Έχω ένα γιο τριών χρονών. Μιας και στο σπίτι μας το ποδόσφαιρο είναι τρόπος ζωής, παρακολουθούμε (πληθυντικός συμπαράστασης της συζύγου) γενικά πολλή μπάλα.
Γράφει ο Χρίστος Σμπώκος,
Και βέβαια με πολλή προσοχή τις μεγάλες διοργανώσεις όπως το EURO της Γαλλίας που μόλις τέλειωσε.
Η φετινή διοργάνωση ήταν η πρώτη που την έζησα μαζί με τον μικρό.
Ένα όνειρο ζωής για όλους τους μπαμπάδες- ποδοσφαιρόφιλους εκπληρώθηκε.
Ε ναι, προφανώς και δεν έβλεπε ολόκληρα ματς σχολιάζοντας και πίνοντας μπύρες…
Αλλά και τα ματσάκια του τα ψιλό-είδε και μερικούς παίκτες έμαθε και τις πίτσες του τις έφαγε.
Έφτιαξε πρόγραμμα!
Γιατί σας τα λέω όλα αυτά θα μου πείτε.
Ο πρώτος είσαι ή ο τελευταίος; Σωστό.
Όλος αυτός ο πρόλογος είναι για να “φτιάξω κλίμα” ποδοσφαιρικό ώστε να μοιραστώ μαζί σας τη σοφία που χάρη και σε αυτή τη… σπάνια και μοναδική εμπειρία αποκόμισα. Κι αφορά στα ινδάλματα κάθε γενιάς.
Με έκπληξη λοιπόν αυτές τις μέρες διαπίστωσα ότι ο μικρός αποφάσισε ότι “είμαι ο Ρονάλντο”.
Ποτέ δεν ήμουν φαν του.
Ούτε και κανένας hater.
Εκτιμώ πολύ τη αξία του, τον θεωρώ από τους κορυφαίους, αλλά ως εκεί.
Επέμεινα και τον ρώτησα μήπως είναι ο Μέσι, ο Μπέιλ, ο Παγέ ή ο Μπουφόν.
Επέμεινε ότι είναι ο Ρονάλντο. Το κατάπια.
Σκέφτηκα να τον ρωτήσω αν είναι ο Μαραντόνα αλλά θα μου έλεγε “ρε πατέρα αυτός έπαιζε όταν ήσουν εσύ μικρός”.
Είπα να του πω Ζιντάν αλλά θα μου έλεγε “καλά ρε μπαμπά, αυτός είναι προπονητής, δεν το ξέρεις”; Και δίκιο θα είχε.
Όσο κι αν μας κακοφαίνεται κάθε γενιά έχει τα ινδάλματά της.
Τα σημεία αναφοράς της.
Θυμάμαι όταν ο Μαραντόνα μεγαλουργούσε ήμουν σαν τον γιο μου.
Τον λάτρεψα πριν ουσιαστικά καταλάβω το ποδόσφαιρο. Μου έλεγε ο πατέρας μου για Κρόιφ και του έλεγα Ντιέγκο!
Μου μιλούσε για Μίμη Παπαιωάννου και Μαύρο (ναι ήταν ΑΕΚ) και του απαντούσα για Σαραβάκο και Βέρα (ναι είμαι ΟΦΗ).
Γι αυτούς μιλούσαν όλοι γύρω μου. Αυτούς αποθέωναν κι αυτούς λάτρευαν να μισούν.
Επόμενο ήταν η “αύρα” τους να με επηρεάσει. Όπως η αύρα του Ζιντάν σίγουρα θα επηρέασε τους σημερινούς 18αρηδες.
Όσο κι αν νιώθουμε “ξεπερασμένοι” θα πρέπει να το καταπιούμε, ειδικά οι πατεράδες.
Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα θα τα πάμε με τα παιδιά μας.
By the way, το ότι ο γιος μου διάλεξε αυτόν που βρίζουν οι πολλοί κι όχι την politically correct επιλογή, μόνο περήφανο με κάνει! Ρε μπας και μου έμοιασε;
Διαβάστε περισσότερα άρθρα από τον Χρίστο Σμπώκο:
Κυριακάτικη συναδελφική (αυτό)κριτική
Δύο χρόνια μαζί! Και τι χρόνια ε;
Μπαμπά, θα μου πεις μια ιστορία;
Ο Χρίστος (με ι, ναι) Σμπώκος είναι ένας από τους πολλούς κρητικούς της Αθήνας. Πάνω από όλα είναι (παν)ευτυχής μπαμπάς από τον Αύγουστο του 2013 όταν μια Τρίτη και 13 έγινε για αυτόν η αγαπημένη του μέρα. Εργάζεται στο χώρο της Επικοινωνίας και των Δημοσίων Σχέσεων, αφού πέρασε παλιότερα κι από το ποδόσφαιρο. Ως περήφανος full time dad πια εκπαιδεύεται καθημερινά για να γίνει superdad!
