Διακοπές με παιδιά: “Καλέ που τρέχετε τώρα με μικρά παιδιά” (Μέρος Ι)

Παίρνοντας τα πράγματα από την αρχή, ως πατέρας παιδιών που ζει κάπου στο εξωτερικό (και κατά κύριο λόγο στην Κεντρική ή Βόρεια Ευρώπη γιατί αν μιλάμε πχ. για Αυστραλία, τα πράγματα αλλάζουν) θα έρθει κάποικος αντιμέτωπος με τρία μεγάλα (αλλά όχι φυσικά ανυπέρβλητα) εμπόδια στο θέμα διακοπών.

Το πρώτο εμπόδιο για ένα πατέρα κάπου στο εξωτερικό θα εμφανιστεί αν αποφασίσετε να μην περάσετε το σύνολο των διακοπών στην Ελλάδα, και κατά συνέπεια πρέπει να το ανακοινώσετε σε παππούδες, γιαγιάδες (δηλαδή γονείς και πεθερικά), φίλους, γνωστούς, συγγενείς, και κάθε λογής γνωστό που όταν το μάθει θα πέσει πάνω σας να σας αλλάξει γνώμη (ακόμα και αν το 90% από όλους αυτούς δεν θα τους δείτε όταν πάτε Ελλάδα).

Δυστυχώς ή ευτυχώς, υπάρχει η νοοτροπία ότι όλοι οι “Έλληνες που ζούνε εξωτερικό πρέπει το σύνολο της άδειας τους να το περνάνε στην Ελλάδα”.

Η νοοτροπία αυτή ξεκίνησε από τους Έλληνες μετανάστες του 60 και έχει επικρατήσει ως σήμερα. Αν αποφασίσετε λοιπόν να κάνετε κάτι άλλο σημαίνει ότι πάτε αντίθετα με το ρεύμα κάτι που δεν θα αρέσει σε πολλούς, αλλά κυρίως θα σας φέρει αντιμέτωπους με γονείς και πεθερικά (όχι άδικα φυσικά).

Και εδώ λοιπόν έγκειται η μεγάλη δυσκολία : πως το λέμε στους γονείς;;

Δυστυχώς δεν θα τους αρέσει αυτό που θα ακούσουνε. Αν λοιπόν ανήκετε στην κατηγορία πατέρας στο εξωτερικό, και το έχετε πάρει απόφαση, και είστε σίγουροι 100% τότε απλά θα πρέπει να τους το ανακοινώσετε τηλεφωνικώς. Εύκολος τρόπος δεν υπάρχει. Σημαντικό είναι να είναι κάτι που το θέλετε και εσείς και η σύζυγος και να είστε σίγουροι για αυτό. Αλλιώς καλύτερα αφήστε το. Σηκώστε το τηλέφωνο λοιπόν, καλέστε τον αριθμό και από ένα σημείο και μετά η κουβέντα θα πάει μόνη της προς τα εκεί…αναγκαστικά…

Πως το λέμε στους γονείς – διάλογος:

(όπου Μ – βάλτε Μάνα, Πατέρα, Πεθερά κλπ κλπ…όπου Ε εσείς…)

μετά από τις κλασικές ερωτήσεις και απαντήσεις λοιπόν,  θα ακούσετε το γνωστό:

– Μ: τελικά αποφασίσατε πότε θα έρθετε? (φυσικά το ενδεχόμενο να ΜΗΝ έρθετε δεν υπάρχει…και αν υπάρχει κινηθείτε διπλωματικά..μην κάνετε το λάθος και το αναφέρετε εξ αρχής)

– Ε: ε κάπου προς Σεπτέμβρη (μπορεί Ιούνη, Οκτώβρη κλπ…δεν έχει σημασία) …δεν ξέρουμε ακόμα…θα δούμε

-Μ : καλά…όποτε μπορέσετε εσείς…να μου πείτε μόνο αν είναι να πάμε στην αδελφή σου (υποθετικό πρόσωπο…μπορεί να είναι η γιαγιά, εξοχικό κλπ) να μείνουμε εκεί τις μέρες αυτές να είστε άνετε στο σπίτι (εδώ αρπάξτε την ευκαιρία και ανοιξτε το θέμα)

-Ε : ι σιγά, μεγάλο είναι το σπίτι…θα βολευτούμε (αρχίζουν να μπαίνουν ψύλοι στα αυτιά…τι θα βολευτούμε λέει αυτός, οπότε ως κλασική μάνα ρίχνει άδεια να πιάσει γεμάτα)

-Μ : ε πως, τόσες μέρες έτσι στριμωγμένοι δεν λέει…έχετε και τα μικρά (εννοείται πως θα έχουμε τα μικρά ρε μάνα…λες να τα αφήναμε πίσω)

– Ε : σίγα ρε μάνα…για 4-5 μέρες θα βολευτούμε
….παύση…..προσπαθεί να χωνέψει τι άκουσε και ότι δεν θα πάτε Ελλάδα για 4 βδομάδες αλλά 4 μέρες…(πιθανώς η πάυση να είναι μεγαλύτερη αν ψάχνει που άφησε εκείνα τα υπογλώσσια…)

-Μ: ε τι μόνο τόσο λίγο? γιατί?

-Ε : και τι να έρθουμε πιο πολύ να καθόμαστε στο διαμέρισμα με το κλιματιστικό αγκαλιά?

-Μ : ε ελάτε εδώ μερικές μέρες και μετά πάτε κάπου…δεν είπαμε να κάτσετε εδώ στην πόλη και ένα μήνα

– Ε : τότε ποια η διαφορά ρε μάνα με το να έρθουμε μερικές μέρες απλά εκεί να σας δούμε και να μην πάμε κάπου αλλού εκεί γύτω μετά?

….εδώ υπάρχει πάλι παύση…είστε ένα βήμα πριν από την επίτευξη του στόχου σας…οπότε θα ακούσετε την κλασική ατάκα

– Μ: ε, εντάξει παιδί μου, εσείς ξέρετε καλύτερα…και που θα πάτε διακοπές; ή δεν θα πάτε πουθενά;

– E : θα δούμε. Δεν ξέρουμε ίσως πάμε τίποτα Αυστρία, Ελβετία που είναι κοντά να πάμε με το αμάξι…

– Μ : Aυστρία; καλά πάτε καλά; Που θα τρέχετε στα βουνά με μικρά παιδιά;

Ένα άλλο κλασικό φαινόμενο στους Έλληνες γονείς (και όχι μόνο γονείς) είναι η πεποιήθηση οτι 1. πουθενά δεν υπάρχει καλύτερα απο την Ελλάδα για διακοπές (αυτό όμως είναι άλλη κουβέντα) 2. με μικρά παιδιά δεν γίνεται να πάτε πουθενά εκτός από Ελλάδα 3. στην Αυστρία χειμώνα καλοκαίρι έχει χιόνια, κρύο και φυσικά δεν έχει τίποτα να κάνεις οπότε πρέπει να πας Ελλάδα.

Γενικά ότι και να παρουσιάσετε ως μέρος διακοπών δεν θα γίνει δεκτό εφόσον δεν είναι κάπου στην Ελλάδα οπότε μην δώσετε σημασία. Ότι και να πείτε κατά 99% θα ακούσετε την περίφημη φράση : αχ καλέ που θα τα πάτε τα καημένα τα παιδιά; είναι δυνατόν; γονείς είστε τώρα, πότε θα βάλετε μυαλό….

Ειλικρινά ως ένα σημείο κατανοώ και καταλαβαίνω την αγωνία και λαχτάρα (ενίοτε θλίψη) των γονιών που δεν βλέπουν τα παιδιά και εγγόνια τους παρά μόνο για μερικές μέρες τον χρόνο. Κάποια στιγμή ίσως είμαι και εγώ σε αυτή την θέση ή ο καθένας μας. Από την άλλη όμως, όσο πικρό και αν ακούγεται η ζωή είναι σύντομη και απρόβλεπτη.

Αν θεωρείτε ότι τα παιδιά σας θα περάσουν καλύτερα αυτές τις μέρες των διακοπών σε ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη ή οπουδήποτε αλλού παρέα με τον παπού και την γιαγιά τότε κάντε τό. Αν από την άλλη πιστεύετε ότι τα παιδιά σας θα περάσουν πιο ωραία κάπου αλλού μόνο μαζί σας, είτε είναι Ελλάδα είτε Αυστρία, είτε Ισλανδία είτε σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, τότε κάντε έτσι.

Δώστε στα παιδιά σας τις αναμνήσεις που θα τους μείνουν χαραγμένες στο μυαλό τους για πάντα. Μην διστάσετε να έρθετε αντιμέτωποι με στερεότυπα και αντιλήψεις, ακόμα και αν κάποιες φορές πικράνετε κάποιους ανθρώπους, με την προϋπόθεση όμως ότι αυτό που διαλέξατε θα κάνει τα παιδιά σας ευτυχισμένα.

ΥΓ: στο Μέρος ΙΙ θα ασχοληθούμε με το 2ο μεγάλο πρόβλημα : την επιλογή προορισμού και καταλύμματος