Τι είναι το διαφορετικό, το ασυνήθιστο, το απροσδόκητο, το δύσκολο, ίσως και το μη φυσιολογικό; Ένα παιδί στο φεγγάρι μήπως; Ένα παιδί σε τόπο που δεν έχει πάει κανείς; Σαν να λέμε ένα παιδί με αυτισμό…
Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκε και ο γάλλος κινηματογραφιστής Frédéric Philibert όταν δημιούργησε την ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο Mon petit frère de la lune (Ο μικρός μου αδελφός από το φεγγάρι). Με ευαισθησία και ιδιαίτερα διακριτική διαχείριση του ζητήματος του παιδικού αυτισμού, το θέμα της ταινίας περιστρέφεται γύρω από ένα μικρό κορίτσι που περιγράφει την προσωπικότητα, τη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του μικρού αυτιστικού αδελφού της. Το εξαιρετικό κείμενο της ταινίας σε συνδυασμό με την ευαισθησία και αθωότητα που αποπνέουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα ενός παιδιού-παρατηρητή, δημιουργούν μια ξεχωριστή κατάθεση ψυχής για τον αυτισμό και πώς αυτός βιώνεται κοινωνικά, ενδοοικογενειακά, συναισθηματικά…
Η ταινία, εκτός των άλλων διακρίσεων, έλαβε το Β’ Βραβείο Καλύτερης Ταινίας μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ με θέμα την Αναπηρία “Emotion Pictures” που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το 2009.
Δείτε το βίντεο:
Μετά από ένα χρόνο λειτουργίας του superdad, άλλαξαν πολλά… Πλέον δηλώνω νέα μαμά, σύζυγος, επαγγελματίας, νοικοκυρά, νοσοκόμα, ψυχολόγος, παιδαγωγός, ενώ αυτή η λίστα με τους νέους και παλιούς ρόλους δεν έχει τελειωμό… Αυτό που μου αρέσει είναι να αναζητώ και ν’ ανακαλύπτω καθημερινά φρέσκιες ιδέες για γονείς και ό,τι νέο “παίζει” από τον κόσμο των παιδιών!