Εσύ τι ήθελες να γίνεις όταν ήσουν μικρός;

Κάθε παιδί όταν το ρωτήσεις από μια ηλικία και μετά τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει έχει κάτι να σου απαντήσει. Σίγουρα έχει σκεφτεί κάτι που το θαυμάζει και θα ήθελε γίνει μεγαλώνοντας.

Γράφει ο Γ.Θ.Λ

Πυροσβέστης, γιατρός, αστροναύτης και ότι άλλο μπορεί να σκεφτεί ένα παιδικό μυαλό επηρεασμένο από τα παιδικά που διαβάζει ή βλέπει στην τηλεόραση ή ακόμα και από την καθημερινότητά του, από ανθρώπους που συναντάει καθημερινά όπως οι δασκάλες τους ή οι γονείς του.

Η κόρη μου, που σε αυτήν την τρυφερή ηλικία των 3 ετών με ελάχιστες ακόμα προτάσεις ορθά συνταγμένες, χωρίς γονεϊκή παρέμβαση, στο ενεργητικό της με ρώτησε εγώ τι ήθελα να γίνω όταν ήμουν μικρός. Φυσικά δεν θυμόμουν, έτσι αποφεύγοντας τεχνηέντως την ερώτηση αποφάσισα να ρωτήσω την μητέρα μου.

Μερικές μέρες αργότερα που συνάντησα τους γονείς μου, στις διακοπές του Πάσχα, κάνω την επίμαχη ερώτηση και παίρνω την εξής απάντηση από την μητέρα μου, «Δεν θυμάμαι παιδί μου να είχες δηλώσει κάτι πολύ έντονα, αλλά αν έπρεπε να απαντήσω κάτι, θα έλεγα ότι θα ήθελες να γίνεις μάγειρας.

“Όλη την ημέρα ξημεροβραδιαζόσουν στην κουζίνα γύρω από τις κατσαρόλες και τους φούρνους, ήθελες να βλέπεις και αργότερα να συμμετέχεις στην δημιουργία του φαγητού. Άρχισες να διαβάζεις τα έντυπα μαγειρικής που ήταν μέσα στις εφημερίδες που αγόραζε ο πατέρας σου τις Κυριακές”.

Συνέχισε για αρκετή ώρα αυτή η κουβέντα με την μαμά μου να επιχειρηματολογεί γιατί περίμενε (χωρίς να το ξέρει μέχρι σήμερα, βέβαια) να έχω γίνει μάγειρας.

Δεν μου έκανε καμία έκπληξη, ομολογώ, καθώς μέχρι και σήμερα αυτή η ορμή δεν έχει ξεφτίσει. Μέχρι και σήμερα γοητεύομαι από την τέχνη της μαγειρικής. Κάθε μέρα αναζητώ μια δικαιολογία για να μπω στην κουζίνα να φτιάξω κάτι, έτσι για να κάνω μια ακόμα δοκιμή.

Η μαγειρική είναι συναίσθημα, είναι αγάπη για αυτούς που τους μαγειρεύεις, είναι έρωτας για τα υλικά, τις γεύσεις και τις μυρωδιές τους. Κάθε συνταγή, όπως και να την εκτελέσει κανείς, αν έχει μέσα συναίσθημα και αγάπη σίγουρα θα είναι πετυχημένη. Δεν έχει σημασία αν ακολουθεί τους κανόνες της μαγειρικής, δεν έχει σημασία αν τα υλικά είναι δουλεμένα όπως προτείνουν οι μεγάλοι μάγειροι και σεφ του κόσμου. Σημασία έχει να συσσωματώνουν όλη την “νοστιμιά” της ψυχής αυτού που μαγειρεύει.

Θα μπορούσα να μιλάω για ώρες για την μαγειρική αλλά θα περιοριστώ μόνο στο ότι είναι από τα ελάχιστα πράγματα που σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να εκτιμήσουν και να έχουν άποψη. Μπορεί να σας κάνει ευτυχισμένους, έστω και για λίγο, μπορεί να σας χαρίσει χαμόγελα και να γεμίσει την ψυχή σας με φως και γαλήνη.

Για εμένα η μαγειρική είναι το καταφύγιο μου σε “εμπόλεμες” ώρες και μέρες και μια μέρα ελπίζω να τα καταφέρω να το κάνω και πιο μαζικά.

 

Περισσότερα άρθρα του Γ.Θ.Λ:

Όποιος δεν έχει γέρο, αγοράζει…

Τι θα ήθελες να έχεις αγόρι ή κορίτσι;

Η στιγμή που έγινα πατέρας…