Σε λίγες μέρες στις υπενθυμίσεις των Παγκόσμιων Επετείων, θα γράφει πως σήμερα είναι η γιορτή του πατέρα. Αυτού του τύπου που γυρνάει στο σπίτι όταν το παιδί έχει κοιμηθεί και τρέχει να μυρίσει λίγη απ’ την μυρωδιά των παιδιών (του) που βγάζουν όταν κοιμούνται χωρίς να αγγίξει πουθενά πριν πλύνει τα χέρια του. Του ανθρώπου που συχνά είναι συνώνυμο του πορτοφολιού και κάποιες φορές ο τρίτος τύπος που συμπληρώνει ένα οικογενειακό πορτρέτο χωρίς ιδιαίτερη ουσία.
Γράφει ο Γιάννης Σπυριδάκης
Δεν είναι τυχαίο που η γιορτή του πατέρα γιορτάζεται αφού έχει ολοκληρωθεί η σχολική χρονιά και μάλιστα εν τω μέσω της εξεταστικής ή των Πανελληνίων εξετάσεων. Αρκεί να κάνει κανείς μια αντιπαραβολή με την γιορτή της μητέρας, που εορτάζεται στην καρδιά του σχολικού έτους και μάλιστα τυγχάνει σπουδαίας προεργασίας από τις δασκάλες με την κατασκευή καρτών και χειροτεχνιών, αλλά και από καταστήματα όπως ανθοπωλεία, βιβλιοπωλεία κλπ. που φροντίζουν να έχουν μέρες πριν, ειδικά αφιερώματα, προσφορές και προτάσεις για δώρα. Κάτι σαν τον Άγιο Βαλεντίνο ένα πράμα!
Στην γιορτή του πατέρα τα πράγματα είναι διαφορετικά, ειδικά εδώ στην Ελλάδα. Ο πατέρας ακόμα φαντάζει σαν την βαρετή φιγούρα που ίσως ακόμα δεν διεκδίκησε μια ημέρα γιορτής ισότιμης της μητέρας κι αυτό γιατί πολύ απλά ο πατέρας ακόμα δεν διεκδίκησε την ισότητα που του αξίζει στην ζωή του παιδιού (του). Θύμα των στερεοτύπων, υποφέρει από μία φήμη που δεν του αξίζει, που τον καταδικάζει συχνά στα μάτια των παιδιών του.
Δεν μπορώ βέβαια να μην αναφερθώ σε ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις πατεράδων που διεκδικούν. Διεκδικούν την αγάπη των παιδιών τους στο μέγεθος που η ισότιμη γονεϊκή τους οντότητα υπαγορεύει. Και αντίστοιχα δεν γίνεται να μην μιλήσω για παιδιά που είχαν την ηρεμία και την αρμονία να μελετήσουν τους πατεράδες τους και να αποκωδικοποιήσουν την συμμετοχή και τον ρόλο τους στην δική τους ζωή. Τα παιδιά που αγάπησαν τους πατεράδες τους τόσο πολύ που απέδειξαν πως η πατρική αγάπη μπορεί να γράψει βιβλία…
Δεν ξέρω αν φέτος θα ακούσω ευχές από τα παιδιά μου ή από άλλους που γνωρίζουν πως είμαι πατέρας. Ξέρω πως με αφορμή την ημέρα ετούτη νιώθω χρέος να σκουντήξω έναν-έναν όλους εκείνους τους μπαμπάδες που ανεξάρτητα από την συμμετοχή τους στην καθημερινότητα των παιδιών τους, ανεξάρτητα της αγάπης που λαμβάνουν από αυτά, θέλουν περισσότερα. Θέλουν να είναι κοντά τους, να τα αισθάνονται, να τα καθοδηγούν, να μαθαίνουν τα μυστικά τους, να τα συμβουλεύουν, να τους στεγνώνουν τα μαλλιά και να τους διαβάζουν όμορφα παραμύθια ή να βλέπουν μαζί τους ταινίες στον κινηματογράφο.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, υπάρχουν πολλοί μπαμπάδες που αξίζουν να γιορτάζουν στην επέτειο αυτή. Δικαιούνται εξίσου λουλούδια, κάρτες και κατασκευές, μα περισσότερο από όλα, δικαιούνται μια αληθινή αγκαλιά, ένα ζεστό χάδι και βαθύ κοίταγμα στα μάτια. Σε αυτούς τους μπαμπάδες, εγώ θα απευθυνθώ φωνάζοντας: “διεκδικήστε!
Τολμήστε να τσαλακωθείτε και να γίνετε αυτό που στα παιδιά σας θα είναι το απόλυτο, ο ορισμός του πατέρα για το καθένα ξεχωριστά. Το αξίζουν εκείνα, το αξίζουμε κι εμείς!
“Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Ηράκλειο στο οποίο και παραμένω ως σήμερα. Σπούδασα MIS (Management Information Systems) όπου και ήρθα σε επαφή με τους τομείς της επικοινωνίας και πληροφορίας καθώς και του προγραμματισμού, της οικονομίας, της διοίκησης και του management.
Κατά την επαγγελματική μου σταδιοδρομία έχω εργαστεί μεταξύ άλλων στη Νέα Υόρκη για περισσότερο από δύο χρόνια. Έχω ταξιδέψει εκτός από τις ΗΠΑ, στις Αγγλία, Γαλλία, Δανία, Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Βουλγαρία, Κωνσταντινούπολη, όπου και μελέτησα την κουλτούρα και την κοινωνία των λαών.
Συγγραφικά είμαι ενεργός επαγγελματικά και ερασιτεχνικά από το 2001 ενώ εδώ και πάνω από μία δεκαετία είμαι ενεργός blogger στο yannidakis.net για το οποίο έχω λάβει και πιστοποίηση από το Υπουργείο Παιδείας.
Είμαι πατέρας μίας “πριγκίπισσας” Δέσποινας από το 2011 ενώ από το 2014 η αδερφή της Δήμητρα, είναι το μικρό μου “αστεράκι“. Σκοπός μου δεν είναι να τους προσφέρω ύλη και γνώση, μα εμπειρίες, ερεθίσματα και πολλά “δημιουργικά σπρωξίματα” για το δικό τους εύπλαστο αύριο. Από εδώ, θα διαβάζετε τις… μεθόδους μου!”
