Και κάπως έτσι, το καλοκαίρι έρχεται. Τα σχολεία κλείνουν. Το άγχος της πρωινής ετοιμασίας τελειώνει και ο πανικός του να παραδώσεις το παιδί σου 8:15 στην δασκάλα, διαβασμένο, πλυμένο, ταϊσμένο, κάπου εδώ… ολοκληρώνεται! Και ενώ για τα παιδιά ξεκινάει η ωραιότερη όλων των εποχών, για εμάς τους γονείς τα πράγματα ίσως έχουν και μία ακόμα πλευρά στο νόμισμα.
γράφει ο Γιάννης Σπυριδάκης
Αφενός μας ενδιαφέρει να γνωρίζουμε πως έχουμε εξασφαλίσει την ασφαλή και δημιουργική απασχόληση τους κατά τις πρωινές ώρες που συνήθως εμείς εργαζόμαστε. Κάποια εξωσχολική ιδιωτική υπηρεσία, μια κοπέλα που επί πληρωμή θα τα προσέχει ή η κλασική λύση της γιαγιάς που με τα καλά και τα άσχημα της, θα τους κρατήσει συντροφιά, αποτελούν την νέα παρέα των παιδιών.
Ξαφνικά, η έννοια του καλοκαιριού αλλάζει και για εκείνα. Η καθημερινή επαφή με φίλους και συμμαθητές χάνεται και μαζί τα διαλείμματα με τις παιδικές φωνές, το κυνηγητό, την μπάλα και τα πρώτα φλερτ. Στην θέση τους, το σπίτι, ο ελεύθερος χρόνος και η απόλυτη ξεγνοιασιά που αναρωτιέμαι τελικά αν συνθέτουν το τοπίο ενός υπέροχου καλοκαιριού όπως τα παιδιά το έχουν στο μυαλό τους. Μήπως το σπίτι γίνεται “φυλακή” για όσες ώρες θα πρέπει να παραμένουν μέσα σε αυτό; Μήπως ο υπερβολικός ελεύθερος χρόνος τελικά δεν είναι και τόσο ιδεατός αφού ξαφνικά το “βαριέμαι” γίνεται καθημερινό χαρακτηριστικό τους; Μήπως η απόλυτη ξεγνοιασιά δεν μπορεί και να εκφραστεί όπως τα ίδια τα παιδιά θα ήθελαν;
Είναι αλήθεια, εύκολο για τα παιδιά να διατηρήσουν καλοκαιρινές αναμνήσεις από μια βδομάδα άδειας των γονιών ή μερικά σαββατοκύριακα στην κοντινή παραλία; Αρκεί το απογευματινό παγωτό στο μπαλκόνι για να αφήσει το ιδανικό καλοκαιρινό στίγμα; Και στο τέλος της ημέρας, υπάρχει κάπου γραμμένο πως είναι κανόνας για τους γονείς να προσφέρουν ένα τέλειο καλοκαίρι στα παιδιά τους ενώ οι ίδιοι παλεύουν την ίδια ρουτίνα στην ζωή τους την κάθε ημέρα του χρόνου;
Η απάντηση βρίσκεται πολύ πέρα από τα στοιχεία που συνθέτουν το παιδικό καλοκαίρι. Μακριά δηλαδή, από θάλασσα, παγωτά και άλλες γραφικότητες της εποχής. Βρίσκεται στην συνεργασία γονιού και παιδιού, στο πως ο καθένας αντιλαμβάνεται την καθημερινότητα, τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του άλλου ή τις καθημερινότητας του. Χρειάζεται ικανότητα για να αντιληφθεί ένας γονιός την ανάγκη του παιδιού του για την νέα του τρίμηνη ρουτίνα, πολύ πριν την θάλασσα και το παγωτό, αλλά σε εκείνες, τις βαρετές ώρες. Και αντίστοιχα απαιτείται ικανότητα από τον γονιό να μεταφέρει στο παιδί του την δική του καθημερινότητα και την πραγματικότητα της δικής του ρουτίνας που αν και καλοκαίρι, δεν αλλάζει διόλου.
Με μία τέτοια συνεργασία και επικοινωνία, θα βρεθούν λύσεις για τα δύσκολα και βαρετά πρωινά και προτάσεις για τα ιδιαίτερα απογεύματα και σαββατοκύριακα που αμφότερες οι πλευρές θα μπορούν να απολαμβάνουν με τον εκάστοτε τρόπο που ταιριάζει σε εμάς και εκείνα.
Και κάπως έτσι, εύχεσαι… Καλό Καλοκαίρι!
“Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηράκλειο στο οποίο και παραμένω ως σήμερα. Σπούδασα MIS (Management Information Systems) όπου και ήρθα σε επαφή με τους τομείς της επικοινωνίας και πληροφορίας καθώς και του προγραμματισμού, της οικονομίας, της διοίκησης και του management.
Κατά την επαγγελματική μου σταδιοδρομία έχω εργαστεί μεταξύ άλλων στη Νέα Υόρκη για περισσότερο από δύο χρόνια. Έχω ταξιδέψει εκτός από τις ΗΠΑ, στις Αγγλία, Γαλλία, Δανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Βουλγαρία, Κωνσταντινούπολη, όπου και μελέτησα την κουλτούρα και την κοινωνία των λαών.
Συγγραφικά είμαι ενεργός επαγγελματικά και ερασιτεχνικά από το 2001 ενώ εδώ και πάνω από μία δεκαετία είμαι ενεργός blogger στο yannidakis.net για το οποίο έχω λάβει και πιστοποίηση από το Υπουργείο Παιδείας.
Είμαι πατέρας μίας “πριγκίπισσας” Δέσποινας από το 2011 ενώ από το 2014 η αδερφή της Δήμητρα, είναι το μικρό μου “αστεράκι“. Σκοπός μου δεν είναι να τους προσφέρω ύλη και γνώση, μα εμπειρίες, ερεθίσματα και πολλά “δημιουργικά σπρωξίματα” για το δικό τους εύπλαστο αύριο. Από εδώ, θα διαβάζετε τις… μεθόδους μου!”
