Τα προβλήματα επικοινωνίας μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παρεξηγήσεις στην οικογένεια. Η σχέση των γονέων επιδεινώνεται και τα παιδιά αισθάνονται ανασφαλή επειδή δεν μπορούν να εμπιστευτούν τους γονείς τους.
Δεν είναι απαραίτητα το ζήτημα να συμφωνεί ο ένας γονέας με τον άλλο. Μερικές φορές, πρόκειται για ένα γονέα που δεν υποστηρίζει τον άλλο μπροστά στα παιδιά.
Ακόμη και όταν οι γονείς δεν συμφωνούν σε κάτι, πρέπει οπωσδήποτε να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο. Και όποια διαφορά και αν υπάρχει είναι σημαντικό να τη συζητήσουν μόνοι τους και όχι μπροστά στα παιδιά.
Όταν υπάρχει έλλειψη υποστήριξης στην επικοινωνία.
Όταν ένας γονέας δεν υποστηρίζει τον άλλο, τα παιδιά είναι φυσικό να τον βλέπουν σαν τον «κακό» ή τον «αδύναμο».
Τα προβλήματα επικοινωνίας δεν έχουν να κάνουν μόνο με τη διαφωνία των γονέων μπροστά στα παιδιά τους. Τις περισσότερες φορές, υπάρχουν κάποιες λεπτές συμπεριφορές που στέλνουν ένα κακό μήνυμα.
Πολλοί γονείς δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα επειδή δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν την ενόχλησή τους με λόγια.
Τύποι προβλημάτων επικοινωνίας μεταξύ των γονέων.
Υπάρχουν ορισμένοι τύποι επικοινωνίας και συμπεριφορών από τους γονείς που θα προκαλέσουν προβλήματα. Είναι καλό να μπορούν να αναγνωρίσουν οι ίδιοι αν τους βιώνουν ή όχι:
Ο κάτοχος της κάρτας.
Σε ένα παιχνίδι με τράπουλα, ο παίκτης που κερδίζει έχει ένα φύλλο που κερδίζει όλα τα υπόλοιπα. Έτσι είναι και ο γονέας που θέλει πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο για την ανατροφή των παιδιών, ή για τους όρους πειθαρχίας που εκείνος υποστηρίζει. Μερικές φορές αυτό συμβαίνει όταν ο ένας γονέας γίνεται «αρχηγός» της συζήτησης φωνάζοντας ή επιβάλλοντας μία τιμωρία.
Σε άλλες περιπτώσεις ο «κάτοχος της κάρτας» μπορεί να παραπονεθεί γιατί θεωρεί ότι ο άλλος γονέας φέρεται με παιδαριώδη συμπεριφορά και τον αντιμετωπίζει σαν παιδί. Βέβαια είναι σημαντικό να δείξουν στα παιδιά τους ότι συμφωνούν όταν πρόκειται για τους κανόνες και την πειθαρχία των μικρών. Χωρίς να υπονομεύει τον άλλον.
Η ψευδή ασφάλεια.
Κάτω από την εσφαλμένη αίσθηση ότι ένας γονέας κάνει το παιδί να υποφέρει συναισθηματικά, ο άλλος θα αναλάβει το ρόλο της ψευδούς ασφάλειας, δηλαδή να του δώσει κάποιο είδος ανακούφισης και παρηγοριάς.
Για παράδειγμα, να του επιτρέψει να χρησιμοποιήσει τον υπολογιστή, ενώ είναι τιμωρημένο ή να το παρηγορήσει ενώ χαλάει τον κόσμο με τις φωνές του.
Ο γονικός αναλυτής.
Θα έχει ιδιωτικές συνομιλίες με τα παιδιά του σχετικά με τον άλλο γονέα. Μπορεί να διαμαρτύρεται για την συμπεριφορά του άλλου, λέγοντας για παράδειγμα «δεν μου αρέσει ούτε μένα όταν έχει κακή διάθεση».
Αυτή η παιδαριώδης προσέγγιση εμποδίζει τον γονέα να έχει μία άμεση συνομιλία με τον/την σύντροφό του για το τι τον ενοχλεί.
Αποξένωση.
Ο τύπος αυτός της επικοινωνίας περιλαμβάνει τη συγκέντρωση με άλλα άτομα στην οικογένεια για να μιλήσουν αρνητικά για τον γονέα που προσπαθεί να επιβεβαιώσει την εξουσία του. Ακόμη και στο τραπέζι την ώρα του φαγητού μπορεί να ενθαρρύνει τα παιδιά να διαφωνούν με την άποψη του άλλου γονέα. Βέβαια αν κάνει τα «χατίρια τους» τα παιδιά θα είναι με το μέρος του.
Είναι πολύ σημαντικό να επιλύσουν οι γονείς αυτά τα προβλήματα το συντομότερο δυνατό.
Τι συμβουλεύουν οι ειδικοί:
- Είναι σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπίσουν οι γονείς το πρόβλημα επικοινωνίας τους τη στιγμή της διαφωνίας. Η προσπάθεια αντιμετώπισης της κακής συμπεριφοράς του παιδιού, για παράδειγμα, συχνά καταλήγει σε μεγαλύτερη διαφωνία ή στο τέλος της συζήτησης χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Και καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά αυτά τα άλυτα ζητήματα επικοινωνίας γίνονται ακόμη πιο περίπλοκα. Έτσι λοιπόν:
- Αναλύστε τα βασικά στοιχεία εκ των προτέρων. Συγκρίνετε την λίστα σχετικά με τις συμπεριφορές των παιδιών που είναι απαράδεκτες και αυτές που αξίζουν ελαφρότερες συνέπειες. Κάθε γονέας πρέπει να ισορροπεί μαζί με τον/την σύντροφό του τις θετικές και αρνητικές συνέπειες.
- Μην δημιουργήσετε το ρόλο του «κακού γονέα». Αυτός είναι ένας ρόλος που κανένας από τους γονείς δεν πρέπει να παίξει, ακόμη και αν φαντάζει πιο άνετος. Μην το επιχειρήσετε εκτός και αν το ζητήσει ο/η σύντροφός σας. Με άλλα λόγια κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας με το παιδί, ο άλλος γονέας δεν πρέπει να επέμβει, εκτός αν ζητήσουν τη γνώμη του. Ίσως πιστεύετε ότι θα μπορούσατε καλύτερα να αντιμετωπίσετε την κατάσταση, αλλά έτσι υποτιμάται την ικανότητα του συντρόφου σας.
Και μην ξεχνάτε:
- Εάν δεν συμφωνείτε για κάτι, αναγνωρίστε ανοιχτά τον σεβασμό σας για τη γνώμη του άλλου γονέα. Οι ανοιχτές διαφωνίες δεν σημαίνουν κακή γονική μέριμνα. Και, αρκεί να το κάνετε με το σωστό τρόπο, διδάσκετε στα παιδιά πώς να χειρίζονται τις διαφωνίες.
- Προσδιορίστε τις συνέπειες μετά από μία διαφωνία. Δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να λέει ότι οι γονείς δεν μπορούν να αφιερώσουν χρόνο για να μιλήσουν για τις συνέπειες της συμπεριφοράς ενός παιδιού, προτού τις εφαρμόσουν. Έτσι αφιερώστε λίγο χρόνο για να καταλήξετε σε συμφωνία για τις κατάλληλες συνέπειες. Και βέβαια συμφωνήστε σχετικά με το πώς να ενθαρρύνετε τα παιδιά να αλλάξουν συμπεριφορά στο μέλλον.
- Η αποφυγή σοβαρών διαφωνιών και η κοινή γραμμή οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα με τα παιδιά. Βέβαια η επίτευξη αυτού του επιπέδου επικοινωνίας με τον σύντροφό σας απαιτεί προσπάθεια. Χρειάζεται επίσης θάρρος για να αλλάξετε όπως επίσης και να καταλάβετε ότι όταν εργάζεστε μαζί, όλοι κερδίζουν.
«Η ενότητα είναι δύναμη». Όταν υπάρχει ομαδική εργασία και συνεργασία, θαυμάσια πράγματα μπορούν να επιτευχθούν! Οι καλύτεροι γάμοι οικοδομούνται στην ομαδική εργασία. Ο αμοιβαίος σεβασμός, μία υγιής δόση θαυμασμού και μία ατέλειωτη μερίδα αγάπης είναι απαραίτητα στοιχεία για μία ευτυχισμένη οικογένεια.
