Επιβλαβείς επιδράσεις του πατέρα στα παιδιά του

Μία από τις μεγαλύτερες ευθύνες του να είσαι μπαμπάς είναι ο τρόπος που επηρεάζεις τη ζωή των παιδιών σου. Και υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα καλύτερα από το να βλέπει ο πατέρας τα καλύτερα του μέρη να ζωντανεύουν στα παιδιά του. 

Βέβαια δεν υπάρχουν μόνο τα καλά, υπάρχουν και τα κακά που κληρονομεί ο πατέρας στα παιδιά του. Όπως για παράδειγμα ο εγωισμός, η αδυναμία, η ανωριμότητα. 

Ας δούμε με την βοήθεια των ειδικών κάποιες από τις αρνητικές επιπτώσεις:

 

Κουβαλώντας το παρελθόν.

Κανείς δεν μεγαλώνει σε ένα άψογο σπίτι με μία τέλεια ανατροφή.

Σε κάποιο βαθμό, όλοι μας φέρνουμε πράγματα από την παιδική μας ηλικία στην ενήλικη ζωή.

Συχνά φαίνεται στους μηχανισμούς αντιμετώπισης προβλημάτων, στα ανεκπλήρωτα όνειρα που προβάλλουμε μέσω των παιδιών μας, ή στις συνέπειες κακοποίησης και εθισμών.

Εάν δεν τα «ξεφορτωθούμε», μερικές φορές με τη βοήθεια ενός συμβούλου, ένα από τα αρνητικά αποτελέσματα του πατέρα στα παιδιά του είναι: «ότι αυτά τα πράγματα του παρελθόντος θα δημιουργήσουν τα ίδια βάρη στα παιδιά».

 

Ο υπερπροστατευτικός πατέρας. 

Κανένας μπαμπάς δεν θέλει να βλέπει τα παιδιά του να πληγωθούν.

Κανείς δεν θέλει να πάει το παιδί του στο νοσοκομείο για να βάλει γύψο ή να κάνει ράμματα.

Όμως υπάρχει μία λεπτή γραμμή ανάμεσα στο να μην θέλετε να υποφέρουν και να προσπαθείτε να τα προστατεύσετε από τα πάντα.

Όταν προστατεύουμε τα παιδιά μας από κάθε πιθανή αρνητική συνέπεια, ενδέχεται να μην αναπτύξουν την ικανότητα να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες αργότερα μόνα τους. 

 

Υπερβολική αντίδραση. 

Τα παιδιά είναι απρόβλεπτα. Σε πολλές περιπτώσεις αυτό είναι ευλογία, όταν τα βλέπουμε να είναι δημιουργικά και συμπονετικά με θαυμάσιους τρόπους.

Αλλά το ίδιο μπορούν να μας εκπλήξουν, να μας απογοητεύσουν με την ανωριμότητά τους και την ανευθυνότητά τους.

Χωρίς αμφιβολία θα βρεθούμε στα πρόθυρα του νευρικού κλονισμού όταν τα δούμε να κάνουν μία τρύπα στον τοίχο του δωματίου τους, ή να χύσουν το χυμό τους, κράνμπερι και κεράσια στο άσπρο χαλί!

Εάν δεν καταφέρουμε να μείνουμε ψύχραιμοι και ήρεμοι, δεν πρέπει να μας φανεί περίεργο αν τα μικρά μιμηθούν αυτή την συμπεριφορά είτε αντιμετωπίζοντας τα αδέλφια τους ή τους φίλους τους, είτε καταλήγοντας να είναι  παράλογα σκληρά με τον εαυτό τους. 

 

Λέγοντας ψέματα. 

Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι μπορούν να βασίζονται στο μπαμπά τους.

Αν ο πατέρας πει ότι θα πάνε βόλτα, ή θα παίξουν ένα παιχνίδι ή θα δουν μία παιδική ταινία μαζί και δεν το κάνουν, θα αναστατωθούν και θα αρχίσουν να πιστεύουν ότι δεν μπορούν να του έχουν εμπιστοσύνη.

Και αν αυτά τα μικρά πράγματα έχουν τέτοιον αντίκτυπο στα παιδιά, σκεφτείτε τι συμβαίνει αν ο πατέρας λέει ψέματα για πιο σοβαρά πράγματα.

Εάν τα παιδιά δεν μπορούν να εμπιστεύονται τον πατέρα τους, οι επιπτώσεις στην μετέπειτα ζωή τους μπορεί να είναι καταστροφικές. 

 

Συγχωρώντας τη δική του κακή συμπεριφορά. 

Δεν θα ήταν υπέροχο, αν τη στιγμή που απέκτησε το παιδί του, όλες οι κακές συμπεριφορές να εξαφανιστούν;

Δυστυχώς οι συνήθειες που είναι βαθιά ριζωμένες είναι δύσκολο να εξαφανιστούν. Σαν αποτέλεσμα, βρίσκουμε τον εαυτό μας να μιλάει άσχημα μπροστά στα παιδιά μας.

Ο πειρασμός την ίδια στιγμή είναι να δικαιολογήσουμε  την συμπεριφορά μας αυτή.

Όμως αυτό δεν είναι σωστό. Αντί να αναλάβουμε την ευθύνη και να παραδεχθούμε την αδυναμία μας, τους διδάσκουμε ότι η υποκρισία είναι ο κανόνας στα σπίτια μας. 

 

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι τα παιδιά μιμούνται και κυριολεκτικά ρουφάνε τις αντιδράσεις και την συμπεριφορά των γονιών τους.