Ετούτη η Δευτέρα ήταν πολύ διαφορετική από τις άλλες. Χιλιάδες σχολιαρόπαιδα άκουσαν το ξυπνητήρι να χτυπά και την πρωινή ρουτίνα του πρωινού, της υγιεινής και της ετοιμασίας να γίνεται σε ρυθμούς άγχους και αγωνίας!
γράφει ο Γιάννης Σπυριδάκης,
Ετούτη η Δευτέρα δεν οδήγησε μόνο τα παιδιά πίσω στα σχολεία μετά τις διακοπές του Πάσχα, αλλά και μένα πίσω στην δουλειά μετά από μία γεμάτη εβδομάδα άδειας! Μια εβδομάδα κατά την οποία είχα την ευκαιρία να απολαύσω στο έπακρο τις δύο μικρές μου νεράιδες.
Και… επειδή είμαι ιδιαίτερα προγραμματιστικός σαν άνθρωπος, τα είχα όλα σχεδιασμένα: Ποδηλατάδα μέχρι τελικής πτώσεως, εξόρμηση στην φύση για την μέρα της πρωτομαγιάς με πικ-νικ και πλέξιμο του Μάη, εξερεύνηση στο διάστημα μέσα στο Πλανητάριο, ταξίδι στο παρελθόν στο θεματικό πάρκο των δεινοσαύρων και ειδική ημέρα ζωγραφικής και τεχνολογίας με νέες εφαρμογές στο tablet. Ναι, ήταν όλα μαγικά! Τα παιδιά συμμετείχαν, απορρόφησαν κάθε ίχνος γνώσης, διασκέδασης και δράσης που μπορούσαν από κάθε μία από τις παραπάνω δραστηριότητες. Γέλασαν, κουράστηκαν, μάλωσαν, φώναξαν, πείνασαν, ζήτησαν κι άλλο. Όταν το βράδυ ερχόταν έμενα μαζί τους να διαμαρτύρομαι που η μέρα είχε τελειώσει με ένα παιδικά παράλογο “γιατί”.
Η Δευτέρα όμως ήρθε. Τα παιδιά γύρισαν στις παρέες του σχολείου, στην… Κατερίνα που δεν την έχει πια φίλη (για κάνα-δυο ώρες) και στον Νίκο που θέλει να την παντρευτεί. Παράλληλα, γύρισα κι εγώ στο γραφείο μου και μετά από την σύντομη ανταλλαγή ευχών με τους συναδέλφους μου, άνοιξα τον υπολογιστή στο ακριβό μου γραφείο και ξεκίνησα να κλείνω τις εκκρεμότητες του διαστήματος που έλειπα. Και κάπου εκεί, στα λεπτά της προσαρμογής ένιωσα μια γλυκιά τύφλωση. Έχετε κοιτάξει επίμονα μια λάμπα ενώ ανάβει και κατόπιν στρέψατε το βλέμμα σας αλλού; Θα θυμάστε αυτήν την τύφλωση με τυχαία ανύπαρκτα στίγματα στην όραση σας. Κάπως έτσι κι εγώ έβγαλα την βάρδια μου στη δουλειά με στίγματα από γέλια, αγκαλιές, παιδικές μυρωδιές, δεινόσαυρους, αστέρια, βαμμένα δάχτυλα, ψίχουλα στο πάτωμα και πολλά μα πολλά μωρομάντηλα!
Γιατί το διάστημα από το Πάσχα κι έπειτα έχει μόνο συνδεθεί με σούβλες, οινοποσίες και τσουγκρίσματα αυγών; Αν μπορείτε να ξεκλέψετε λίγο χρόνο αυτές -ή άλλες μέρες- δεν θα βρείτε το νόημα της αγαλλίασης σε αυτά, μα στα παιδιά σας. Στις αγκαλιές και τα παιδικά χαμόγελα τους. Και μην ξεχνάτε ποτέ την μαγική στιγμή που κατάκοπα από μια υπέροχη και γεμάτη μέρα, κλείνουν τα μάτια τους στο κρεβάτι. Μείνετε εκεί. Χαζέψτε τα, μυρίστε τα. Αν καταφέρατε να τα κουράσατε αρκετά, πετύχατε μία σπουδαία μέρα! Τώρα, σχεδιάστε την επόμενη.
“Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηράκλειο στο οποίο και παραμένω ως σήμερα. Σπούδασα MIS (Management Information Systems) όπου και ήρθα σε επαφή με τους τομείς της επικοινωνίας και πληροφορίας καθώς και του προγραμματισμού, της οικονομίας, της διοίκησης και του management.
Κατά την επαγγελματική μου σταδιοδρομία έχω εργαστεί μεταξύ άλλων στη Νέα Υόρκη για περισσότερο από δύο χρόνια. Έχω ταξιδέψει εκτός από τις ΗΠΑ, στις Αγγλία, Γαλλία, Δανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Βουλγαρία, Κωνσταντινούπολη, όπου και μελέτησα την κουλτούρα και την κοινωνία των λαών.
Συγγραφικά είμαι ενεργός επαγγελματικά και ερασιτεχνικά από το 2001 ενώ εδώ και πάνω από μία δεκαετία είμαι ενεργός blogger στο yannidakis.net για το οποίο έχω λάβει και πιστοποίηση από το Υπουργείο Παιδείας.
Είμαι πατέρας μίας “πριγκίπισσας” Δέσποινας από το 2011 ενώ από το 2014 η αδερφή της Δήμητρα, είναι το μικρό μου “αστεράκι“. Σκοπός μου δεν είναι να τους προσφέρω ύλη και γνώση, μα εμπειρίες, ερεθίσματα και πολλά “δημιουργικά σπρωξίματα” για το δικό τους εύπλαστο αύριο. Από εδώ, θα διαβάζετε τις… μεθόδους μου!”
