδοσιακή μουσική. Κάθε είδος έχει πιθανότητες. Σύντομα από τις αντιδράσεις φτιάχνεις την δική του playlist (και το παίζεις και dj για λίγο). Για παράδειγμα στο δείγμα που μελέτησα (το παιδί μου δηλαδή), είχαν σουξέ ο Δεληβοριάς κι ο Μαραβέγιας. Αλλά έπιασε και ο Έλβις. Χορέψαμε και Locomondo. Ξανάχορέψαμε και καλαματιανό και σούστα από Κρήτη. Μεγάλο το ρεπερτόριο. Και η μουσική λειτουργεί επίσης ως τηλεχειριστήριο. Βάζεις το κατάλληλο για να ξεχάσει το «μαμ» με λίγο χορό. Πριν τον ύπνο παίζει το slow για νανούρισμα. Βάζεις το παιδικό για να απασχοληθεί μόνο του κοιτώντας και εικόνα. Μοναδικό ρίσκο να βαρεθεί την playlist και να πρέπει να ετοιμάσεις άλλη. Ε δεν είναι και τόσο άσχημα, ξανακάνεις απλά τον dj.
Bonus για τη μαμά: Υπάρχει κέφι μέσα στο σπίτι, χορός και μπρίο. Αν είναι αγοράκι, αποκτάτε ένα παρτενέρ για το μέλλον (τότε που ο μπαμπάς θα βαριέται ή θα τον έχετε βαρεθεί κι εσείς για παρτενέρ). Αν είναι κοριτσάκι, αποκτάει ένα μόνιμο μπελά ο μπαμπάς (έλα να χορέψουμεεεε μπαμπααά (με το ανάλογο νάζι) κι η μαμά ένα λόγο να γελάει μαζί μας.
Νέοι μπαμπάδες αλλά και παλιοί που αποκτάτε κι άλλο παιδάκι αυτές τις δύο συνταγές να τις έχετε «ευαγγέλιο». Και να προσπαθείτε να τις αναπτύξετε. Κι αν ανακαλύψετε κάτι ακόμα, να μας το πείτε κι εμάς να διευρύνουμε τον κύκλο εργασιών μας! Εξάλλου η δικαίωση είναι για όλους μας όταν το παιδί θα πει πρώτη φορά (με τον τρόπο του), «μπαμπά, έλα να παίξουμε»! Κι όταν θα το ξαναπεί. Κι όταν θα το λέει συχνά. Κι όταν θα το λέει συνέχεια!
Ο Χρίστος (με ι, ναι) Σμπώκος είναι ένας από τους πολλούς κρητικούς της Αθήνας. Πάνω από όλα είναι (παν)ευτυχής μπαμπάς από τον Αύγουστο του 2013 όταν μια Τρίτη και 13 έγινε για αυτόν η αγαπημένη του μέρα. Εργάζεται στο χώρο της Επικοινωνίας και των Δημοσίων Σχέσεων, αφού πέρασε παλιότερα κι από το ποδόσφαιρο. Ως περήφανος full time dad πια εκπαιδεύεται καθημερινά για να γίνει superdad!
