1. Τους προσφέρετε υπερβολική βοήθεια
Θέλει, λοιπόν, το παιδί σας να μάθει ποδήλατο. Εσείς, πολύ σοφά, το βοηθάτε με τον εξοπλισμό και βεβαιώνεστε ότι φοράει το κράνος και τα απαραίτητα προστατευτικά και βγαίνετε μαζί του έξω. Από ένα σημείο και μετά θέλει να προσπαθήσει μόνο του.
Αλλά εσείς αρχίζετε να φωνάζετε, να του επιδεικνύετε πως είναι το σωστό, τρέχετε δίπλα του και ενστικτωδώς τον κρατάτε όταν χάνει την ισορροπία του.
Κατά τη γνώμη σας, είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνετε για να παραμείνει ασφαλής.
Από τη δική του οπτική, όμως, αισθάνεται πως δεν είναι ικανό να τα καταφέρει μόνο του.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί και όταν το παιδί σας έχει να κάνει κάποια εργασία για το σχολείο, αλλάζει το χτένισμα στα μαλλιά του ή προσπαθεί να μάθει οτιδήποτε καινούριο.
Εσείς προσπαθείτε να το κάνετε πιο εύκολο για εκείνο και προσπαθείτε να του δώσετε συμβουλές και κατευθύνσεις για να έχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Δυστυχώς, ο τρόπος που προσπαθείτε να τα βοηθήσετε τους δίνει την εντύπωση πως δεν τους έχετε εμπιστοσύνη.
Τα παιδιά σας είτε θα σας πουν “Άσε με, μπορώ να το κάνω και μόνος μου” είτε θα το κάνουν με τον τρόπο που τους έχετε δείξει εσείς και θα χάσουν κάθε ευκαιρία να ωριμάσουν.
2. Τα συγκρίνετε με τους άλλους
Σίγουρα, εσείς απλά θέλετε να τους δώσετε κάποιο κίνητρο όταν κάνετε υποδείξεις επιτυχίας ή αποτυχίας των άλλων. “ Ο Γιάννης σουτάρει με το δεξί όταν παίζει ποδόσφαιρο. Προσπάθησέ το κι εσύ” ή “ Σοφία, η αδερφή σου είχε κάνει αυτή την εργασία στην πέμπτη δημοτικού. Θα τη φέρω να πάρεις κι εσύ ιδέες”.
Οι προθέσεις σας είναι αγνές, αλλά, όταν συγκρίνετε τα παιδιά σας με κάποιον άλλο, είναι σαν να τους λέτε πως εκείνα δεν μπορούν να τα καταφέρουν τόσο καλά όσο οι άλλοι ή το κάνουν λάθος.
3.Περιμένετε πάντα περισσότερα
Υπάρχει κατάλληλο μέρος και κατάλληλη στιγμή για τα πάντα. Αλλά, όταν το παιδί σας πάρει Β σε ένα διαγώνισμα, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να του πείτε “ Μπράβο. Αλλά μήπως να προσπαθήσεις να πάρεις Α την επόμενη φορά;”.
Τα παιδιά μας θέλουν να τα επιβραβεύουμε όταν προσπαθούν σκληρά και επιτυγχάνουν τους στόχους τους, χωρίς να τα κοιτάζουμε επικριτικά και να τους λέμε ότι θα μπορούσαν και καλύτερα.
Επομένως, όταν ο προπονητής του γιου σας του πει ότι τα καταφέρνει και τα πηγαίνει καλά στις προπονήσεις ποδοσφαίρου, μην βιαστείτε να του πείτε με ποιους τρόπους θα μπορέσει να γίνει καλύτερος.
Αφήστε τον να απολαύσει τον έπαινο και τον θαυμασμό σας και “βάλτε στο αθόρυβο” όποια άλλη σκέψη έχετε.
4.Υποβαθμίζετε τις επιτυχίες τους
Αυτό μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους. Αρχικά, δεν συνειδητοποιείτε πόσο σημαντικό μπορεί να είναι κάτι για το παιδί σας και αρκείστε σε μέτρια σχόλια. Αν θέλετε να το αποφύγετε αυτό, απλά συντονιστείτε.
Όταν το παιδί σας πλησιάζει και σας μιλάει σε χαμηλό τόνο, πρέπει να ακούσετε τι έχει να σας πει και αν έχει καταφέρει κάτι σημαντικό για εκείνο. Αν ναι, εκφράστε απλόχερα τους επαίνους σας.
Ένας άλλος τρόπος που οι γονείς υποβαθμίζουν τις επιτυχίες των παιδιών τους είναι όταν είναι τόσο απασχολημένοι που δεν έχουν χρόνο να το γιορτάσουν και να επιβραβεύσουν τα παιδιά τους. Αυτό μπορεί είναι δύσκολο.
