Έρευνα δείχνει ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μπαμπάδες είναι πλέον το αμερικανικό πρότυπο.
Έρευνα διάρκειας περίπου 40 χρόνια (γεννήσεων), δείχνει ότι η μέση ηλικία των μπαμπάδων ανεβαίνει.
Οι μπαμπάδες των νεογέννητων είναι πιο μεγάλοι (σε ηλικία) από ποτέ, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη.
Έρευνα στα στοιχεία γεννήσεων που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Human Reproduction, έδειξε ότι η μέση ηλικία για τον μπαμπά ενός νεογέννητου αυξήθηκε 3,5 χρόνια τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, προσδιορίζοντας τον καινούργιο τυπικό αμερικανικό μπαμπά. Όμως οι συνέπειες δεν είναι τόσο ευχάριστες, με τους 40χρόνους με τα πονεμένα γόνατα, να προσπαθούν να συμβαδίσουν με τους 10χρονους απογόνους!
«Όσο περισσότερο καιρό το ζευγάρι περιμένει, αυτό σημαίνει απαραιτήτως μικρότερο αριθμό παιδιών», δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής στο Stanford Dr. Michael Eisenberg. «Νομίζω ότι αυτό θα αντικατοπτρίζεται στο ποσοστό γεννήσεων. Απλώς θα γεννηθούν λιγότερα παιδιά. Αυτό θα μπορούσε να είναι καλό ή θα μπορούσε να είναι κακό».
Ο Eisenberg και η ομάδα του συμπλήρωσαν τα κενά δεδομένων στα στατιστικά στοιχεία της ηλικίας του πατέρα. Ενώ η ηλικία της μητέρας είναι καλά τεκμηριωμένη από τις υπηρεσίες, όπως τα Κέντρα Ελέγχου Νόσων με σκοπό την παρακολούθηση των αποτελεσμάτων της υγείας της μητέρας, η ηλικία του πατέρα σπάνια παρακολουθείται. Για να γίνει αυτό, οι ερευνητές στράφηκαν στο Εθνικό Σύστημα ζωτικής στατιστικής για να αναλύσουν τα στοιχεία για 168.867.480 γεννήσεις μεταξύ του 1972 και 2015. Η ομάδα των ερευνητών δεν έβλεπε μόνο την ηλικία του πατέρα των μωρών αλλά και την εθνικότητα και το μορφωτικό του επίπεδο.
Τα στοιχεία αποκάλυψαν ότι από τις αρχές της δεκαετίες του 1970 η ηλικία του πατέρα έχει μεγαλώσει λίγο, περισσότερο από τρία χρόνια. Κάποτε η μέση ηλικία του τυπικού σύγχρονου πατέρα ήταν 27 έτη, τώρα είναι 30,9. Έτσι ο αριθμός των πατέρων άνω των 30 ετών αυξήθηκε. Για παράδειγμα ο πατέρας άνω των 40 αντιπροσωπεύει το 8,9% των μπαμπάδων των νεογέννητων, δηλαδή περισσότερο από το διπλάσιο στη δεκαετία του 70, που ήταν 4,1%. Η τάση αυτή ήταν ίδια σε εθνικό επίπεδο εκπαίδευσης και εθνικότητας.
Μία άλλη πτυχή της μελέτης αυτής που οι ερευνητές δεν περίμεναν ήταν, η τάση της ηλικιακής διαφοράς ή της ηλικίας του πατέρα μείον την ηλικία της μητέρας που αντιπροσώπευε τη διαφορά των ηλικιών μεταξύ των δύο. «Πίστευα ότι με την πάροδο του χρόνου το χάσμα θα μεγάλωνε» λέει ο Eisenberg. Κατάλαβε ότι τα τρέχοντα δεδομένα δείχνουν ότι οι μητέρες μεγαλώνουν, (αποκτούν το παιδί τους σε μεγαλύτερη ηλικία), αλλά πίστευε ότι η μέση ηλικία πατρότητας θα παρέμενε σε παρόμοια τροχιά. «Όμως πράγματι δείξαμε ότι το κενό μειώνεται. Αυτό δείχνει ότι η ηλικία που η γυναίκα γίνεται μητέρα αυξάνεται με ταχύτερο ρυθμό».
Ο Eisenberg πιστεύει ότι η μείωση της διαφοράς θα μπορούσε να οφείλεται στη βελτίωση του ελέγχου των γεννήσεων, στην καλύτερη υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και στην επιθυμία και των δύο γονέων να επιτύχουν πρώτα στη σταδιοδρομία τους και μετά να αποκτήσουν παιδί.
Έτσι σύμφωνα με όλα αυτά τα σημερινά στοιχεία, μάλλον δεν θα υπάρξει ένα τελικό όριο ηλικίας για την απόκτηση μωρού.
«Φυσικά υπάρχει ένα βιολογικό όριο ως προς το τι μπορούμε να κάνουμε», εξηγεί ο Eisenberg. «Και είναι πιθανό ότι κάποια στιγμή θα δούμε τα όρια αυτά, αν και με τα σημερινά δεδομένα δεν το είδαμε ακόμη».
Όμως ο ορισμός της ηλικίας του να γίνει ο άνδρας μπαμπάς είναι ένας κινούμενος στόχος. Έτσι πραγματικά δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τη δυνατότητα να γίνετε μπαμπάς «πολύ αργά».
«Υπάρχουν πολλά οφέλη για να περιμένετε λίγο να αποκτήσετε το πρώτο σας παιδάκι», λέει ο Eisenberg. «Δεν είναι όλα αρνητικά»!
